مطالعه اثر مکمل روی آلی بر متابولیسم گلوکز و شاخصههای مقاومت به انسولین در اوایل دوره شیرواری میش

Abstract

زمینۀ مطالعه: کاهش حساسیت انسولینی و لیپولیز گسترده در حوالی زایمان از جمله علل معمول وقوع بیماری‎های متابولیکی مرتبط با متابولیسم انرژی در میش می‌باشند. هدف: تحقیق حاضر با هدف مطالعه اثر روی آلی بر متابولیسم گلوکز و شاخصه‌های مقاومت به انسولین در میش‌های اوایل دوره شیرواری طراحی شد. روش‌کار: 18 راس میش نژاد قزل براساس میزان روی آلی دریافتی به سه گروه؛ CTR (جیره پایه بدون افزودنی روی)، LZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 30 میلی­گرم به ازای ماده خشک خوراک) و HZn (جیره پایه بعلاوه روی به میزان 300 میلی‌گرم به ازای ماده خشک خوراک) تقسیم­بندی شدند. نتایج: نتایج مطالعه حاضر تفاوت معنی‌داری بین گروه­های مورد مطالعه در مقادیر گلوکز، اسیدهای چرب غیراستریفیه، بتاهیدروکسی بوتیرات، کلسترول و تری گلیسرید و نیز عیار انسولین خون میش­ها نشان نداد. همچنین اثر روی بر نسبت انسولین به گلوکز در بین گروه­های آزمایشی غیر معنی­دار بود (05/0 p ) در غلظت روی سرم خون میش­های دریافت­کننده مکمل ایجاد نمود. مساحت سطح زیر منحنی (AUC60, AUC120) برای گروه کنترل و LZn بیشترین و برای گروه HZn کمترین مقادیر را نشان داد (05/0>p ). نرخ پاکسازی گلوکز در میش‌های دریافت­کننده مکمل زینک-متیونین نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. زمان لازم برای رسیدن غلظت گلوکز به نصف در میش­های دریافت­کننده روی به طور معنی­داری کمتر از گروه کنترل بود (001/0>p ) که نشان دهنده حالت بهبودی حساسیت به انسولین و وضعیت متابولیسم گلوکز است. نتیجه‌گیری نهایی: یافته­های تحقیق حاضر نشان می‌دهند که مکمل غذایی زینک-متیونین در بهبود بالانس منفی انرژی و جلوگیری از مقاومت به انسولین در میش­های شیروار پس از زایش مؤثر بوده و این احتمال وجود دارد که پاسخ به انسولین در میش­ها در کنار استفاده از مکمل­های حاوی روی بهبود پیدا کند.