Il precetto dell’astensione dal lavoro alla luce del can. 1247 del Codice di Diritto Canonico del 1983

Obowiązek powstrzymania się od prac według kan. 1247 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku Artykuł dokonuje analizy obowiązku powstrzymania się od prac, bazując na Piśmie Świętym, tradycji kanonicznej, poprzednim i aktualnym prawodawstwie dotyczącym analizowanego zagadnienia, które składają się z dokumentów soborów powszechnych, papieży, różnych komisji Stolicy Apostolskiej, jak również opinii ekspertów teologii moralnej i prawa kanonicznego. Pierwszy rozdział opisuje pochodzenie i rozwój obowiązku, poczynając od trzeciego przykazania Dekalogu i postępowania pierwszych chrześcijan. Należy zauważyć, iż pierwsze prawo cywilne w tej materii zostało wprowadzone przez Konstantyna 1 marca 321 r., a dopiero później przyjęte przez władze kościelne. Zarówno sobory, jak i papieże przypominali chrześcijanom o znaczeniu powstrzymania się od prac w niedziele i święta nakazane. Drugi rozdział dokonuje analizy prawodawstwa poprzedniego Kodeksu w tej dziedzinie. Kan. 1248 KPK/17 był bardzo precyzyjny, ponieważ wyliczał czynności, od których należało się powstrzymać. Chociaż taki sposób prezentowania obowiązku był jasny, to jednak stracił wymiar teologiczny i eklezjalny. Trzeci rozdział opisuje aktualne prawodawstwo dotyczące obowiązku, zaczynając od Soboru Watykańskiego II, analizując dokumenty Papieskiej Komisji ds. Rewizji Kodeksu, aby móc interpretować w ich świetle kan. 1247 KPK/83. Rozdział uwzględnia także różne dokumenty Stolicy Apostolskiej opublikowane po promulgacji obecnego Kodeksu.