İslam Miras Hukukunda Tereke Taksiminde Paydaların Eşitlenmesi Metodunun Uygulanması

Miras hukuku, olen bireyin geride biraktigi mal varligi uzerindeki tasarruflari duzenleyen bir hukuk sistemidir. Olen insana, kimlerin mirasci olacagi ve mirascilardan kimin ne kadar alacagi genel kanaate gore ayet ile sabittir. Nisâ suresinin 11. ayeti ile devamindaki ayetlerde mirascilar ve paylari detayli aciklanmaktadir. Ancak ayetlerde miras dagitilirken ne gibi yontemin takip edilecegi hakkinda bilgi verilmemektedir. Bundan oturu Islam’in ilk caglarinda ozellikle sahabe doneminde miras paylasilirken sahabenin bazi problemlerle karsilastiklari gorulmektedir. Haliyle sahabe basta olmak uzere fakihler tarihi surec icinde bu gibi problemleri cozume kavusturmak icin farkli metotlara basvurmuslar ve cozum icin birtakim kavramlar olusturmuslardir. Bunlardan biri de “tashih-i mesâil/paydalarin esitlenmesi” metodudur. Miras hukukunda mirascilara pay dagitilirken her mirascinin paydaki hissesi, kendilerine kusuratsiz ve kalansiz sekilde dagitilmalidir. Ancak kimi meselelerde hisseler ile mirascilarin sayilari arasindaki uyumsuzluk sebebiyle hisseler mirascilara kalansiz bicimde dagitilamamaktadir. Hisseler ile mirascilarin sayilari arasinda meydana gelen bu uyumsuzluk bazen bir grup mirascinin arasinda gorulurken bazen birden fazla grup mirasci arasinda gorulmektedir. Bunun cozumu de tashih-i mesâil/paydalarin esitlenmesi metoduna basvurmaktan gecmektedir. Tashih-i mesâil ise yedi cesit metodu icermektedir. Soz konusu yedi cesit metodun ne oldugunu aciklamak ve hisselerin mirascilara kalansiz bicimde bolunemeyen meselelerin nasil cozumlendigini gostermeye calismak arastirmamizin ana hattini teskil etmektedir.