Podejście jezuitów do rywalizacji w szkolnictwie w okresie nowożytnym na podstawie „Ratio Studiorum”

Abstract

Cel badań. Celem artykułu jest ukazanie systemowego podejścia jezuitów do kwestii rywalizacji między uczniami w procesie edukacyjnym i wychowawczym młodzieży szlacheckiej w epoce nowożytnej. Przybliżony został kontekst historyczny, w którym jezuici rozwijali swój system szkolnictwa. Metoda badań. Tekst jest napisany w oparciu o źródło, będące głównym dokumentem opisującym doktrynę edukacyjną zakonu jezuitów – Ratio Studiorum. Autor wykorzystał literaturę przedmiotu: naukowe opracowania dotyczące historii zakonu oraz historii powstania Ratio Studiorum, a także roli rywalizacji w wychowaniu i edukacji. Analiza źródła pozwoliła badaczowi dostrzec istotny element, rozwijający ducha rywalizacji, czyli system kar i nagród oraz sposób doceniania najlepszych uczniów. Wyniki i wnioski. Wnioskiem pracy jest stwierdzenie, że jezuici przykładali duże znaczenie do współzawodnictwa w wychowywaniu młodych chłopców oraz stymulowali ich rozwój za pomocą systemu kar i nagród. Wartość poznawcza. Rozprawa prezentuje jeden z elementów programowych kształcenia jezuickiego w nowożytnej Europie i może stanowić element do szerszych badań nad historią zakonu oraz historią edukacji.