Երկու լեռնային պոետներ

Abstract

Հոդվածը փորձ է ռուս մեծ բանաստեղծ՝ Մարինա Ցվետաևայի դստեր` Արիադնա Էֆրոնի հուշերի և Ավ. Իսահակյանի որդու` Վիգեն Իսահակյանի «Հայրս» գրքում բերված փարիզյան հուշերի հիման վրա վերլուծել-վերապատմել 1932 թ. Փարիզում տեղի ունեցած Իսահակյան-Ցվետաևա մի շարք անմոռանալի հանդիպումները: Ազգային հանճարները բնության պարգևն են տվյալ ժողովրդին և, անշուշտ, Մ․ Ցվետաևայի և Ավ․ Իսահակյանի անուններին առնչվող յուրաքանչյուր դրվագ, յուրաքանչյուր պատմություն կարևոր ուրվագծեր, կարևոր դիտարկումներ ունի` կապված այդ մեծ ստեղծագործողների թե՛ մարդկային ճակատագրերի, թե՛ մշակույթի հանդեպ տածած մտորումների, տեսակետների հետ: Հուշագրությունը վերլուծելիս փորձել եմ ներկայացնել այդ չխամրող հանդիպման կարևոր պահերը, ինչպես նաև նրանց արտահայտած կարծիքներն իրենց սեփական ստեղծագործության և արվեստի արժեքների գնահատման, ընկալման վերաբերյալ: Статья представляет собой эксперимент с мемуарами Арианды Эфрон, дочери великой русской поэтессы Марины Цветаевой основанный на парижских воспоминаниях, приведенных в книге сына Ав. Исаакяна Виген Исаакяна “Мой отец”. Целью статьи является анализ и пересказ национальных гениев дар природы данному народу в 1932 году. Каждый эпизод, каждая история, связанная с именами Цветаевой и Исаакяна, заключает в себе важные черты и наблюдения, связанные с этими великими творцами, как с их человеческими судьбами, так и с размышлениями, взглядами на культуру, и оценками ценностей искусства. The article is an experiment with the memoirs of Arianda Efron, the daughter of the great Russian poet Marina Tsvetaeva, centered around her memories of Paris .These memoirs are presented in the book "My Father" by Vigen Isahakyan, the son of Avetik Isahakyan. The main objective of the article is to analyze and retell the remarkable contributions of national geniuses to their nation in 1932. Each episode and story associated with the names of Tsvetaeva and Isahakyan holds significant insights, shedding light not only on their artistic prowess but also on their personal lives and profound perspectives on culture.