{"title":"Mapy egzystencji. Konstanty Ildefons Gałczyński i Tomas Gösta Tranströmer","authors":"P. Wojciechowski","doi":"10.36770/bp.188","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Konstanty Ildefons Gałczyński i Tomas Gösta Tranströmer to poeci „wspólni” i zarazem „osobni”. Na przykładach kompozycji lirycznych obydwu poetów ukazano obecność tych samych motywów, podobieństwo w odczuwaniu i opisywaniu egzystencji, zbieżność i rozbieżność w interpretacji różnoimiennych pól semantycznych (natura, miasto, śmierć, choroba, czas, sztuka, światło, muzyka). Pewnego rodzaju „bliskość” poety polskiego i szwedzkiego objawia nakreślony w ich liryce podobny wizerunek człowieka – słabego, chorego, kruchego docześnie/ egzystencjalnie, ale mocnego w kontakcie ze sztuką, czy też realizujące- go się najpełniej w miłości.","PeriodicalId":289909,"journal":{"name":"Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne","volume":"144 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2019-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.36770/bp.188","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Konstanty Ildefons Gałczyński i Tomas Gösta Tranströmer to poeci „wspólni” i zarazem „osobni”. Na przykładach kompozycji lirycznych obydwu poetów ukazano obecność tych samych motywów, podobieństwo w odczuwaniu i opisywaniu egzystencji, zbieżność i rozbieżność w interpretacji różnoimiennych pól semantycznych (natura, miasto, śmierć, choroba, czas, sztuka, światło, muzyka). Pewnego rodzaju „bliskość” poety polskiego i szwedzkiego objawia nakreślony w ich liryce podobny wizerunek człowieka – słabego, chorego, kruchego docześnie/ egzystencjalnie, ale mocnego w kontakcie ze sztuką, czy też realizujące- go się najpełniej w miłości.