III. AHMET DÖNEMİNDE HABSBURG ELÇİLERİNİN KABULÜ VE YAPILAN HARCAMALAR (1703-1730)

Abstract

Uluslararası ilişkileri yürütme işi veya sanatı olarak tanımladığımız diplomasinin tatbik edilmesinde her devletin kendine özgü geliştirdiği ve uygulamaya koyduğu kaideler vardır. Bir devlet geleneğinin birikimiyle teşekkül olmuş bu kaideler, devletin içinde bulunduğu statükonun ihtiyacına, gereklerine, amaçlarına göre değişimler geçirse de her zaman uygulanagelmiş ve önemini korumuştur. Osmanlı İmparatorluğu da kuruluşundan itibaren muasırı olduğu devletlerle siyasi ilişkilerde bulunmuş ve siyasi ilişkilerinin bir sonucu olarak da kendine özgü uygulamaya koyduğu bir diplomasi anlayışı geliştirmiştir. Bu anlayış çerçevesinde diplomasinin uygulama alanlarından biri de gelen elçilerin kabulü ve yapılan harcamalardır. Bu çalışma sadece III. Ahmed döneminde (1703-1730) gelen Habsburg (Avusturya) elçileri ile sınırlandırılmıştır. Yine bu dönemde -özellikle 1718 Pasarofça Antlaşması ile- siyasi üstünlüğünü kaybeden Osmanlı Devleti’nin, bunu diplomasi alanlarından biri olan elçi kabullerine nasıl yansıttığı da bu çalışmada ele alınmıştır. Bu çerçevede araştırmanın temel amacı siyasi alanda yaşanan değişimlerin diplomasi uygulama alanlarından biri olan elçi kabullerine nasıl yansıdığını ortaya koymaktır. Araştırmamız nihayetinde III. Ahmed döneminde gelen Habsburg elçilerinin kabulleri ve yapılan harcamalarda, geleneksel Osmanlı diplomasi anlayışına nazaran farklılıklar saptanmıştır. Bu ayrım diğer elçi kabullerine de yansıyarak Osmanlı Devleti’nin yeni bir diplomasi telakkisi oluşturduğu görülmüştür.