Institucionet e artit në kontekstin e trashëgimisë kulturore

Abstract

Qëllimi i këtij artikulli vjen si domosdoshmëri për të kuptuar më shumë, jo vetëm në pikëpamjen e zhvillimit historik të krijimit dhe veprimtarisë së institucioneve teatrore (skenike) shqiptare, por për të gjurmuar dhe nxjerrë në pah vlerën si pasuri, në kontekstin e trashëgimisë kulturore. Këto gjini të rralla monumentale krijohen si një vlerë e patjetërsueshme e trashëgimisë jomateriale, që më pas formësohen në një vepër skenike shumëdimensionale dhe demokratike të trashëgimisë kombëtare materiale.  Njohja e burimeve dhe e vlerës kulturore, janë një bazë e mirë për të nxitur interesin e gjerë dhe për të zhvilluar me tej, rrjetin e koleksioneve muzeale kombëtare. Në përfundim, analizohen politikat, aktivitetet e ofruara, duke marrë parasysh larminë e vlerave dhe kompleksitetin e çështjeve që lidhen me ruajtjen dhe prezantimin e trashëgimisë teatrore, në vende dhe situata të veçanta, të cilat synojnë të rrisin vlerat e objektit/objekteve të trashëgimisë kulturore (ato artistike, historike, dokumentare, simbolike, peizazhin e qytetit, arsimore, ekonomike dhe ato të turizmit kulturor). Muzealizimi i “aseteve” kulturore dhe përhapjes së njohurive te brezat e rinj, sipas modeleve të institucioneve (simotra) të artit dhe kulturës, përbën një element të rëndësishëm në panoramën e vlerës kulturore të vendit.