Health Indicators in Skeletons from Iron Age Central Thailand: A Preliminary Report from the Site of Phromthin Tai, Lopburi Province | ตัวบ่งชี้สุขภาพอนามัยบนกระดูกมนุษย์สมัยเหล็กในภาคกลางของประเทศไทย: รายงานเบื้องต้นจากแหล่งโบราณคดีพรหมทินใต้ จังหวัดลพบุรี

Little has been published about the health of individuals living in Central Thailand during the Iron Age (ca. 2500 – 1500 BP). The site of Phromthin Thai provides an opportunity to examine indicators of systemic stress and signs of compromised health during this time period using human skeletal remains. Twenty-six Iron Age skeletons from the site were examined for indicators of systemic stress or compromised health in the form of porotic hyperostosis, cribra orbitalia, linear enamel hypoplasia, dental caries, and trauma. These results were compared with data from the Ban Pong Manao site in Central Thailand and from two sites in different parts of Northeast Thailand to determine whether frequencies of these indicators varied significantly at Phromthin Tai. We found that the skeletons from Phromthin Tai exhibited generally low frequencies of most of these skeletal indicators, and that the prevalence of most of these indicators were similar to that reported for Ban Pong Manao in Central Thailand, and Ban Chiang and Noen U-Loke in Northeast Thailand. The main difference was a surprisingly low frequency of dental caries compared to the other three sites, which may relate to some unknown difference in the diet.   งานการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับสุขภาพอนามัยของผู้คนสมัยเหล็ก (ประมาณ ๑,๕๐๐ – ๒,๕๐๐ ปีมาแล้ว) ในภาคกลางที่มีการตีพิมพ์นับว่ายังมีไม่มาก แหล่งโบราณคดีพรหมทินใต้ได้เปิดโอกาสให้พวกเราศึกษาตรวจสอบเรื่องราวเกี่ยวกับสุขอนามัยโดยพิจารณาจากตัวบ่งชี้สุขภาพต่าง ๆ ซึ่งปรากฎหรือทิ้งร่องรอยไว้บนกระดูกมนุษย์ที่ถูกฝังไว้ในช่วงสมัยเหล็ก ตัวอย่างกระดูกที่ศึกษามาจากผู้ตายจำนวน ๒๖ คน ตัวบ่งชี้สุขภาพอนามัยที่เราศึกษาได้แก่ร่องรอยความพรุนบนกะโหลกศีรษะ (porotic hyperostosis) ร่องรอยความพรุนบนกระดูกบนเพดานเบ้าตา (cribra orbitalia) ร่องรอยความผิดปกติบนเคลือบฟัน (linear enamel hypoplasia)  โรคฟันผุ (dental caries) และร่องรอยบาดแผล (trauma) เรานำผลการศึกษาไปเปรียบเทียบกับข้อมูลและผลการศึกษาสุขอนามัยของผู้คนสมัยเหล็กจากแหล่งโบราณคดีบ้านโป่งมะนาวในภาคกลางและแหล่งโบราณคดีอีก ๒ แหล่ง (แหล่งโบราณคดีบ้านเชียงและแหล่งโบราณคดีเนินอุโลก) ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีการศึกษามาแล้ว จากผลการศึกษา เราพบว่าโครงกระดูกของผู้คนสมัยที่แหล่งโบราณคดีพรหมทินใต้โดยทั่วไปมีร่องรอยตัวบ่งชี้สุขอนามัยค่อนข้างต่ำ ซึ่งคล้ายหรือใกล้เคียงกับสุขอนามัยของผู้คนสมัยเดียวกันที่แหล่งโบราณคดีบ้านโป่งมะนาวในภาคกลางและแหล่งโบราณคดีบ้านเชียงและแหล่งโบราณคดีเนินอุโลกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สิ่งที่แตกต่างกันอย่างน่าประหลาดก็คือผู้คนที่แหล่งโบราณคดีพรหมทินใต้มีร่องรอยโรคฟันผุน้อยหรือต่ำกว่าผู้คนจากแหล่งโบราณคดี ๓ แหล่งที่นำมาเปรียบเทียบ