Between the anthropomorphization of machines and the technomorphization of man

Cel pracy W tekście tym interesują nas dwa przeciwstawne procesy właściwe dla funkcjonowania w technologicznej rzeczywistości. Pierwszym z nich jest antropomorfizacja maszyn, stąd problematyzujemy jej przyczyny i społeczne konsekwencje, z drugiej strony przedmiotem naszego naszego zainteresowania jest zjawisko przeciwstawne – właściwie nieobecne w refleksji teoretycznej jakim jest technomorfizacja człowieka. Materiał i metody Artykuł ma charakter metateoretyczny, a jego celem systematyzacja wiedzy na temat antropomorfizacji maszyn, jej przyczyn i skutków, a także zdefiniowanie pojęcia technomorfizacji człowieka, ukazanie przejawów myślenia technomorficznego, a także wynikających z niego konsekwencji. Wyniki Antropomorfizujemy maszyny, by minimalizować przejawiane wobec nich lęki, oswoić nieznane i niezrozumiałe. Coraz częściej odczuwamy wobec nich wstyd prometejski, który alienuje nas od wytworów własnej pracy. Choć zachłysnęliśmy się możliwościami technologii, potencjałem usprawniania siebie, zapominamy jak nieludzko ułomnymi czyni nas ona jednocześnie, ile odbiera nam sprawstwa, decyzyjności, refleksyjności i krytycyzmu. Wnioski Technomorficzny człowiek choć skuteczny jest jednocześnie coraz mniej ludzki, coraz mniej człowieczy. Poprzez zaabsorbowanie nad własną skutecznością i niezawodnością staje się emocjonalnym zombie. W zogniskowaniu uwagi na efektywności zapominamy, że nie jesteśmy maszynami i do przetrwania potrzebujemy bycia ludźmi, bycia z ludźmi, przyzwolenia na własną kruchość i ułomność.