Karnoprawna ochrona symboli państwowych w okresie II Rzeczypospolitej.

Polskie symbole państwowe są ważnym elementem państwowości, dlatego zawsze wymagały odpowiedniej ochrony prawnej. Ponad stuletnia historia funkcjonowania regulacji prawnej pozwala na analizę tej ogromnej spuścizny, a także zgłębienie przez czytelnika ogromnego dorobku prawa, który został zgromadzony w minionych okresach dziejowych. W tym celu podjęto analizę aktów prawnych, judykatury przede wszystkim Sądu Najwyższego oraz doktryny od 1918 do 1939 r. W pierwszej części czytelnik ma możliwość zapoznania się z regulacją prawną ochrony symboli państwowych od powstania nowego państwa polskiego i do rozpoczęcia II wojny światowej. W tej części omówiono kodeksy karne byłych państw zaborczych Niemiec i Rosji, obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej przejściowo do czasu uchwalenia własnego kodeksu w 1932 r. Dalej analizie poddano ustawę z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godle i barwach Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godle i barwach państwowych oraz o insygniach, sztandarach i pieczęciach. Następnie dość szczegółowo ukazano proces kodyfikacji przyszłego pierwszego Kodeksu karnego RP, a także regulacji prawnej dotyczącej symboli państwowych przyjętej ostatecznie w 1932 r. Uzupełnieniem analizy jest przytoczenie ówczesnego orzecznictwa Sądu Najwyższego, które w wielu przypadkach zawiera wykładnię regulacji prawnej dotyczącej wspomnianego obszaru tematycznego. Obraz uzupełnia doktryna prawnicza, w tym opinie wybitnych ówczesnych prawników, praktyków i komentatorów, a także autorów kodeksu, takich jak J. Makarewicz, W. Makowski, A. Mogilnicki, E. Rappaport i in.