Dwojaka natura ontologiczna znaków językowych i problem ich wzajemnych relacji

Zagadnienie statusu ontologicznego znaków językowych wiąże się z ogólniejszym problemem filozoficznym: Czym jest język jako system znaków służący do reprezentowania wiedzy o poznawanej rzeczywistości, do zgłębiania tej wiedzy oraz lepszego poznawania czy odkrywania rzeczywistości, adekwatnego jej opisu i interpersonalnego komunikowania się jego użytkowników? Wszystkie te pragmatyczne funkcje języka wymagają logiczno-filozoficznej jego analizy. Nie jest ona możliwa bez określenia, jak pojmowane są znaki językowe i jaka jest ich ontologiczna natura. W analizie semiotycznej, a także lingwistycznej, używane są zarówno typy, jak i egzemplarze znaków, często jednak bez zwracania należytej uwagi, kiedy mowa o typach, a kiedy o egzemplarzach. Ma to związek z dyskutowanymi wciąż w filozofii języka problemami: Czym jest typ znaku? Czym jest egzemplarz (okaz) znaku? Jakie są wzajemne relacje pomiędzy typem a egzemplarzem? (ang. type-token relation, token-type relation). Spory w odpowiedzi na te pytania mają związek z zagadnieniami egzystencjalnymi dotyczącymi statusu ontologicznego tych znaków Ruch FilozoFiczny