Ocena wybranych aspektów jakości życia ludzi młodych po roku trwania pandemii COVID-19

Abstract

Okres pandemii COVID-19 doprowadził do pojawienia się obawy o zdrowie i życie oraz bezprecedensowych ograniczeń funkcjonowania społeczeństwa, co przełożyło się na postrzeganie jakości życia. Jakość życia, według definicji Światowej Organizacji Zdrowia, to subiektywna ocena przez jednostkę jej sytuacji życiowej w odniesieniu do kultury, w której ta jednostka żyje, jej systemu wartości, celów, oczekiwań, zainteresowań. Wśród składowych wymienianych w domenie funkcjonowanie społeczne wyróżniane są wskaźniki obiektywne, takie jak: liczba kontaktów społecznych, odnoszące się do pracy i zarobków, oraz subiektywne, na przykład satysfakcja z relacji społecznych, pracy. Celem opracowania jest ocena postrzegania jakości życia przez ludzi młodych po roku pandemii w trzech obszarach: zdrowia, sytuacji materialnej i zatrudnienia oraz relacji społecznych. Wyniki badań wskazują, że najbardziej subiektywnie ograniczenia jakości życia w okresie pandemii odczuły osoby młode. Wynika to zarówno z izolacji społecznej, jak i z trudnej sytuacji na rynku pracy. Powodem gorszego postrzegania jakości życia przez ludzi młodych było przede wszystkim ograniczenie kontaktów społecznych, ale też utrata pracy, zmniejszenie dochodów oraz obawa o znalezienie odpowiedniej pracy w przyszłości. Około połowy respondentów pesymistycznie postrzega swoją przyszłość.