{"title":"نقش گلایسین و گیرندههای حساس به استریکنین در تنظیم مرکزی اخذ غذا توسط دوپامین در جوجههای گوشتی","authors":"جمال رحیمی, دل مرتضیزنده, مینا خدادادی","doi":"10.22059/JVR.2020.300449.3043","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"زمینۀ مطالعه: تنظیم اشتها و میزان مصرف غذا در پرندگان توسط مکانیسمهای هومئوستاتیک پیچیده و در سطوح کنترلی مختلف اجرا میشود.هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش گلایسین و گیرندههای حساس به استریکنین در تنظیم مرکزی اخذ غذا توسط دوپامین در جوجههای گوشتی نوزاد بود.روشکار: مطالعه بر روی 240 قطعه جوجه گوشتی نر نژاد (ROSS 308) در 5 آزمون انجام گرفت. هر آزمون از چهار گروه شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار تشکیل شده بود که در گروهها تعداد 12 قطعه جوجه به طور تصادفی قرار گرفتند. در آزمون 1 جوجهها در 5 روزگی به روش تزریق داخل بطنی مغزی (ICV)، نرمال سالین در گروه کنترل و دوزهای مختلف دوپامین (10، 20 و 40 نانومول) را به ترتیب در گروههای تیمار 2، 3 و4 دریافت کردند. آزمونهای 2 و 3 مشابه آزمون 1 بود به استثنای اینکه دوزهای مختلف گلایسین (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 2 و استریکنین (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 3 تزریق شد. در آزمون 4، دوز غیرمؤثر استریکنین (100 نانومول) و دوز مؤثر دوپامین (40 نانومول) در کنار تزریق همزمان دو ماده انجام شد. در آزمون نهایی دوزهای غیرمؤثر گلایسین (50 نانومول) و دوپامین (10 نانومول) و ترکیبی از این دو تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمانهای 30، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق اندازهگیری و تحلیل شد.نتایج: دوپامین و گلایسین به شکل وابسته به دوز موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل شدند (05/0≥p ). تزریق ICV استریکنین با دوز غیرمؤثر 100 نانومول سبب مهار هیپوفاژی القایی توسط دوپامین شد (05/0≥p ). تزریق همزمان دوزهای غیر مؤثر گلایسین و دوپامین به طور معنیداری موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل در جوجههای گوشتی شد (05/0≥p )، در حالیکه هر یک از این دوزها به تنهایی اثری بر اخذ غذا نداشتند (05/0<p ).نتیجه گیری نهایی: هیپوفاژی ناشی از دوپامین احتمالا از طریق گیرندههای حساس به استریکنین گلایسینی میانجیگری میشود و به نظر میرسد تداخل بین دوپامین و گلایسین در سیستم اعصاب مرکزی جوجههای گوشتی از نوع هم افزایی باشد.","PeriodicalId":54685,"journal":{"name":"Onderstepoort Journal of Veterinary Research","volume":"124 1","pages":"233-241"},"PeriodicalIF":1.5000,"publicationDate":"2021-06-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Onderstepoort Journal of Veterinary Research","FirstCategoryId":"97","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22059/JVR.2020.300449.3043","RegionNum":3,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q2","JCRName":"VETERINARY SCIENCES","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
زمینۀ مطالعه: تنظیم اشتها و میزان مصرف غذا در پرندگان توسط مکانیسمهای هومئوستاتیک پیچیده و در سطوح کنترلی مختلف اجرا میشود.هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش گلایسین و گیرندههای حساس به استریکنین در تنظیم مرکزی اخذ غذا توسط دوپامین در جوجههای گوشتی نوزاد بود.روشکار: مطالعه بر روی 240 قطعه جوجه گوشتی نر نژاد (ROSS 308) در 5 آزمون انجام گرفت. هر آزمون از چهار گروه شامل یک گروه کنترل و سه گروه تیمار تشکیل شده بود که در گروهها تعداد 12 قطعه جوجه به طور تصادفی قرار گرفتند. در آزمون 1 جوجهها در 5 روزگی به روش تزریق داخل بطنی مغزی (ICV)، نرمال سالین در گروه کنترل و دوزهای مختلف دوپامین (10، 20 و 40 نانومول) را به ترتیب در گروههای تیمار 2، 3 و4 دریافت کردند. آزمونهای 2 و 3 مشابه آزمون 1 بود به استثنای اینکه دوزهای مختلف گلایسین (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 2 و استریکنین (50، 100و 200 نانومول) در آزمون 3 تزریق شد. در آزمون 4، دوز غیرمؤثر استریکنین (100 نانومول) و دوز مؤثر دوپامین (40 نانومول) در کنار تزریق همزمان دو ماده انجام شد. در آزمون نهایی دوزهای غیرمؤثر گلایسین (50 نانومول) و دوپامین (10 نانومول) و ترکیبی از این دو تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمانهای 30، 60 و 120 دقیقه بعد از تزریق اندازهگیری و تحلیل شد.نتایج: دوپامین و گلایسین به شکل وابسته به دوز موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل شدند (05/0≥p ). تزریق ICV استریکنین با دوز غیرمؤثر 100 نانومول سبب مهار هیپوفاژی القایی توسط دوپامین شد (05/0≥p ). تزریق همزمان دوزهای غیر مؤثر گلایسین و دوپامین به طور معنیداری موجب کاهش اخذ غذا نسبت به گروه کنترل در جوجههای گوشتی شد (05/0≥p )، در حالیکه هر یک از این دوزها به تنهایی اثری بر اخذ غذا نداشتند (05/0
期刊介绍:
The Onderstepoort Journal of Veterinary Research, is the official publication of the Onderstepoort Veterinary Institute. While it considers submissions from any geographic region, its focus is on Africa and the infectious and parasitic diseases and disease vectors that affect livestock and wildlife on the continent.