HİBRİT SAVAŞLARIN SİLAHLI ÇATIŞMA HUKUKU IŞIĞINDA DEĞERLENDİRİLMESİ: RUSYA- KIRIM ÖRNEĞİ

Ortak siyasi hedeflere ulaşmak için tasarlanmış hem devlet hem de devlet dışı aktörleri içerebilecek tek bir alanda düzenli ve gerillalar, isyancılar, teröristler gibi düzensiz güçleri birleştiren yeni bir savaş biçimi olan hibrit savaşın uluslararası hukukta bir tanımı ve karşılığı bulunmamaktadır. Uluslararası sistemin kısmen izin verdiği uyumsuzluk ve çok biçimlilikten yararlanan ve NATO’nun Kuzey Yıldızı vizyonunda yer alan hibrit tehditlerde askeri, ekonomik ve siyasi hedefleri ile diğer bir devlet üzerine menfaat sağlamak için yapılacak stratejiler, rakip devletçe saldırgan ve hatta düşmanca politika kabul edilebilse de bu durumda saldırı veya fiili bir kuvvet kullanma varlığını kabul etmek doğru değildir. Uluslararası hukuk doktrinin hibrit savaşlarda küresel ve yerel asimetrilerini hesaba katmak için hiçbir aracı bulunmamaktadır. Kırım’daki siyasi amacı: NATO’nun ezici bir askeri tepkisine yol açmadan siyasi kontrolü sağlamak olan Rusya temelini Gerasimov doktrininde bulan savaş ve barış arasındaki “Gri Bölge” de ekonomik manipülasyon, kapsamlı ve güçlü bir dezenformasyon ve propaganda kampanyası, sivil itaatsizliğin ve hatta ayaklanmanın teşvik edilmesi ve iyi tedarik edilmiş paramiliter güçlerin kullanılması gibi Rus asimetrik meydan okumaları ile Kırımda siyasi kontrolü ele geçirmiştir. Çalışmada literatür taraması ile hibrit savaş, kavram olarak incelenecek ve Rusya Federasyonu’nun Kırım üzerine gerçekleştirdiği hibrit faaliyetleri incelenecektir.