Kancelaria Ministerstwa Skarbu w Warszawie w latach 1944–1950

Ministerstwo Skarbu powolane zostalo do zycia ustawą z 31 XII 1944 r. o powolaniu Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej. Jego zakres kompetencji obejmowal caloksztalt spraw skarbowości panstwowej oraz polityki finansowej panstwa, podatkow, cel, budzetu, takze kwestii kredytowych, monetarnych i emisyjnych oraz nadzoru nad bankami, zakladami ubezpieczeniowymi i asekuracyjnymi. W wyniku wejścia w zycie zapisow ustawy z dnia 7 III 1950 r. urząd przeksztalcony zostal w Ministerstwo Finansow. Kancelaria Ministerstwa Skarbu przeszla typową droge dla kancelarii centralnych urzedow panstwowych tego okresu. W latach 1944–1946 opierala sie na rejestracji pism w dzienniku podawczym ze skorowidzami, zaś od 1947 r. na rejestracji pism w pomocy ewidencyjnej, nazwanej kontrolą ruchu akt (prowadzonej w sposob analogiczny, jak typowy dziennik podawczy). Do przechowywania akt spraw zakonczonych sluzyl rzeczowy plan akt. Z początkiem 1949 r. w jednej komorce organizacyjnej Ministerstwa podjeto probe oznaczania i rejestracji wplywającej korespondencji w oparciu o strukturalny niejednolity rzeczowy wykaz akt, przy jednoczesnym dalszym przechowywaniu akt spraw zakonczonych zgodnie z planem akt. Przyczyny niepowodzenia proby reformy metod pracy biurowej Ministerstwa Skarbu byly rowniez podobne do analogicznych prob, podejmowanych w innych urzedach centralnych tego okresu. Lezaly w czestych zmianach struktury organizacyjnej urzedu oraz niecheci personelu do wdrozenia nowego systemu pracy kancelaryjnej, co z kolei wynikalo z niskich kwalifikacji tegoz personelu Ministerstwa i niedostatecznego systemu praktycznych szkolen wewnetrznych.