FOTOĞRAF SANATINDA BİR SOYUTLAMA ESTETİĞİ OLARAK FOTOGRAM

19.yy. da bulunuşundan günümüze kadar geçen süreçte fotoğraf, birçok teknik uygulamalar ile kendini yenileyen ve dönüştüren bir sanat dalıdır. Fotogram tekniği bu uygulamalardan biridir. Fotogram, kamerasız bir tekniktir ve ışığa duyarlı bir malzeme üzerine yerleştirilmiş nesnelerin birebir soyutlanmış temsilini üretir. Fotoğraf makinası olmadan fotoğraf üretme tekniği olan fotogram yöntemi, bu yeni ifade aracını keşfeden sanatçılar için heyecan kaynağı olmuştur. Fotogramın kendine ait tekniği sanatçıların kendi kişisel üslupları ile birleşip bir anlatım dili haline gelmiştir. Bu teknik; sanatçılar tarafından 1900’lü yılların başından itibaren bir deneysel dışavurum gibi görünmüş olsa da günümüzde bireysel ve özgün çalışmalar olarak yeniden karşımıza çıkmaktadır. Bu araştırmanın amacı, analog fotoğraf süreci içerisinde kendini var eden bu tekniğin dijital çağ ile birlikte geçirdiği dönüşümü saptamaktır. Bu amacı gerçekleştirmek için fotoğraf tarihinden referanslar belirlenmiş ve bu referanslar üzerinden analizler gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın temel bulgusu, fotogram tekniğinin başlangıçtan günümüze bir yandan uygulama alan ve araçları diğer yandan içerik bağlamında nasıl bir değişim gösterdiğinin saptanması olmuştur.