An Analysis of Traditional Storage Methods in Container Ports in the Context of Resource-Based View: A Systematic Recommendation

Konteynerize lojistiğin avantajlarının artması ile beraber lojistik ağlarda, konteyner sahalarına ve limanlarına olan ihtiyaç gün geçtikçe neredeyse hiperbolik bir şekilde artmaktadır. Bu bağlamda, özellikle eski kurulan terminallerdeki geri saha problemleri tesis kapasitelerini sınırlamaktadır. Bu nedenle, yeni kapasitelerin inşa edilerek devreye alınmasına ihtiyaç duyulmaktadır. Diğer taraftan, yeni tesislerin yer problemleri nedeni ile sanayi bölgelerinden daha uzak bölgelere inşa edilmesi durumları ortaya çıkmaktadır. Bu durum, hem maliyetleri artırmakta hem de karbon emisyonları bakımından üretim tesislerini dezavantajlı duruma getirmektedir. Ayrıca, geri-depo sahalarında kapasiteler belirlenirken hava şartları, geri saha istif ekipman kat sınırlamaları ve konteynerlerin zati kaldırma kapasiteleri vb. kısıtları ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada geleneksel depolama sistemlerinin darboğazlarını tanımlayan kriterler belirlenmiş ve analiz edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre en önemli kriterin ‘Ekipman Sınırlamaları’ olduğu ortaya çıkmıştır. Bu da tesislerde kapasiteyi belirleyen istifleme yüksekliğindeki sınırlamaların bir sonucudur. Bu nedenle, gelecekte ihtiyaç duyulacak kapasitelere cevap verebilecek bir sistemin uygun stratejik yaklaşımlarla belirlenmesi kaynak temelli yaklaşım açısından da en rekabetçi yaklaşım olacaktır. Bu bağlamda, yüksek katlı konteyner depolama-istifleme sistemleri, dar alanda yüksek depolama kapasiteleri, yüksek operasyonel verimlilik, yeşil enerji üretimine olanak vermesi ve daha düşük karbon ayak izi gibi avantajları bakımından kapasite problemlerini gidermeye çalışan limanlar için rekabetçi avantaj getirecektir.