Problem opozycji człowieka wobec przyrody

Abstract

Filozofia zajmuje zawsze, choć nigdy nie kwestionowaną, pozycję człowieka próbuje interpretować świat w interpretacji „antropocentrycznej”. Jednak chowa się za sobą zupełnie inny od tego oznaczenia; musi być pomiędzy kosmologicznym, ontologicznym i teleologiczny antropocentryzm: kosmologiczny oznacza to ziemia, a wraz z nią człowiek, znajdują się w topograficznym centrum świata, bardziej ontologicznego, że w porządku stopni natury człowiek zajmuje pozycję wyróżniającą i bardziej teleologiczną, że wszystko zostało stworzone dla człowieka i dla niego. Zawsze podkreślano, że szczególna pozycja człowieka w świecie odzwierciedla się w wolności dokumentowanie projektu i użytkowania świata. Szczególna pozycja człowieka w świata i wynikająca z tego idea wyjątkowej godności inspirowanej wiele nie tylko nauki przyrodnicze i technologia, ale także eksploatacja przyrody i wynikające z niej niszczenie środowiska. W tym sensie najgłębszy powód, rzeczywisty korzeń teraźniejszości Kryzys środowiskowy to nowoczesna absolutyzacja naszego naukowego światopoglądu.