Między brakiem a potencjałem. Pedagogika pozytywnych zasobów

Autor opracowania podejmuje refleksję nad czasopiśmiennictwem pedagogicznym oraz stanowi próbę włączenia się do dyskusji nad tożsamością i rozwojem pedagogiki oraz zachodzących w niej przemian. Dotyczą one zróżnicowania w obrębie podejmowanej problematyki, orientacji metodologicznych, wielo-, inter- i trandyscyplinarnej współpracy. Oznacza to konieczność dalszego poszerzania pola przedmiotowego pedagogiki o nowe konteksty i dyskursy wyznaczone synergią poznania i zmiany. Konieczne jest nowe ujęcie pedagogiki w kategoriach pozytywności i rozwoju. Nowa perspektywa stanowić może nową jakość. Opracowanie stanowi również zaproszenie do podjęcia kolejnych naukowych eksploracji w interdyscyplinarnym obszarze kreatologii.