Archiwoznawstwo w XXI wieku – wyzwania, problemy, kierunki zmian

Archiwoznawstwo to dzial archiwistyki zajmująca sie badaniem historii archiwow, ich wspolczesnej organizacji oraz historii zespolow i zbiorow archiwalnych z uwzglednieniem ich zawartości treściowej. W związku z powyzszym w refleksji archiwoznawczej mozna wyodrebnic zasadniczo trzy kierunki badan. Pierwszy stanowi historia archiwow jako instytucji, ich zadan, funkcji, metod pracy, personelu, lokali, wyposazenia i wielu innych aspektow dzialalności. Jako drugi nalezy wymienic refleksje nad organizacją wspolczesnych archiwow. Nurtem trzecim są z kolei badania nad zasobem archiwalnym, a ściślej, dziejami zespolow archiwalnych, ich zawartością, rozmieszczeniem. Szczegolne miejsce wśrod publikacji archiwoznawczych zajmują tzw. przeglądy archiwoznawcze. Są to teksty naukowe stanowiące prezentacje, usystematyzowanie, omowienie materialow archiwalnych – źrodel historycznych dotyczących określonej problematyki, wytworzonych w określonym czasie i na danym obszarze, znajdujących sie w zasobie konkretnego archiwum, archiwow lub innej/innych placowek wykonujących zadania archiwalne. Początek XXI w. to z pewnością kryzys archiwoznawstwa, co wiązac nalezy z upadkiem funkcji opracowania zasobu i regresem w dzialalności naukowej archiwow. Informatyzacja archiwow i coraz wieksze mozliwości wyszukiwawcze baz danych kazą postawic pytanie o zasadnośc podejmowania inicjatyw na polu archiwoznawczym. Tymczasem bez archiwoznawstwa trudno wyobrazic sobie istnienie pozostalych dzialow archiwistyki. Wyniki badan archiwoznawczych powinny zaspokajac potrzeby informacyjne uzytkownikow i stanowic pomoc w realizacji funkcji udostepniania.