Why We Still Need Free Trade and Globalization (Dlaczego wciąż potrzebujemy wolnego handlu i globalizacji)

Abstract

English Abstract: The increasingly tense interplay between trade and politics should not blind us to the fact that the postwar liberalization of trade worldwide has been a resounding success and remains one of globalism’s most significant achievements, if not the most important achievement, period. This opening up did not happen spontaneously in an institutional vacuum. Instead, the current degree of economic openness and the resulting prosperity are results of a combination of multilateral trade negotiations under the auspices of the General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) and later the World Trade Organization (WTO), underwritten largely by the United States, as well as a variety of regional initiatives. The existing platforms for trade liberalization - WTO, regional trade blocs, and other preferential trade agreements (PTAs) - have their weaknesses. One is that the low-hanging fruit of slashing tariffs and removing quotas has been mostly picked. The remaining trade barriers revolve around politically thorny issues related to technical and regulatory questions, intellectual property, and distorted agricultural markets. In addition, the one-way nature of WTO membership has been subject to abuse by state-capitalist economies, particularly China, which has gained access to Western markets while jealously shielding its incumbent firms from foreign competition. However, giving up on the institutions underpinning the current trade regime would be extremely unwise, particularly at a time of historically unprecedented economic distress accompanying the COVID-19 pandemic. Without the constraints imposed by the WTO and PTAs, nothing would stop politicians from reverting back to trade policies that cater to special interests while distributing the costs over the wider public. As the example of the Great Depression shows, such danger would be imminent in bad economic times when the temptation to impose discriminatory trade barriers would be strong and doing so would amplify the size of adverse economic shocks. A zero- or negative-sum economic environment provides fuel for extremist ideologies, militarism, and war. Avoiding such a scenario is precisely the challenge facing the world today. Polish Abstract: Narastające tarcia pomiedzy sferą polityki i handlu nie powinny przeslaniac nam faktu, ze powojenna liberalizacja światowego handlu okazala sie ogromnym sukcesem i pozostaje jednym z najwiekszych, o ile nie najwiekszym osiągnieciem okresu globalizacji. To otwarcie nie dokonalo sie spontanicznie, w instytucjonalnej prozni. Wrecz przeciwnie, obecny poziom gospodarczej otwartości i bedący jej skutkiem dobrobyt są efektem kombinacji wielostronnych negocjacji handlowych, prowadzonych pod auspicjami Ukladu Ogolnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu (GATT), a poźniej Światowej Organizacji Handlu (WTO), zyrowanych glownie przez Stany Zjednoczone, a takze licznych inicjatyw regionalnych. Istniejące platformy liberalizacji handlu – WTO, regionalne porozumienia handlowe i preferencyjne porozumienia handlowe (PTA, ang. Preferential Trade Arrangements) mają swoje wady. Łatwo osiągalne korzyści z nich plynące, takie jak zniesienie cel i kwot zostaly juz w wiekszości zrealizowane. Pozostale bariery w handlu koncentrują sie wokol politycznie trudnych spraw, związanych z kwestiami technicznymi i prawnymi, wlasnością intelektualną i zdeformowanym rynkiem rolnym. Dodatkowo, jednostronny charakter czlonkostwa w WTO jest naduzywany przez gospodarki stosujące model panstwowego kapitalizmu, w szczegolności Chiny, ktore uzyskaly dostep do zachodnich rynkow, jednocześnie zazdrośnie chroniąc swoje firmy przed zagraniczną konkurencją. Jednak rezygnacja z instytucji, na ktorych zbudowany jest obecny system handlu bylaby skrajnie nieodpowiedzialna, szczegolnie w czasie bezprecedensowego kryzysu gospodarczego towarzyszącego pandemii wirusa COVID-19. Bez ograniczen narzuconych przez WTO i PTA nic nie powstrzymaloby politykow przed powrotem do polityki handlowej, ktora uwzglednia partykularne interesy, natomiast koszty przerzuca na spoleczenstwo. Jak pokazuje przyklad wielkiego kryzysu, takie niebezpieczenstwo jest jak najbardziej realne w zlych gospodarczo czasach. Powstaje wtedy pokusa, by narzucac dyskryminacyjne bariery handlowe, co jedynie poglebia negatywne skutki wstrząsow gospodarczych. Ekonomiczna gra o sumie zerowej lub ujemnej napedza ekstremistyczne ideologie, militaryzm i w koncu prowadzi do wojny. Unikniecie takiego scenariusza to najwazniejsze wyzwanie przed ktorym stoi dzisiaj świat.