Spor Eğitimi Alan Öğrencilerin Öğretim Stili Tercihleri, Kullanım Düzeyleri ve Stillere İlişkin Değer Algıları

Abstract

Bu çalışmanın amacı, spor bilimleri lisans düzeyindeki öğrencilerin öğretim stili tercihleri, kullanım düzeyleri ve bu stillere ilişkin değer algılarını incelemektir. Araştırmada nicel araştırma yaklaşımlarından kesitsel tarama modeli kullanılmıştır. Örneklem grubu 2020-2021 eğitim-öğretim yılında Trabzon Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören 290 öğrencidir. Veri toplamak amacıyla bu araştırmada Kulinna ve Cothran (2003) tarafından geliştirilen, İnce ve Hünük (2010) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Beden Eğitimi Öğretmenleri Öğretim Stilleri Değer Algıları” ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde SPSS 21.0 istatistik paket programı kullanılmıştır. Değerlendirmede bağımsız gruplar için t-testi kullanılırken istatistiksel metot anlamında frekans, aritmetik ortalama ve standart sapma teknikleri ile analiz edilmiştir. Sonuçlar genel olarak ele alındığında öğretim stilleri kullanım düzeyleri ve değer algıları açısından beden eğitimi öğretmen adaylarının sıklıkla öğreten merkezli sunuş yöntemi ağırlıklı stilleri tercih ettikleri, buluş yöntemi ağırlıklı stillerden olan kendi kendine öğretme ve öğrencinin başlatması stillerini ise daha az tercih ettikleri belirlenmiştir. Benzer içerikteki çalışmalar dikkate alınarak yorumlandığında öğretim stillerinin değişime dirençli bir yapıda olduğu söylenebilir. Bu çalışma ile öğretim elemanlarının öğrenciyi merkeze alan bir yaklaşımı benimsemeleri gerekliliği ortaya çıkmıştır. İlerleyen çalışmalarda, nitel gelenek içerisinde öğretmen adaylarının öğretim stillerine ilişkin yönelimleri, bu stilleri tercih etme sebepleri ve stillere ilişkin değer algıları derinlemesine incelenebilir, üniversite eğitimde aktif öğrenmeyi teşvik eden uygulamaların yeterince vurgulanıp vurgulanmadığı araştırma konusu edilebilir.