Jak gazeta codzienna przekraczała codzienność Wielkiej Wojny. „Nowy Kurier Łódzki” 1914–1918

Abstract

Myślenie o wojnie we wspolczesnej humanistyce, w tym takze w antropologii kulturowej, bardziej lub mniej nastawionej historycznie, opiera sie zwykle na chronotopie odwrocenia, to znaczy na przedstawieniu wojny jako przeciwienstwa pokoju. Myślenie takie angazuje określone, u podstaw fenomenologiczne, wyobrazenie o naznaczonej wojną codzienności. Zgodnie z nim odwrocona codziennośc wojny jest codziennością niecodzienną i niepowszednią, w konsekwencji wiec doświadczaną jako odmienna i obca. Odnosząc swoje rozwazania do określonej przez Wielką Wojne rzeczywistości kulturowej miasta Łodzi, autor probuje wykazac, ze nie cala codziennośc miasta lub nie wszystkie jej fragmenty z rowną intensywnością ulegają „wojennemu” odwroceniu. Dowodzi, ze fragmentem takim bywa gazeta codzienna. Na przykladzie „Nowego Kuriera Łodzkiego”, jednej z gazet typowych dla tego czasu i tego miejsca, pokazuje, jak gazeta codzienna w czasie wojny podtrzymuje znane sobie sprzed wojny sposoby pisania o świecie, stosuje wiec takze gatunki dziennikarskie pozwalające wyjśc poza prostą prawde faktow i zdarzen. To wlaśnie dzieki temu na swoj sposob przekracza ona zwyklą i przyziemną codziennośc miasta czasu wojny.