Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.297-313
Tomasz Kołodziej
nicjatywa „Męskiego Różańca” zapoczątkowana w 2018 roku przyciąga dużą liczbę mężczyzn i wpisuje się w trend ożywienia w Kościele katolickim męskiej duchowości. Wydarzenie to odbywa się regularnie w pierwsze soboty miesiąca w różnych miastach w Polsce i poza jej granicami. Jest odpowiedzią na wezwanie Maryi, która w Fatimie wzywała do odprawiania nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca. W inicjatywie „Męskiego Różańca” biorą udział wyłącznie mężczyźni. Nabożeństwo to ma także ciekawą formę, która jednak mieści się w nurcie katolickim. Wydarzenie to pomaga wielu mężczyznom w pogłębianiu swojej wiary jak również męskiej tożsamości. Artykuł ten nie jest kompleksowym badaniem tego zjawiska, lecz próbą teologicznej interpretacji na podstawie badań ankietowych przeprowadzonych na uczestnikach tej inicjatywy w Rzeszowie oraz w oparciu o literaturę teologiczną.
{"title":"Teologiczna interpretacja fenomenu „męskiego różańca”","authors":"Tomasz Kołodziej","doi":"10.52097/rs.2022.297-313","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.297-313","url":null,"abstract":"nicjatywa „Męskiego Różańca” zapoczątkowana w 2018 roku przyciąga dużą liczbę mężczyzn i wpisuje się w trend ożywienia w Kościele katolickim męskiej duchowości. Wydarzenie to odbywa się regularnie w pierwsze soboty miesiąca w różnych miastach w Polsce i poza jej granicami. Jest odpowiedzią na wezwanie Maryi, która w Fatimie wzywała do odprawiania nabożeństwa pięciu pierwszych sobót miesiąca. W inicjatywie „Męskiego Różańca” biorą udział wyłącznie mężczyźni. Nabożeństwo to ma także ciekawą formę, która jednak mieści się w nurcie katolickim. Wydarzenie to pomaga wielu mężczyznom w pogłębianiu swojej wiary jak również męskiej tożsamości. Artykuł ten nie jest kompleksowym badaniem tego zjawiska, lecz próbą teologicznej interpretacji na podstawie badań ankietowych przeprowadzonych na uczestnikach tej inicjatywy w Rzeszowie oraz w oparciu o literaturę teologiczną.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063540","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.469-503
Arkadiusz Słabig
W wyniku ekspansji terytorialnej III Rzeszy i przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej 1939 roku ziemie wielkopolskie, jako Okręg Rzeszy Poznań, a później Kraj Warty, stały się częścią nazistowskich Niemiec. Polacy zamieszkujący rozległe tereny ówczesnych powiatów czarnkowskiego, szamotulskiego i międzychodzkiego, porośnięte lasami Puszczy Noteckiej, podzielili los swoich rodaków żyjących pod twardymi rządami namiestnika Arthura Greisera. Od 1940 r. tworzyli zalążki organizacji konspiracyjnych. W czerwcu 1943 r. zostały one scalone z Armią Krajową. Leżące nad Notecią Drawsko stało się siedzibą Obwodu AK Czarnków o kryptonimach „Czerep” i „Czułkowce”. W głębi puszczy utworzono niewielki oddział partyzancki, który w latach 1943-1944 przeprowadził wiele udanych akcji rekwizycyjnych i dywersyjnych. Kilka z nich miało miejsce na terenie tzw. Starej Rzeszy, tuż za dawną linią graniczną. Oddziałem dowodził podporucznik C.W. Edmund Maron ps. „Mur”/„Marwicz”. Antyniemieckie ogniwa konspiracji w Puszczy Noteckiej zostały rozwiązane w styczniu 1945 r., wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej. Jednak już w kwietniu tego roku powstały w lasach między Wartą a Notecią nowe partyzanckie grupy przetrwania. Składały się z dawnych żołnierzy Armii Krajowej oraz dezerterów z „Ludowego” Wojska Polskiego i Milicji Obywatelskiej. Przestały istnieć w lipcu 1945 r. w wyniku obław Wojsk Wewnętrznych NKWD i działań Grupy Operacyjnej Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Poznaniu. Duży wpływ na „wyjście z lasu” miała też zapowiadana amnestia. Członkowie grup partyzanckich z Puszczy Noteckiej za swą minioną działalność byli represjonowani aż do 1956 roku.
{"title":"„…A lasy od Warty do Noteci będą nasze”. Ruch oporu w Puszczy Noteckiej w latach 1939-1945","authors":"Arkadiusz Słabig","doi":"10.52097/rs.2022.469-503","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.469-503","url":null,"abstract":"W wyniku ekspansji terytorialnej III Rzeszy i przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej 1939 roku ziemie wielkopolskie, jako Okręg Rzeszy Poznań, a później Kraj Warty, stały się częścią nazistowskich Niemiec. Polacy zamieszkujący rozległe tereny ówczesnych powiatów czarnkowskiego, szamotulskiego i międzychodzkiego, porośnięte lasami Puszczy Noteckiej, podzielili los swoich rodaków żyjących pod twardymi rządami namiestnika Arthura Greisera. Od 1940 r. tworzyli zalążki organizacji konspiracyjnych. W czerwcu 1943 r. zostały one scalone z Armią Krajową. Leżące nad Notecią Drawsko stało się siedzibą Obwodu AK Czarnków o kryptonimach „Czerep” i „Czułkowce”. W głębi puszczy utworzono niewielki oddział partyzancki, który w latach 1943-1944 przeprowadził wiele udanych akcji rekwizycyjnych i dywersyjnych. Kilka z nich miało miejsce na terenie tzw. Starej Rzeszy, tuż za dawną linią graniczną. Oddziałem dowodził podporucznik C.W. Edmund Maron ps. „Mur”/„Marwicz”. Antyniemieckie ogniwa konspiracji w Puszczy Noteckiej zostały rozwiązane w styczniu 1945 r., wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej. Jednak już w kwietniu tego roku powstały w lasach między Wartą a Notecią nowe partyzanckie grupy przetrwania. Składały się z dawnych żołnierzy Armii Krajowej oraz dezerterów z „Ludowego” Wojska Polskiego i Milicji Obywatelskiej. Przestały istnieć w lipcu 1945 r. w wyniku obław Wojsk Wewnętrznych NKWD i działań Grupy Operacyjnej Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Poznaniu. Duży wpływ na „wyjście z lasu” miała też zapowiadana amnestia. Członkowie grup partyzanckich z Puszczy Noteckiej za swą minioną działalność byli represjonowani aż do 1956 roku.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135106401","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.449-468
Michał Siduniak
Artykuł ma na celu ukazanie najważniejszych zadań duszpasterskiego towarzyszenia małżeństwom mieszanym w Kościele rzymskokatolickim. Analizując źródła teologiczne, autor wyodrębnia trzy zasadnicze zadania pastoralne: towarzyszenie narzeczonym w przygotowaniu do małżeństwa, umacnianie miłości i wiary małżonków oraz wsparcie rodziców w dziele wychowania dzieci. Wnioski z badań: 1) W przygotowaniu do małżeństwa mieszanego warto podkreślać potrzebę poznania wspólnego dziedzictwa oraz wykrycia zagrożeń, a także pomagać parom w uporaniu się z nimi. 2) W ramach utrwalania wzajemnej miłości i wiary małżonków kluczowe wydaje się wsparcie w praktykowaniu modlitwy małżeńskiej oraz dialogu. 3) W dziele wychowania dzieci należy wspierać starania małżonka rzymskokatolickiego w jego zobowiązaniach oraz umacniać odpowiedzialność współmałżonka za wychowanie w wierze potomstwa ochrzczonego w Kościele rzymskokatolickim.
{"title":"Towarzyszenie małżeństwom mieszanym…. Perspektywa pastoralna Kościoła rzymskokatolickiego","authors":"Michał Siduniak","doi":"10.52097/rs.2022.449-468","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.449-468","url":null,"abstract":"Artykuł ma na celu ukazanie najważniejszych zadań duszpasterskiego towarzyszenia małżeństwom mieszanym w Kościele rzymskokatolickim. Analizując źródła teologiczne, autor wyodrębnia trzy zasadnicze zadania pastoralne: towarzyszenie narzeczonym w przygotowaniu do małżeństwa, umacnianie miłości i wiary małżonków oraz wsparcie rodziców w dziele wychowania dzieci. Wnioski z badań: 1) W przygotowaniu do małżeństwa mieszanego warto podkreślać potrzebę poznania wspólnego dziedzictwa oraz wykrycia zagrożeń, a także pomagać parom w uporaniu się z nimi. 2) W ramach utrwalania wzajemnej miłości i wiary małżonków kluczowe wydaje się wsparcie w praktykowaniu modlitwy małżeńskiej oraz dialogu. 3) W dziele wychowania dzieci należy wspierać starania małżonka rzymskokatolickiego w jego zobowiązaniach oraz umacniać odpowiedzialność współmałżonka za wychowanie w wierze potomstwa ochrzczonego w Kościele rzymskokatolickim.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135107639","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.571-590
Mirosław Twardowski
Na przestrzeni ostatnich dekad pojawiła się nowa forma materializmu, tzw. nowy ateizm, kwestionująca ideę obiektywnego celu we Wszechświecie. Wielu współczesnych myślicieli, nie zgadzając się z takim stanowiskiem, tłumaczy pochodzenie i naturę Wszechświata poprzez odwołanie się do rzeczywistości transcendentnej. Jeden z nich, Keith Ward, przekonuje, że wiara w Boga nie tylko pozostaje w zgodzie ze współczesną nauką, lecz twierdzi również, że odwołanie się do Najdoskonalszej Istoty, która całą istniejącą rzeczywistość stwarza swoim wolnym aktem, jest logicznie spójnym i zarazem najlepszym wyjaśnieniem pochodzenia i natury Wszechświata. Jeśli Wszechświat został stworzony przez Boga, to z pewnością w określonym celu. Początkowe stany fizyczne i prawa rządzące Wszechświatem są takie, a nie inne, ponieważ wydają się dokładnie tym, co jest wymagane, aby umożliwić specyficzne wewnętrzne dobra tego Wszechświata. Wyjaśnienie osobowe, w kategoriach celów i wartości, różni się od wyjaśnienia naukowego w kategoriach początkowych stanów fizycznych i przewidywalnych praw. Jeśli chcemy wyjaśnić nasz Wszechświat, do wyjaśnienia naukowego należy dodać wyjaśnienie osobowe.
{"title":"Teistyczny ewolucjonizm Keitha Warda: rekonstrukcja i krytyka","authors":"Mirosław Twardowski","doi":"10.52097/rs.2022.571-590","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.571-590","url":null,"abstract":"Na przestrzeni ostatnich dekad pojawiła się nowa forma materializmu, tzw. nowy ateizm, kwestionująca ideę obiektywnego celu we Wszechświecie. Wielu współczesnych myślicieli, nie zgadzając się z takim stanowiskiem, tłumaczy pochodzenie i naturę Wszechświata poprzez odwołanie się do rzeczywistości transcendentnej. Jeden z nich, Keith Ward, przekonuje, że wiara w Boga nie tylko pozostaje w zgodzie ze współczesną nauką, lecz twierdzi również, że odwołanie się do Najdoskonalszej Istoty, która całą istniejącą rzeczywistość stwarza swoim wolnym aktem, jest logicznie spójnym i zarazem najlepszym wyjaśnieniem pochodzenia i natury Wszechświata. Jeśli Wszechświat został stworzony przez Boga, to z pewnością w określonym celu. Początkowe stany fizyczne i prawa rządzące Wszechświatem są takie, a nie inne, ponieważ wydają się dokładnie tym, co jest wymagane, aby umożliwić specyficzne wewnętrzne dobra tego Wszechświata. Wyjaśnienie osobowe, w kategoriach celów i wartości, różni się od wyjaśnienia naukowego w kategoriach początkowych stanów fizycznych i przewidywalnych praw. Jeśli chcemy wyjaśnić nasz Wszechświat, do wyjaśnienia naukowego należy dodać wyjaśnienie osobowe.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063151","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ostatnia dekada wyraźnie pokazuje, że dzieci i młodzież w Polsce coraz częściej znajdują się poza spektrum oddziaływania religii zinstytucjonalizowanej. Sekularyzacja, zrywanie z tradycją, dystansowanie się od instytucji Kościoła i indywidualizacja wiary stawiają przed nowymi wyzwaniami nie tylko edukację religijną, ale także teologię. Jednym z takich naglących wyzwań jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak przedstawić religię w całej jej głębi i szerokości, w praktyce i teorii, w czynie i słowie, ale także wskazanie możliwości wzmocnienia jej przekazu za pomocą przestrzennej, fizycznej, scenicznej i gestykulacyjnej prezentacji. W tym sensie niniejszy artykuł stanowi próbę otwarcia dyskusji wokół możliwości adaptacji performatywnej lekcji religii w polskich szkołach, która skutecznie mogłaby uatrakcyjnić dydaktyczny aspekt tego przedmiotu oraz umożliwić uczniom zdobycie głębokich i, przede wszystkim, indywidulanych doświadczeń religijnych.
{"title":"Współczesne wyzwania teologiczno-pastoralne… a performatywna lekcja religii","authors":"Mariusz Chrostowski","doi":"10.52097/rs.2022.85-104","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.85-104","url":null,"abstract":"Ostatnia dekada wyraźnie pokazuje, że dzieci i młodzież w Polsce coraz częściej znajdują się poza spektrum oddziaływania religii zinstytucjonalizowanej. Sekularyzacja, zrywanie z tradycją, dystansowanie się od instytucji Kościoła i indywidualizacja wiary stawiają przed nowymi wyzwaniami nie tylko edukację religijną, ale także teologię. Jednym z takich naglących wyzwań jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak przedstawić religię w całej jej głębi i szerokości, w praktyce i teorii, w czynie i słowie, ale także wskazanie możliwości wzmocnienia jej przekazu za pomocą przestrzennej, fizycznej, scenicznej i gestykulacyjnej prezentacji. W tym sensie niniejszy artykuł stanowi próbę otwarcia dyskusji wokół możliwości adaptacji performatywnej lekcji religii w polskich szkołach, która skutecznie mogłaby uatrakcyjnić dydaktyczny aspekt tego przedmiotu oraz umożliwić uczniom zdobycie głębokich i, przede wszystkim, indywidulanych doświadczeń religijnych.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063388","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.357-376
Joanna Lusek
Siostra Michalina od Serca Pana Jezusa, Maria Więckowska (1924-2011) urodziła się w Warszawie, w rodzinie Michała – rolnika i Jadwigi z Litkowskich. Jej rodzice gospodarowali w Grzybowie pod Słonimem. Była wychowanką szkoły niepokalańskiej w Słonimiu. 10 lutego 1940 roku wraz z matką i czworgiem rodzeństwa została deportowana na Syberię. W latach 90. XX wieku s. Michalina spisała retrospektywne wspomnienia „W każdym narodzeniu następuje wypełnienie planów Stwórcy”. Liczą sześć dwustronnie pismem odręcznym zapisanych kartek. Obejmują czas deportacji, ze szczególnym uwzględnieniem informacji dotyczących wykonywanej pracy, w tajdze w Swietłoje, a potem w polskim domu dziecka w Botisze. Mają charakter unikatowy, nigdy nie były publikowane. Wspólnie z wychowankami domu dziecka wiosną 1946 roku wróciła do Polski. Po wstąpieniu w 1949 roku do Zgromadzenia Sióstr Niepolanego Poczęcia NMP pracowała potem jako nauczycielka i wychowawczyni internatów w szkołach niepokalańskich.
{"title":"Bo jeśli zapomnę, nie pamiętaj o mnie… Wspomnienia z Syberii s. Michaliny od Serca Pana Jezusa (Marii Więckowskiej)","authors":"Joanna Lusek","doi":"10.52097/rs.2022.357-376","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.357-376","url":null,"abstract":"Siostra Michalina od Serca Pana Jezusa, Maria Więckowska (1924-2011) urodziła się w Warszawie, w rodzinie Michała – rolnika i Jadwigi z Litkowskich. Jej rodzice gospodarowali w Grzybowie pod Słonimem. Była wychowanką szkoły niepokalańskiej w Słonimiu. 10 lutego 1940 roku wraz z matką i czworgiem rodzeństwa została deportowana na Syberię. W latach 90. XX wieku s. Michalina spisała retrospektywne wspomnienia „W każdym narodzeniu następuje wypełnienie planów Stwórcy”. Liczą sześć dwustronnie pismem odręcznym zapisanych kartek. Obejmują czas deportacji, ze szczególnym uwzględnieniem informacji dotyczących wykonywanej pracy, w tajdze w Swietłoje, a potem w polskim domu dziecka w Botisze. Mają charakter unikatowy, nigdy nie były publikowane. Wspólnie z wychowankami domu dziecka wiosną 1946 roku wróciła do Polski. Po wstąpieniu w 1949 roku do Zgromadzenia Sióstr Niepolanego Poczęcia NMP pracowała potem jako nauczycielka i wychowawczyni internatów w szkołach niepokalańskich.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135064047","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.105-114
Rafał Czupryk
Współczesna cywilizacja, dysponując wszechstronnymi zasobami wiedzy i informacji, możliwościami technologicznymi, zdominowana jest przez obraz i komunikację medialną. Komunikacja tego typu poważnie oddziałuje na odbiorców cyfrowych treści, którzy w „galaktyce wirtualnych przestrzeni” nie zawsze mogą liczyć na narracje pewne i bezpieczne, których wątek kreśliłby wzniosły kontur życia w sieci i poza nią. W tym aspekcie problematyka narracji znalazła omówienie w przygotowanym przez papieża Franciszka Orędziu na 54. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt.: «Obyś mógł opowiadać i utrwalić w pamięci» (por. Wj 10, 2). Życie staje się historią. Myśl przewodnia zogniskowana została wokół słowa, które „oddycha prawdą dobrych historii, takich, które budują, a nie niszczą; historii, które pomagają odnaleźć korzenie i siłę, aby iść razem naprzód”. Komunikowanie jest fundamentalnym atrybutem i sposobem istnienia człowieka; jest ekspresją i kreacją ludzkiej natury. To w przekazie osoba się ujawnia, informuje o sobie; poprzez słowo opisuje świat, nawiązuje dialog. Papieskie orędzie motywuje do przyjęcia odpowiedzialności za słowo, także e-słowo. Zachęca do tworzenia narracji, które budują międzyludzkie mosty szacunku, więzi i solidarności.
{"title":"Odpowiedzialność za słowo w kulturze komunikacji medialnej","authors":"Rafał Czupryk","doi":"10.52097/rs.2022.105-114","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.105-114","url":null,"abstract":"Współczesna cywilizacja, dysponując wszechstronnymi zasobami wiedzy i informacji, możliwościami technologicznymi, zdominowana jest przez obraz i komunikację medialną. Komunikacja tego typu poważnie oddziałuje na odbiorców cyfrowych treści, którzy w „galaktyce wirtualnych przestrzeni” nie zawsze mogą liczyć na narracje pewne i bezpieczne, których wątek kreśliłby wzniosły kontur życia w sieci i poza nią. W tym aspekcie problematyka narracji znalazła omówienie w przygotowanym przez papieża Franciszka Orędziu na 54. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu pt.: «Obyś mógł opowiadać i utrwalić w pamięci» (por. Wj 10, 2). Życie staje się historią. Myśl przewodnia zogniskowana została wokół słowa, które „oddycha prawdą dobrych historii, takich, które budują, a nie niszczą; historii, które pomagają odnaleźć korzenie i siłę, aby iść razem naprzód”. Komunikowanie jest fundamentalnym atrybutem i sposobem istnienia człowieka; jest ekspresją i kreacją ludzkiej natury. To w przekazie osoba się ujawnia, informuje o sobie; poprzez słowo opisuje świat, nawiązuje dialog. Papieskie orędzie motywuje do przyjęcia odpowiedzialności za słowo, także e-słowo. Zachęca do tworzenia narracji, które budują międzyludzkie mosty szacunku, więzi i solidarności.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063678","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.429-447
Mateusz Sajkowski
Głównym problemem niniejszego artykułu jest kwestia określenia wzajemnej relacji pomiędzy przymiotem nierozerwalności małżeństwa i przeszkodą węzła. Aby zrealizować powzięte zamierzenie badawcze, skupiono się na scharakteryzowaniu zakresu obu tych – newralgicznych dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa – pojęć. Nierozerwalność bowiem to kategoria teologiczna przynależąca do istoty małżeństwa, czyli rzeczywistości naturalnej, którą Pan Jezus podniósł do godności sakramentu. Natomiast władza kościelna, od stuleci strzegąc takiej właśnie koncepcji małżeństwa, dokonała transpozycji reguły nierozerwalności na grunt prawa kanonicznego. Impedimentum legaminis poprzez zaliczenie w poczet przeszkód zrywających skutecznie chroni instytucję małżeństwa, dzięki zakazowi zawierania nowego węzła przez osobę trwającą w związku małżeńskim, przed rozmaitymi nadużyciami ze strony nieuczciwych nupturientów, zabezpieczając jednocześnie przymioty małżeństwa, a zwłaszcza zaś rzeczoną indissolubilitas.
{"title":"Przeszkoda węzła jako legalne zabezpieczenie przymiotu nierozerwalności… małżeństwa","authors":"Mateusz Sajkowski","doi":"10.52097/rs.2022.429-447","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.429-447","url":null,"abstract":"Głównym problemem niniejszego artykułu jest kwestia określenia wzajemnej relacji pomiędzy przymiotem nierozerwalności małżeństwa i przeszkodą węzła. Aby zrealizować powzięte zamierzenie badawcze, skupiono się na scharakteryzowaniu zakresu obu tych – newralgicznych dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa – pojęć. Nierozerwalność bowiem to kategoria teologiczna przynależąca do istoty małżeństwa, czyli rzeczywistości naturalnej, którą Pan Jezus podniósł do godności sakramentu. Natomiast władza kościelna, od stuleci strzegąc takiej właśnie koncepcji małżeństwa, dokonała transpozycji reguły nierozerwalności na grunt prawa kanonicznego. Impedimentum legaminis poprzez zaliczenie w poczet przeszkód zrywających skutecznie chroni instytucję małżeństwa, dzięki zakazowi zawierania nowego węzła przez osobę trwającą w związku małżeńskim, przed rozmaitymi nadużyciami ze strony nieuczciwych nupturientów, zabezpieczając jednocześnie przymioty małżeństwa, a zwłaszcza zaś rzeczoną indissolubilitas.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063839","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.709-711
Andrzej Widak
Brak
布拉克
{"title":"Sprawozdanie z działalności Diecezjalnego Studium Organistowskiego… w Rzeszowie za rok szkolny 2021/2022","authors":"Andrzej Widak","doi":"10.52097/rs.2022.709-711","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.709-711","url":null,"abstract":"Brak","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063286","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-19DOI: 10.52097/rs.2022.633-643
Urszula Witkowska
Przedmiotem artykułu jest refleksja na temat zaangażowania prof. Anny Świderkówny (papirolożki) w działalność popularyzatorską dotyczącą Biblii. Jego tłem jest wieloletnia relacja z kierownikiem duchowym i przyjacielem – ojcem Augustynem Jankowskim OSB – redaktorem naukowym Biblii Tysiąclecia. Podstawą interpretacji twórczości A. Świderkówny są listy duchownego do penitentki pisane na przestrzeni 30 lat, konfrontowane z jej wypowiedziami zawartymi w wywiadzie-rzece pt. Chodzić po wodzie. Dzięki tym źródłom możemy rekonstruować kierunek, w którym zmierza uznana badaczka, a jednocześnie penitentka. Ta relacja ma istotny wpływ na podejmowane przez nią decyzje, w tym także na kształt jej twórczości.
本文的主题是对安娜-圣十字教授（纸莎草纸学家）参与普及《圣经》的思考。其背景是她与她的精神导师和朋友--《千禧年圣经》的科学编辑奥古斯丁-扬科夫斯基神父（Father Augustyn Jankowski OSB）之间的长期关系。对 A. Świderków Świderków arena 的解释的基础Świderkówna》的解读依据是这位牧师写给他的忏悔者的长达 30 年的信件，以及她在题为 "Chodzić po wodzie "的采访记录中所作的陈述。借助这些资料，我们可以重现这位公认的研究者以及忏悔者所采取的方向。这种关系对她所做的决定，包括作品的形式，产生了重要影响。
{"title":"Rola kierownika duchowego w życiu profesor Anny Świderkówny… na podstawie listów ojca Augustyna Jankowskiego OSB","authors":"Urszula Witkowska","doi":"10.52097/rs.2022.633-643","DOIUrl":"https://doi.org/10.52097/rs.2022.633-643","url":null,"abstract":"Przedmiotem artykułu jest refleksja na temat zaangażowania prof. Anny Świderkówny (papirolożki) w działalność popularyzatorską dotyczącą Biblii. Jego tłem jest wieloletnia relacja z kierownikiem duchowym i przyjacielem – ojcem Augustynem Jankowskim OSB – redaktorem naukowym Biblii Tysiąclecia. Podstawą interpretacji twórczości A. Świderkówny są listy duchownego do penitentki pisane na przestrzeni 30 lat, konfrontowane z jej wypowiedziami zawartymi w wywiadzie-rzece pt. Chodzić po wodzie. Dzięki tym źródłom możemy rekonstruować kierunek, w którym zmierza uznana badaczka, a jednocześnie penitentka. Ta relacja ma istotny wpływ na podejmowane przez nią decyzje, w tym także na kształt jej twórczości.","PeriodicalId":332388,"journal":{"name":"Resovia Sacra","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135063416","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：