Bazı Pleurotus Türlerinin Farklı Besi Ortamlarındaki Misel Gelişim Performanslarının Belirlenmesi

Abstract

Araştırma, ülkemizin doğal florasında bulunan 3 Pleurotus (Pleurotus ostreatus (POA), P. djamor (PDJ), P. citrinopileatus (PCA)) türünden alınan misellerle tohumluk misel üretiminin optimizasyon koşullarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla üç türe ait saf kültürlerden elde edilen tohumluk miseller yanında P. ostreatus (POS) ve P. citrinopileatus (PCS) türlerine ait ticari miseller de kontrol olarak kullanılmıştır. Misel gelişimi her bir tür için 4 farklı besi agar ortamında (buğday özü agar, darı özü agar, yulaf unu agar ve çavdar özü agar) incelenmiştir. Patates dekstroz agar (PDA) kontrol ortamı olarak kullanılmıştır. Araştırma sonunda misel gelişim hızı ve misel yoğunluğu bakımından en iyi gelişme PDA ve yulaf ortamlarında meydana gelmiştir. PDA ve yulaf ortamına aşılanan türler 8 ve 10. günün sonunda petriyi sararken, darı ortamına aşılanan PCS (6.40cm), PCA (5.38cm), PDJ (6.65cm) ve çavdar ortamına aşılanan PCA (6.55cm) ve PDJ (6.73cm) örneklerinin çap ortalamalarında istenen düzeye ulaşılamamıştır. Buğday ortamına aşılanan örnekler petriyi tamamen sarmasına rağmen, misel yoğunluğu 1-5 skalasına göre PDA (4.5 skala değeri) ve yulaf (4.4 skala değeri) ortamlarındaki kadar yoğun olmamıştır. PDA ortamında misel gelişim hızı yönünden en iyi tür 5.28 mm/gün ile PDJ olmuş, bunu 5.13 mm/gün ile PCS ve 4.69 mm/gün ile POS takip etmiştir. Yulaf unu agar ortamında POS 5.21 mm/gün ile en iyi gelişim hızına ulaşırken POA 4.92 mm/gün ve PCS 4.65 mm/gün ile onu takip etmiştir. PDA ortamına aşılanan POS, PCA ve PDJ türleri ile yulaf unu agar ortamına aşılanan POS, PCS ve POA türleri 8 günde petriyi sarmıştır.