ISAAC ROSENBERG’İN ŞİİRLERİNDE ‘GÜN’ İLE ‘GECE’NİN MÜCADELESİ

Isaac Rosenberg, 1918 yilinda savasta oldurulene dek siirler yazmis ve eskizler cizmis Yahudi asilli bir Ingiliz sairdir. Bu calisma, Rosenberg’in Birinci Dunya Savasindan once yazdigi siirlere yogunlasmaktadir. Toplumsal bir elestiri olarak sairin Yahudi kokenlerine ve maddi sikintilarina gondermede bulunan calisma, bir savas sairinin yasadigi dus kirikliklari ve melankolisinin yikici savas deneyiminden once de takip edilebilecegini gostermektedir. Calisma Rosenberg’in ilk siirlerinde zaman kavraminin siirlestirilmesine odaklanir. Cesitli siirler vasitasiyla siirlerde zaman kavraminin nasil algilandiginin yani sira siirlerin sairin hissettigi yabancilasmayi rahatlatan bir alan oldugu da calismanin konusudur. Şairin tanriyla olan sorunlu iliskisi de zaman ile ilintilidir. Neticede Rosenberg siiri 19.yuzyil siirine oykunse de sairin ilk eserlerindeki bu oykunme cok katmanli savas siirlerindeki farkli sese zemin hazirlamistir. Boylece calisma Rosenberg siirindeki temel guc olan melankolinin aci savas deneyimlerinin cok oncesinde yasadigi toplumdan kopukluk/yabancilasma oldugu sonucuna varir.