THE USE OF NUN (TE'KİD NUN) AND ITS REFLECTION ON TRANSLATION WORKS

Muhatabımızın zihin ve gönül dünyasına hitap ettiğimiz dilin kendine göre özellikleri bulunmaktadır. Bu özellikler kimi dillerde sınırlı iken Arap dilinde belki de diğer dünya dilleriyle kıyaslandığında bu özellikleriyle kendine has bir metot ortaya koyarak farklı bir inkişaf yolunu seçmiştir. Şüphesiz Te’kid konusu bütün dillerde önemli bir yere sahiptir. Ancak Arapça’da neredeyse önemli tüm konularda varlığını hissettirmiştir. Hele bu dil aynı zamanda ilahi bir kitabın diliyse muhataplar açısından daha da bir öneme sahip olmaktadır. Özellikle muhatapları ikna olmayan ve ret mekanizması güçlü olan elitist bir topluluğu ikna etmek adına sözün pekiştirilmesi gerekir. Arapça inen Kur’ân-ı Kerim incelendiğinde, insan üzerinde etkisi çok güçlü olan te’kid üslubunun sıkça kullanıldığı ve Arapça’nın eşsiz dil mantığına sahip göstergelerinden biri de te’kîd’dir. Te’kîd, kendinden önce oluşan anlamı tekrar eden bir ifade olmasına karşın diğer bir ifadeye göre bazı sözcükler kullanılarak bir kelime ya da cümledeki anlamın vurgulanmasıdır. Kimi zaman kelime ya da cümlenin tekrar edilmesi bazen de bu amaç için belli sözcüklerin kullanılmasıyla yapılır. Araştırmamızın bir yönü Te’kid/Pekiştirme iken diğeri bir yönü de onun alt başlıklarından olan ve kendine özgü yapısıyla Ef’âli Hamse’lerin sonuna gelen (Nûn) harfleri üzerinde olacaktır. Muhatapları ikna etmede kullanılan Tek’id’in özellikle Te’kid Nun’larının başrol oynadığı açıktır. Çalışmamız bu te’kid türünü inceleyerek Kur’ân-ı Kerim mealleri üzerinde araştırma yapanlara yol açmak, onlara hizmet etmek ve meallerin iyileştirilmesi konusunda çaba sarf etmektir.