Spór o depresję. Czy fenomenologicznie zorientowana filozofia psychiatrii rozwiąże problemy psychiatrii redukcjonistycznej?

Celem artykułu jest zarysowanie sporu dotyczącego trudności w diagnozowaniu, definiowaniu i leczeniu depresji toczącego się w ramach redukcjonistycznej psychiatrii biologicznej, a także odpowiedź na pytanie, czy nowe podejście do zaburzeń psychicznych oferowane przez filozofów psychiatrii wywodzących się z nurtu fenomenologicznego i paradygmatu ucieleśnionego poznania rozwiązuje owe trudności. Problematyczne zagadnienia związane ściśle z depresją przedstawiam w kontekście głównych wskazywanych obecnie problemów psychiatrii redukcjonistycznej. Po tym wprowadzeniu prezentuję enaktywistyczne, fenomenologiczne i ucieleśnione koncepcje dotyczące depresji, w tym terapii depresji. Na koniec rozważam, na ile owe koncepcje istotnie wykraczają poza nurty już obecne w psychiatrii. Wskazuję również, pod jakimi względami omawiane koncepcje w filozofii psychiatrii mogą okazać się pożyteczne, nawet jeśli z różnych względów nie rozwiązują wielu ze wskazanych problemów psychiatrii redukcjonistycznej.