Badanie osadów morskich za pomocą systemu profilerów poddennych na zachodnim wybrzeżu Camau w Wietnamie

Zachodnie wybrzeże Camau (południowo-wschodni Wietnam) łączy dwie półzamknięte zatoki Morza Wschodniego i Tajlandii, umożliwiając wymianę wody między nimi. Pomimo jego znaczenia dla ewolucji oceanograficznej regionu, nadal jest słabo zbadany. Dlatego profilery poddenne są stosowane w płytkich wodach morskich w niektórych zastosowaniach, takich jak badania poziomu morza, procesy sedymentacji i geomorfologia. Na całym obszarze badań wykonano 6 płytkich pomiarów sejsmicznych o wysokiej rozdzielczości na łącznej długości 60,6 km i wszystkie zarejestrowały dobre odbite sygnały w zakresie 20–70 ms. W tej sekcji pokazano cechy fizyczne i charakter petrologiczny. Topografia dna morskiego na badanym obszarze ma tendencję do kształtowania się stopniowo płytszy z zachodu na wschód i jest stosunkowo płaski. Szczególnie na przekroju linii T1 widać, że pierwszy odcinek jest dość stromy i głęboki, może stanowić zbocze szelfu kontynentalnego na badanym obszarze. Na przekrojach pojawiają się struktury faliste i poprzeczne. Na badanym obszarze płytka struktura geologiczna osadów holocenu podzielone jest na 4 warstwy, a strukturalna granica pomiędzy osadami holocenu i plejstocenu obserwuje się na głębokości 25–35 m. Ponadto uskoki geologiczne wykrywane są również na przekrojach geologicznych z przekrojów sejsmicznych. Na przykład na odcinku linii T6 wykryto dwa uskoki. Amplituda przemieszczeń tych uskoków waha się pomiędzy 1,5–4 m. Ten nowy zbiór danych przyczyni się do przyszłego zrozumienia ewolucji geologicznej i oceanograficznej.