Przyczynek do dyskusji o potrzebie ­digitalizacji czasopism religijno-wojskowych… polskiego uchodźstwa od 1939 r. Na przykładzie czasopism „Rozkaz Wewnętrzny Biskupa Polowego” (1940-1946), „Nauka Chrystusowa” (1940-1946) i „W Imię Boże” (1941-1946)

W czasie II wojny światowej na uchodźstwie kontynuowano wydawanie jednego tylko przedwojennego polskiego czasopisma wojskowo-religijnego, którym był „Rozkaz Wewnętrzny Biskupa Polowego...” (wydawany od 1936 r. w Warszawie). Artykuł poświęcony został także dwóm nowym czasopismom wojskowo-religijnym: „Nauce Chrystusowej” (wydawanej od 1940 r.) i „W Imię Boże” (wydawanemu od 1941 r., które w 1945 r. osiągnęło nakład 50.000 egzemplarzy, największy wśród polskich czasopism na uchodźstwie w czasie II wojny światowej). Autor artykułu przekonuje, iż mieliśmy wówczas do czynienia z niezwykłym sprzężeniem zwrotnym, bowiem polska prasa wojskowa (w tym wojskowo-religijna) na uchodźstwie w czasie II wojny światowej cieszyła się największą popularnością wśród żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, a jednocześnie prasa ta miała bardzo silny wkład w umacnianie sił duchowych i moralnych polskich żołnierzy, „najpobożniejszych pielgrzymów” i „prawdziwych rycerzy chrześcijańskich” (słowa Ojca Świętego Piusa XII).