Yeşeya:58 Bağlamında Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam’da Makbul Orucun Anlamı

Abstract

Makbul orucu, Tanri’nin kullarindan istedigi ve bundan hosnut olacagi gercek ya da dogru oruc olarak tarif etmek mumkundur. Bakara suresi 183. ayette gecen “oruc size farz kilindigi gibi sizden oncekilere de farz kilinmistir” ifadesinden hareketle Islam’dan once Yahudileri ve Hristiyanlari icine alan diger din mensuplari icin de oruc tutmanin emredildigi anlasilmaktadir. Bu makale, Kuran’in disinda Yahudi ve Hristiyan kutsal metinlerinde oruc nasil anlatilmaktadir? Soz konusu dinlerin kutsal metinlerinde makbul oruc tasvirleri arasinda ne tur benzerlik ve farklar bulunmaktadir? Tanah’in Yesaya Kitabi, 58. bolumundeki “Gercek Oruc” baglaminda oruc ibadetinin ozunde ne vardir? ve Rab’bin hosnut olacagi makbul orucun fenomenolojik anlamda ozellikleri nelerdir? sorularina odaklanmaktadir. Kadim bir gecmisi olan oruc ibadetinin gizli ve gosteristen uzak yapilmasi kutsal metinlerin ortak tavsiyesidir. Bunun yaninda hem insanin kendi nefsini terbiye etmede bir arac hem de Tanri ile olan iliskisinde yakinlasmayi saglayan bir ibadet olarak orucun, Tanri katinda makbul bir degere sahip olmasi icin ahkâmi yaninda adabinin ve esrarinin (hikmet) da gozetilmesi gerektigi kutsal metinlerde ifade edilmektedir.