Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en Bulgarie

Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieThis presentation reviews a recent book by the French historian and political scientist Nadège Ragaru, analyzing how Bulgarian society has been dealing with the fate of the Bulgarian Jews during World War II. Pressurized by its Nazi German ally to send 20,000 Bulgarian Jews to extermination camps then located in the General Government, a part of the former Republic of Poland, the Bulgarian wartime government participated in the deportation of 11,343 Jews from the territories under Bulgarian administration in Greek Thrace and Yugoslav Macedonia, while withholding, after protests by some politicians and intellectuals, the Church and a part of the Bulgarian population, from completing the number of 20,000 by sending another 8,000 Jews from Bulgaria proper. In three consecutive chapters, Ragaru discusses how the People’s Courts dealt with the persecutors of the Jews, analyzes the ideological sensibilities raised by a film (a Bulgarian-DDR coproduction) about the deportation, and examines the use of three original short documentary shootings of the events. In the two final chapters, Ragaru deals with the relative pluralism of opinions that has been the case since the fall of the communist regime and the internationalization of the topic, especially as the tense relations with North Macedonia are concerned. Ragaru’s general conclusion is that in spite of the increased preparedness to admit Bulgaria’s involvement, the salvation continues to be overstated, while the complicity is smuggled away.Boek recensie: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieDit recente boek van de Franse historica en politieke wetenschapster Nadège Ragaru analiseert de manier waarop de Bulgaarse samenleving is omgegaan met het lot van de Bulgaarse Joden gedurende de Tweede Wereldoorlog. Onder druk van haar Nazi-Duitse bondgenoot om 20.000 Bulgaarse Joden naar uitroeiingskampen toen gesitueerd in het Generaal-Gouvernement, een deel van de voormalige Republiek Polen te sturen nam de Bulgaarse regering deel aan de deportatie van 11.343 Joden uit de territoria in Grieks Thracië en Joegoslavisch Macedonië onder Bulgaars bestuur, maar zag, na protesten van enkele politici en intellectuelen, de kerk en een deel van de Bulgaarse bevolking, af van de uitlevering van het resterende aantal van 8.000 Joden uit Bulgarije zelf. In drie opeenvolgende hoofdstukken, Ragaru beschrijft hoe de Volksrechtbanken omgingen met de vervolgers van de Joden, welke ideologische gevoeligheden werden opgeroepen door een film (een Bulgaars-Oost-Duitse coproductie) over de deportatie, en het gebruik dat gemaakt werd van drie originele korte documentaire filmfragmenten over de gebeurtenissen. In de laatste twee hoofdstukken behandelt Ragaru de relatieve verscheidenheid aan opinie na de val van het communistische regime en de internationalizering van het onderwerp, in het bijzonder in verband met de relaties met de Republiek van Noord-Macedonië. Haar algemene conclusie luidt dat, ondanks te toenemende bereidheid om de betrokkenheid van Bulgarije te erkennen, de redding toch overbelicht blijft, terwijl de medeplichtigheid wordt weggemoffeld.Recenzja książki: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieNadège Ragaru, francuska historyczka i politolożka, w swej najnowszej książce analizuje, w jaki sposób społeczeństwo bułgarskie traktowało bułgarskich Żydów w czasie II wojny światowej. Rząd Bułgarii, ulegając naciskom swego sojusznika, nazistowskich Niemiec, w sprawie wysłania dwudziestu tysięcy bułgarskich Żydów do obozów Zagłady w Generalnym Gubernatorstwie, wcześniej Rzeczpospolitej Polskiej, deportował 11 343 Żydów z terytoriów greckiej Tracji i jugosłowiańskiej Macedonii, znajdujących się wówczas pod rządami władz Bułgarii. Jednak po protestach nielicznych polityków, intelektualistów i Cerkwi oraz części bułgarskiej ludności władze Bułgarii ostatecznie odstąpiły od procederu wydalenia z kraju pozostałych 8 000 Żydów. W trzech kolejnych rozdziałach Ragaru opisuje, jak Trybunały Ludowe traktowały prześladowców Żydów, jaką podatność na ideologię wśród społeczeństwa bułgarskiego ukazała filmowa koprodukcja bułgarsko- -enerdowska o deportacjach, a także wyjaśnia, do czego posłużyły trzy krótkie oryginalne fragmenty filmów dokumentalnych ukazujące tamte wydarzenia. W ostatnich dwóch rozdziałach Ragaru przedstawia różnorodność opinii po upadku reżimu komunistycznego oraz internacjonalizację tematu, w szczególności kwestię stosunków z Republiką Północnej Macedonii. Autorka wysnuwa ogólny wniosek, że mimo przejawiającej się skłonności Bułgarii do uznania swego zaangażowania [w Zagładę], kwestia ocalenia Żydów [przez społeczeństwo bułgarskie] jest nadal bardziej eksponowana, a współsprawstwo jest wciąż zamiatane pod dywan.