Zero-marked valency alternations in Macedonian

Artykuł omawia alternacje walencyjne, nie posiadające jawnego wykładnika w języku macedońskim. Wydaje się, że jest to ważna cecha typologiczna, która odróżnia macedoński od innych języków słowiańskich. W pracy przedstawiono ogólny opis tendencji labilności w odniesieniu do cech składniowych, semantycznych i dystrybucyjnych czasownika. Wykryto i przeanalizowano około 150 czasowników, wchodzących w labilność zachowującą przy alternacji patiensa i agensa. Czasowniki typu pierwszego przy zmianie perspektywy zachowują miejsce dla patiensa, ale w innej pozycji syntaktycznej (Toj sedna – Tie go sednaa. ‘On siedział – Posadzili go’); typu drugiego zaś zachowują tematyczne miejsce dla agensa (Taa odi po poleto – Taa go odi poleto ‘Idzie przez pole – Idzie w pole’). Czasowniki zostały poklasyfikowane zgodnie z kryteriami składniowymi i semantycznymi po to, aby wskazać zdarzenia, które dopuszczają tego typu alternacje walencyjne oraz dominujące korelacje semantyczne, zachodzące między parami czasowników.