Book review: Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021, 132 pp. ISBN 978-608-4956-04-4This presentation reviews a recent volume in the field of memory studies, focusing on Balkan historical experiences and perspectives, edited by Naum Trajanovski (PhD in sociology), Petar Todorov (PhD in history, Institute of National History in Skopje), Biljana Volchevska (NGO programme coordinator and PhD candidate in philosophy) and Ljupčo S. Risteski (professor at the Institute of Ethnology and Anthropology in Skopje). The volume was published in 2021 by the civil peace organisation Forum Ziviler Friedensdienst, Skopje branch, and researched within the framework of a project aimed at creating a platform for the collaboration of academic workers during the pandemic, in 2020. In 12 texts, the authors explore regional and local conflicts and reconciliation processes in Southeast Europe. The common characteristic of all the texts in the publication is the prevailing and almost didactically positioned awareness of epistemic problems in memory studies and historiography – a cohesive aspect of the volume that continuously attracted my attention...Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021. Ова е приказ на рецентниот зборник од областа на студиите на сеќавањето, фокусиран на балканските историски искуства и перспективи. Зборникот е уреден од Наум Трајановски (д-р по социологија), Петар Тодоров (д-р по историја, Институт за национална историја во Скопје), Билјана Волчевска (НВО-координатор и докторанд по филозофија) и Љупчо С. Ристески (професор на Институтот за етнологија и антропологија во Скопје). Зборникот е објавен во 2021 година од страна на граѓанската мировна организација ФорумЗФД – Скопје, а истражувањето е спроведено во рамките на проект насочен кон создавање платформа за соработка на академските работници за време на пандемијата, во текот на 2020 година. Во 12 текстови, авторите истражуваат регионални и локални конфликти и процеси на помирување во Југоисточна Европа. Заедничка карактеристика на сите текстови во публикацијата е преовладувачката и речиси дидактички позиционирана свест за епистемолошките проблеми во студиите на сеќавањето и историографијата. Токму тој кохезивен аспект кој преовладува во зборникот континуирано го привлекуваше моето внимание...Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (red.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021. Niniejsza prezentacja jest recenzją tomu z dziedziny studiów nad pamięcią skoncentrowanego na bałkańskiej perspektywie doświadczania historii. Tom został edytorsko przygotowany przez doktora socjologii Nauma Trajanovskiego, dokto
{"title":"Book review: Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), \"Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives\". Skopje: forum ZFD, 2021, 132 pp. ISBN 978-608-4956-04-4","authors":"Ivana Hadjievska","doi":"10.11649/ch.2822","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2822","url":null,"abstract":"Book review: Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021, 132 pp. ISBN 978-608-4956-04-4This presentation reviews a recent volume in the field of memory studies, focusing on Balkan historical experiences and perspectives, edited by Naum Trajanovski (PhD in sociology), Petar Todorov (PhD in history, Institute of National History in Skopje), Biljana Volchevska (NGO programme coordinator and PhD candidate in philosophy) and Ljupčo S. Risteski (professor at the Institute of Ethnology and Anthropology in Skopje). The volume was published in 2021 by the civil peace organisation Forum Ziviler Friedensdienst, Skopje branch, and researched within the framework of a project aimed at creating a platform for the collaboration of academic workers during the pandemic, in 2020. In 12 texts, the authors explore regional and local conflicts and reconciliation processes in Southeast Europe. The common characteristic of all the texts in the publication is the prevailing and almost didactically positioned awareness of epistemic problems in memory studies and historiography – a cohesive aspect of the volume that continuously attracted my attention...Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (eds.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021. Ова е приказ на рецентниот зборник од областа на студиите на сеќавањето, фокусиран на балканските историски искуства и перспективи. Зборникот е уреден од Наум Трајановски (д-р по социологија), Петар Тодоров (д-р по историја, Институт за национална историја во Скопје), Билјана Волчевска (НВО-координатор и докторанд по филозофија) и Љупчо С. Ристески (професор на Институтот за етнологија и антропологија во Скопје). Зборникот е објавен во 2021 година од страна на граѓанската мировна организација ФорумЗФД – Скопје, а истражувањето е спроведено во рамките на проект насочен кон создавање платформа за соработка на академските работници за време на пандемијата, во текот на 2020 година. Во 12 текстови, авторите истражуваат регионални и локални конфликти и процеси на помирување во Југоисточна Европа. Заедничка карактеристика на сите текстови во публикацијата е преовладувачката и речиси дидактички позиционирана свест за епистемолошките проблеми во студиите на сеќавањето и историографијата. Токму тој кохезивен аспект кој преовладува во зборникот континуирано го привлекуваше моето внимание...Naum Trajanovski, Petar Todorov, Biljana Volchevska and Ljupcho S. Risteski (red.), Cultures and Politics of Remembrance: Southeast European and Balkan Perspectives. Skopje: forum ZFD, 2021. Niniejsza prezentacja jest recenzją tomu z dziedziny studiów nad pamięcią skoncentrowanego na bałkańskiej perspektywie doświadczania historii. Tom został edytorsko przygotowany przez doktora socjologii Nauma Trajanovskiego, dokto","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46017393","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Professor Jerzy Skowronek Award (27th Edition)Books by Dr Maciej Falski, deputy editor of Colloquia Humanistica,and our collaborator Dr Tijana Vuković won recognition in the 27thedition of the Professor Jerzy Skowronek Award. Nagroda Profesora Jerzego Skowronka (27. edycja)Ksążka dr. Macieja Falskiego, zastępcy redaktor naczelnej "Colloquia Humanistica" oraz książka naszej współpracowniczki, dr Tijany Vuković, zostały nominowane do Nagrody Profesora Jerzego Skowronka w 27 edycji konkursu.
Jerzy Skowronek教授奖（第27版）《人文学术讨论会》副主编Maciej Falski博士和我们的合作者Tijana Vuković博士的著作在Jerzy Scoowronek奖的第27届颁奖典礼上获得了认可。Jerzy Skowronek教授奖（27。《人文主义座谈会》副主编Maciej Falski博士的书和我们的同事Tijana Vuković博士的书在第27届比赛中被提名为Jerzy Skowronek教授奖。
{"title":"Professor Jerzy Skowronek Award (27th Edition)","authors":"E. -","doi":"10.11649/ch.2951","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2951","url":null,"abstract":"Professor Jerzy Skowronek Award (27th Edition)Books by Dr Maciej Falski, deputy editor of Colloquia Humanistica,and our collaborator Dr Tijana Vuković won recognition in the 27thedition of the Professor Jerzy Skowronek Award. Nagroda Profesora Jerzego Skowronka (27. edycja)Ksążka dr. Macieja Falskiego, zastępcy redaktor naczelnej \"Colloquia Humanistica\" oraz książka naszej współpracowniczki, dr Tijany Vuković, zostały nominowane do Nagrody Profesora Jerzego Skowronka w 27 edycji konkursu. ","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43209638","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Climate Change Litigation: Vulnerable Children and a Duty of CareThis article considers climate change jurisprudence in the context of other eschatological narratives developing the theme of ecological catastrophe. It focusses in particular on concepts of fault, harm and responsibility, referents in case narratives, as expounding a sense of outrage at the excesses of modern capitalism, and the converse use of the child as the party innocent of all agency in the upcoming apocalypse. The article analyses the narrative developed by the applicants in an Australian case, Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), in which the “previously unimaginable power” to cause potentially “cataclysmal harm” to “Vulnerable Children” created a duty to those children. The applicants were successful at first instance, but an appeal (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) reversed this decision.Taking an interdisciplinary approach and drawing upon approaches of philosophy, psychology and theology as well as law, this article considers the idea of “fault” in the tort of negligence and the techniques used to support the moral connotations of fault in the case narrative. In particular, it reflects on the contribution of the Judeo-Christian tradition to this fault narrative. It focusses in particular on the theology of hope in Christian eschatology, responses to anticipation of catastrophic climate change narratives, and the concept of fault in those narratives. It considers the psychological dimensions of “hope” and “despair” as illuminated in theological approaches to apocalyptic views, and the reification of doctrines of despair in proving damages in the law of negligence. Spory sądowe dotyczące zmian klimatycznych: bezbronne dzieci i obowiązek opieki W artykule rozważane jest orzecznictwo odnoszące się do zmian klimatu w kontekście narracji eschatologicznych możliwej katastrofy ekologicznej. Skoncentrowano się w szczególności na koncepcjach winy, krzywdy i odpowiedzialności, które w analizowanych narracjach są przywoływane jako powód do oburzenia na wybryki współczesnego kapitalizmu, przy jednoczesnym wykorzystaniu obrazu dziecka jako niewinnego uczestnika nadchodzącej apokalipsy. Przeanalizowano też narrację skarżących w australijskiej sprawie sądowej Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), wedle której „niewyobrażalna wcześniej moc” (previously unimaginable power) powodowania potencjalnego „kataklizmu krzywd” (cataclysmal harm) wobec „bezbronnych dzieci” (Vulnerable Children) miała stworzyć obowiązek opieki nad nimi. Skarżący wygrali sprawę w pierwszej instancji, ale w apelacji (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) uchylono tę decyzję.Autorka przyjmuje podejście interdyscyplinarne, czerpie z filozofii, psychologii i teologii, a także prawa; w artyk
{"title":"Climate Change Litigation: Vulnerable Children and a Duty of Care","authors":"Francine Rochford","doi":"10.11649/ch.2670","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2670","url":null,"abstract":"Climate Change Litigation: Vulnerable Children and a Duty of CareThis article considers climate change jurisprudence in the context of other eschatological narratives developing the theme of ecological catastrophe. It focusses in particular on concepts of fault, harm and responsibility, referents in case narratives, as expounding a sense of outrage at the excesses of modern capitalism, and the converse use of the child as the party innocent of all agency in the upcoming apocalypse. The article analyses the narrative developed by the applicants in an Australian case, Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), in which the “previously unimaginable power” to cause potentially “cataclysmal harm” to “Vulnerable Children” created a duty to those children. The applicants were successful at first instance, but an appeal (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) reversed this decision.Taking an interdisciplinary approach and drawing upon approaches of philosophy, psychology and theology as well as law, this article considers the idea of “fault” in the tort of negligence and the techniques used to support the moral connotations of fault in the case narrative. In particular, it reflects on the contribution of the Judeo-Christian tradition to this fault narrative. It focusses in particular on the theology of hope in Christian eschatology, responses to anticipation of catastrophic climate change narratives, and the concept of fault in those narratives. It considers the psychological dimensions of “hope” and “despair” as illuminated in theological approaches to apocalyptic views, and the reification of doctrines of despair in proving damages in the law of negligence. Spory sądowe dotyczące zmian klimatycznych: bezbronne dzieci i obowiązek opieki W artykule rozważane jest orzecznictwo odnoszące się do zmian klimatu w kontekście narracji eschatologicznych możliwej katastrofy ekologicznej. Skoncentrowano się w szczególności na koncepcjach winy, krzywdy i odpowiedzialności, które w analizowanych narracjach są przywoływane jako powód do oburzenia na wybryki współczesnego kapitalizmu, przy jednoczesnym wykorzystaniu obrazu dziecka jako niewinnego uczestnika nadchodzącej apokalipsy. Przeanalizowano też narrację skarżących w australijskiej sprawie sądowej Sharma by her litigation representative Sister Marie Brigid Arthur v Minister for the Environment [2021] FCA 560 (Sharma 1), wedle której „niewyobrażalna wcześniej moc” (previously unimaginable power) powodowania potencjalnego „kataklizmu krzywd” (cataclysmal harm) wobec „bezbronnych dzieci” (Vulnerable Children) miała stworzyć obowiązek opieki nad nimi. Skarżący wygrali sprawę w pierwszej instancji, ale w apelacji (Minister for the Environment v Sharma [2022] FCAFC 35 (Sharma 2) uchylono tę decyzję.Autorka przyjmuje podejście interdyscyplinarne, czerpie z filozofii, psychologii i teologii, a także prawa; w artyk","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43651506","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mending a Frail Humankind: Remedial Hermeneutics and Messianic Anthropology in Joseph SoloveitchikThis essay focuses on Joseph Soloveitchik’s re-semantization and renewal of the Jewish concept of messianism. In his view, the idea of Messiah is personified and, at the same time, deferred, as an allegory for ceaseless and ever-changing transformations, both individual and communitarian. Biblical personae endowed with a messianic impulse, such as Abraham, Esther, Mordecai, Tamar, and Ruth, are seen by Soloveitchik as eschatological and metahistorical figures, co-redeemers and co-creators with God, and models with whom human beings may identify. In this framework, particular attention will be paid to Soloveitchik’s conception of midrashic hermeneutics, as an always open process of individual and collective self-knowledge and self-redemption; and to the dialectical opposition between “revealed world” and “hidden world” as the constitutive element of Soloveitchik’s vision of the humanity-to-come.Riparare l’umanità fragile: ermeneutica correttiva e antropologia messianica in Joseph Soloveitchik In Joseph Soloveitchik l’esperienza dell’umanità post-Shoah, negativa e difettiva, suscita la contro-immagine di un’umanità futura da riparare e riconciliare. Coniugando il messianismo naturalistico-restaurativo di Maimonide con l’idea coheniana di tempo futuro ideale, Soloveitchik trasforma l’attesa in un Messia personale in progetto antropologico, sviluppando un’idea di redenzione intra-mondana, immanente all’uomo e alla storia. In questa cornice, le figure bibliche di Abramo, Ester, Mordecai, Tamar e Rut sono ri-vissute e ri-esperite come modelli escatologici e metastorici di resistenza e creatività umana, e tappe del processo di continua scoperta e attuazione di sé, nei diversi tempi e luoghi della storia, individuale e nazionale. Da qui l’idea di un’ermeneutica che si fa modalità di rivelazione e auto-comprensione storica ed esistenziale, nonché strumento di redenzione e progettazione dell’umanità-a-venire.Naprawa kruchej ludzkości: hermeneutyka naprawcza i antropologia mesjańska u Josepha Soloveitchika U Josepha Soloveitchika doświadczanie człowieczeństwa po Shoah, negatywne i ułomne, wzbudza antyobraz przyszłej ludzkości, którą należy naprawić i zaprowadzić wśród niej zgodę. Łącząc naturalistyczno-restauracyjny mesjanizm Majmonidesa z kohenowską ideą idealnej przyszłości, Soloveitchik przekształca oczekiwanie na osobowego Mesjasza w projekt antropologiczny, rozwijając ideę wewnątrzświatowego zbawienia, immanentnego zarówno dla człowieka, jak i historii. W tym ujęciu biblijne postacie Abrahama, Estery, Mordechaja, Tamar i Rut są ponownie przywoływane i doświadczane jako eschatologiczne oraz metahistoryczne modele ludzkiego oporu i twórczości – etapy w procesie ciągłego poznania i aktualizacji własnego ja, które zachodzą w różnych czasach i momentach historii tak indywidualnej, jak i narodowej. Stąd idea hermeneutyki, która staje się modalnością historyczneg
修复脆弱的人类:约瑟夫·索洛维契克的补救解释学和弥赛亚人类学本文主要探讨约瑟夫·索洛维契克对犹太弥赛亚概念的重新语义化和更新。在他看来，弥赛亚的概念是人格化的，同时也是延期的，作为一个寓言，象征着不断变化的转变，无论是个人的还是集体的。被赋予弥赛亚冲动的圣经人物，如亚伯拉罕、以斯帖、末底改、他玛和路得，被Soloveitchik视为末世论和超历史人物，与上帝共同救赎者和共同创造者，以及人类可能认同的榜样。在这个框架中，将特别关注索洛维契克的midrashic解释学概念，作为个人和集体自我认识和自我救赎的一个始终开放的过程;“显露的世界”和“隐藏的世界”之间的辩证对立，作为索洛维奇克对未来人类愿景的构成要素。Riparare l 'umanita脆弱:ermeneutica correttiva e antropologia messianica约瑟夫在约瑟夫l 'esperienza过去过去戴尔'umanita post-Shoah, negativa e difettiva suscita la contro-immagine di联合国'umanita未来da Riparare e riconciliare。Coniugando il messianismo naturalistic -restaurativo di Maimonide con l 'idea coheniana di tempo futuro ideale, Soloveitchik transla l 'attesa in un Messia personale in progetto anthropology, viluppando un 'idea di redenzione within mondana, imimente all 'uomo be bbbbo story。在,飞檐,勒图bibliche di Abramo酯,末底改,索诺玛e发情ri-vissute e ri-esperite来modelli escatologici e di resistenza metastorici e creativita umana, e tappe del processo di连续scoperta e attuazione di, nei diversi拍子e德拉luoghi storia individuale e重回国家队。“我的想法是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想是，我的思想。”Naprawa kruchej ludzkości: hermeneutyka naprawcza i anthropooologia mesjańska u Josepha Soloveitchika u Josepha Soloveitchika doświadczanie człowieczeństwa po Shoah, negatywne i ułomne, wzbudza antyobraz przyszłej ludzkości, którą należy naprawiki zaprowadziki wśród niej zgodzi。Łącząc naturalistyczno-restauracyjny mesjanizm Majmonidesa z kohenowskoideoidealnej przyszłości, Soloveitchik przekształca oczekiwanie na osobowego Mesjasza w项目人类学，rozwijając idezewewnątrzświatowego zbawienia, immanentnego zarówno dla człowieka, jak i history。W tym ujęciu biblijne postacie Abrahama, Estery, Mordechaja, Tamar i Rut š ponownie przywoływane i doświadczane jako eschatologiczne oraz meta - historyczne modele ludzkiego oporu i twórczości - etapy W process ciągłego poznania i aktualizacji własnego ja, które zachodzow różnych czasach i momentach historii tak indywidualnej, jak i narodowej。Stąd idea hermeneutyki, która staje sizi modalnością historycznego i egzystencjalnego objawienia i samorozumienia, ale także instrument odkupienia i planowania przyszłej ludzkości。
{"title":"Mending a Frail Humankind: Remedial Hermeneutics and Messianic Anthropology in Joseph Soloveitchik","authors":"Chiara Carmen Scordari","doi":"10.11649/ch.2757","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2757","url":null,"abstract":"Mending a Frail Humankind: Remedial Hermeneutics and Messianic Anthropology in Joseph SoloveitchikThis essay focuses on Joseph Soloveitchik’s re-semantization and renewal of the Jewish concept of messianism. In his view, the idea of Messiah is personified and, at the same time, deferred, as an allegory for ceaseless and ever-changing transformations, both individual and communitarian. Biblical personae endowed with a messianic impulse, such as Abraham, Esther, Mordecai, Tamar, and Ruth, are seen by Soloveitchik as eschatological and metahistorical figures, co-redeemers and co-creators with God, and models with whom human beings may identify. In this framework, particular attention will be paid to Soloveitchik’s conception of midrashic hermeneutics, as an always open process of individual and collective self-knowledge and self-redemption; and to the dialectical opposition between “revealed world” and “hidden world” as the constitutive element of Soloveitchik’s vision of the humanity-to-come.Riparare l’umanità fragile: ermeneutica correttiva e antropologia messianica in Joseph Soloveitchik In Joseph Soloveitchik l’esperienza dell’umanità post-Shoah, negativa e difettiva, suscita la contro-immagine di un’umanità futura da riparare e riconciliare. Coniugando il messianismo naturalistico-restaurativo di Maimonide con l’idea coheniana di tempo futuro ideale, Soloveitchik trasforma l’attesa in un Messia personale in progetto antropologico, sviluppando un’idea di redenzione intra-mondana, immanente all’uomo e alla storia. In questa cornice, le figure bibliche di Abramo, Ester, Mordecai, Tamar e Rut sono ri-vissute e ri-esperite come modelli escatologici e metastorici di resistenza e creatività umana, e tappe del processo di continua scoperta e attuazione di sé, nei diversi tempi e luoghi della storia, individuale e nazionale. Da qui l’idea di un’ermeneutica che si fa modalità di rivelazione e auto-comprensione storica ed esistenziale, nonché strumento di redenzione e progettazione dell’umanità-a-venire.Naprawa kruchej ludzkości: hermeneutyka naprawcza i antropologia mesjańska u Josepha Soloveitchika U Josepha Soloveitchika doświadczanie człowieczeństwa po Shoah, negatywne i ułomne, wzbudza antyobraz przyszłej ludzkości, którą należy naprawić i zaprowadzić wśród niej zgodę. Łącząc naturalistyczno-restauracyjny mesjanizm Majmonidesa z kohenowską ideą idealnej przyszłości, Soloveitchik przekształca oczekiwanie na osobowego Mesjasza w projekt antropologiczny, rozwijając ideę wewnątrzświatowego zbawienia, immanentnego zarówno dla człowieka, jak i historii. W tym ujęciu biblijne postacie Abrahama, Estery, Mordechaja, Tamar i Rut są ponownie przywoływane i doświadczane jako eschatologiczne oraz metahistoryczne modele ludzkiego oporu i twórczości – etapy w procesie ciągłego poznania i aktualizacji własnego ja, które zachodzą w różnych czasach i momentach historii tak indywidualnej, jak i narodowej. Stąd idea hermeneutyki, która staje się modalnością historyczneg","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42986224","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic TimeApocalyptic visions go beyond Christian eschatology and permeate our present imagination. Not so much with already bygone symbolism or the terror of bloody carnage, as with the vague sense of an ending, fuelled by historical conditions – the Holocaust, the nuclear crisis, or the more contemporary global threats of a viral pandemic or climate change.The 11th issue of Colloquia Humanistica is devoted to various understandings of the end, introduced by the topics of apocalypse, disaster and messianic time. The articles gathered in the volume may be read separately as examples of analysis of several end-time-directed narratives, but they also constitute a whole that may indicate the specific features of thinking about the end.Poczucie i wyobrażenia końca: apokalipsa, katastrofa i czas mesjańskiWspółczesne wizje apokaliptyczne wykraczają poza chrześcijańską eschatologię. Wiążą się nie tyle już z biblijnym lękiem przed sądem ostatecznym, ile z niejasnym poczuciem końca, które podsycane jest przez wydarzenia takie jak Holokaust, kryzys nuklearny, globalna pandemia czy zmiany klimatyczne. Jedenasty numer Colloquia Humanistica poświęcony jest różnym pojęciom końca, związanym z apokalipsą, myśleniem katastroficznym lub też czasem mesjańskim. Artykuły zgromadzone w tomie można czytać osobno, jako analizy poszczególnych narracji poświęconych tematyce końca świata, stanowią one jednak także pewną całość, która ujawniać może wspólne cechy myślenia o końcu.
末日的感觉和末日的想象:启示录、灾难和弥赛亚时代启示录的愿景超越了基督教的末世论，渗透到我们现在的想象中。与其说是对过去的象征意义或血腥屠杀的恐怖，不如说是对历史条件——大屠杀、核危机或更当代的病毒大流行或气候变化等全球威胁——助长的一种模糊的结局感。《人文学术讨论会》第11期致力于对终结的各种理解，介绍了天启、灾难和弥赛亚时代等主题。本卷中收集的文章可以作为几个以结束时间为导向的叙事分析的例子单独阅读，但它们也构成了一个整体，可以表明思考结束的具体特征。Poczucie i wyobrażenia końca: apokaliptyczne, katastrofa i czas mesjańskiWspółczesne wizje apokaliptyczne wykraczajopoza chrześcijańską eschatologie。Wiążą siznie style juzz biblijnym lękiem prized sądem ostatecznym, ile z niejasnym poczuciem końca, które podsycane jest przez wydarzenia takie jak大屠杀，kryzys核学，全球大流行czy zymany klimatyczne。犹太数字人文学术讨论会poświęcony jest różnym pojęciom końca, związanym z apokalipzez, myśleniem katastroficznym lub tejezczasem mesjańskim。Artykuły zgromadzone w tomie莫żna czytaćosobno, jako analizy poszczegolnych narracji阿宝święconych tematyce końcaświata, stanowią1 jednak także pewnącałość,ktora ujawniać莫że wspolne cechy我ślenia o koń铜。
{"title":"The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic Time","authors":"Ewa Niedziałek","doi":"10.11649/ch.2936","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2936","url":null,"abstract":"The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic TimeApocalyptic visions go beyond Christian eschatology and permeate our present imagination. Not so much with already bygone symbolism or the terror of bloody carnage, as with the vague sense of an ending, fuelled by historical conditions – the Holocaust, the nuclear crisis, or the more contemporary global threats of a viral pandemic or climate change.The 11th issue of Colloquia Humanistica is devoted to various understandings of the end, introduced by the topics of apocalypse, disaster and messianic time. The articles gathered in the volume may be read separately as examples of analysis of several end-time-directed narratives, but they also constitute a whole that may indicate the specific features of thinking about the end.Poczucie i wyobrażenia końca: apokalipsa, katastrofa i czas mesjańskiWspółczesne wizje apokaliptyczne wykraczają poza chrześcijańską eschatologię. Wiążą się nie tyle już z biblijnym lękiem przed sądem ostatecznym, ile z niejasnym poczuciem końca, które podsycane jest przez wydarzenia takie jak Holokaust, kryzys nuklearny, globalna pandemia czy zmiany klimatyczne. Jedenasty numer Colloquia Humanistica poświęcony jest różnym pojęciom końca, związanym z apokalipsą, myśleniem katastroficznym lub też czasem mesjańskim. Artykuły zgromadzone w tomie można czytać osobno, jako analizy poszczególnych narracji poświęconych tematyce końca świata, stanowią one jednak także pewną całość, która ujawniać może wspólne cechy myślenia o końcu.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48674691","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Book Review: Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022, 289 pp. ISBN: 978-963-386-417-3The paper is a presentation of Tomasz Kamusella’s latest book on language policy in Central Europe. The volume in question provides the reader with substantial information on the mechanisms of the creation and use of Central European languages for political action.Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022.Artykuł jest prezentacją najnowszej książki Tomasza Kamuselli na temat polityki językowej w Europie Środkowej. Na kartach atlasu odnajdujemy informacje dotyczące mechanizmów tworzenia i wykorzystywania języków Europy Środkowej do działań politycznych.
{"title":"Book Review: Tomasz Kamusella, \"Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe\". Budapest: Central European University Press, 2022, 289 pp. ISBN: 978-963-386-417-3","authors":"Izabela Olszewska","doi":"10.11649/ch.2893","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2893","url":null,"abstract":"Book Review: Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022, 289 pp. ISBN: 978-963-386-417-3The paper is a presentation of Tomasz Kamusella’s latest book on language policy in Central Europe. The volume in question provides the reader with substantial information on the mechanisms of the creation and use of Central European languages for political action.Tomasz Kamusella, Words in Space and Time: A Historical Atlas of Language Politics in Modern Central Europe. Budapest: Central European University Press, 2022.Artykuł jest prezentacją najnowszej książki Tomasza Kamuselli na temat polityki językowej w Europie Środkowej. Na kartach atlasu odnajdujemy informacje dotyczące mechanizmów tworzenia i wykorzystywania języków Europy Środkowej do działań politycznych.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47388577","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mirroring Cultural Fear, Anxiety and Dystopia in American Cinematography: The Movie A.I. (2001)Through this essay, we aim to provide a sociological and cultural analysis of how the film A.I. Artificial Intelligence, directed by Steven Spielberg, explores the subconscious and culturally specific Western fear of humanoid robots. While the background of the story tackles the problematics of the multilevel emotional relationship between robots and humans, the movie’s dystopian and apocalyptic discourse feeds the Western public’s increasing technophobia, by encompassing “fear” in its philosophical, social and cultural dimensions: “the loss of humanity,” “the imminence of disaster,” and “the apocalyptic and irreversible destruction of Earth.”Moreover, the film goes beyond the mere depiction of technophobia while subtly addressing some worldwide contemporary problems of high interest, such as pollution, starvation, overpopulation, or nature’s destruction on a global scale. In this eschatological, hopeless and post-human scenario, the depiction of David as a robot child expressing his eternal love for his distant adoptive human parents metaphorically illustrates the continuous altering of traditional human kinship, robotization, and alienation of the human race, which is on the verge of being enslaved by the technological wrath. However, David makes an allegorical transition from symbolizing the fearful Otherness to bringing the redemption of humanity’s vestige and marking the survival of the human species, albeit in a radically altered form: He becomes “the new human.” Reflectând frica de natură culturală, anxietatea și distopia în cinematografia americană: filmul A.I. (2001) În acest eseu vom încerca să inițiem o analiză culturală și sociologică a modului în care filmul “A.I. Inteligență Artificială” de Steven Spielberg exploră frica de natură culturală și subconștientă, tipic vestică, față de roboții umanoizi. La nivel principial, narațiunea face referire la problematica relației emoționale și multifațetate dintre oameni și roboți, iar discursul apocaliptic și distopic al filmului hrănește tehnofobia publicului occidental, reflectând și cuprinzând frica în dimensiunile sale culturale, sociale și filozofice: “pierderea umanității”, “iminența dezastrului” și “distrugerea ireversibilă și apocaliptică a Pământului”.Mai mult, filmul depășește limitele descriptive ale tehnofobiei, adresând subtil și alte probleme contemporane de interes global precum poluarea, foametea, suprapopularea sau distrugerea naturii pe o scală planetară. În acest scenariu escatologic și lipsit de speranță, prezența și descrierea lui David asemeni unui copil robot care își exprimă dragostea imuabilă față de părinții săi umani, adoptivi, dar distanți, ilustrează metaforic alterarea perpetuă a relațiilor familiale tradiționale, așadar robotizarea și alienarea acestei rase umane pe punctul de a se converti în sclavul mirajului tehnologic. Cu toate acestea, David parcurge o tranziție al
反映美国电影摄影中的文化恐惧、焦虑和反乌托邦:电影《人工智能》(2001)通过这篇文章，我们旨在对史蒂文·斯皮尔伯格执导的电影《人工智能》如何探索西方对人形机器人的潜意识和文化特定恐惧提供社会学和文化分析。虽然故事的背景解决了机器人和人类之间多层次情感关系的问题，但电影的反乌托邦和世界末日话语通过在哲学，社会和文化维度中包含“恐惧”来满足西方公众日益增长的技术恐惧症:“人性的丧失”，“灾难的迫近”和“世界末日和不可逆转的地球毁灭”。此外，这部电影超越了对技术恐惧症的单纯描述，同时巧妙地解决了一些当今世界高度关注的问题，如污染、饥饿、人口过剩或全球范围内的自然破坏。在这个末世论的、绝望的、后人类的场景中，大卫作为一个机器人孩子表达了他对遥远的人类养父母永恒的爱，隐喻地说明了人类传统的亲属关系、机器人化和异化的不断变化，人类正处于被技术愤怒奴役的边缘。然而，大卫做了一个讽喻的转变，从象征可怕的他者性到带来人性残余的救赎，并标志着人类物种的生存，尽管以一种彻底改变的形式:他成为“新人类”。反射和非洲自然文化，焦虑，și视偏，美国电影:电影人工智能(2001)În访问eseu vom ncerca sei inițiem o分析文化，și社会学，一个模块，护理电影”人工智能Inteligență人工的“史蒂芬·斯皮尔伯格探索非洲自然文化”și subconștientă， ticticticei, față de roboții人类。La含量原始的,奈良țiunea脸referire La problematica relaț迅速emoționaleș我multifațetate dintre oameniș我无袖长衫ț我iar discursul apocalipticș我distopic al filmului hrănește tehnofobia publicului西方,情况也ș我cuprinzand frica dimensiunile销售culturale, socialeș我filozofice:“pierderea umanității”,“iminențdezastrului”ș我“distrugerea ireversibilăș我apocalipticăPămantului”。Mai mulmull, filmull depășește有限描述ale, adres和subtil și当代问题的利益全球precum污染区，泡沫区，人口上区，破坏自然类型的尺度行星。在ac scenariu escatologicș我lipsit de speranță,prezențș我descrierea他大卫asemeni unui copil机器人照顾我șexprimădragostea imuabilăfațăde părinț二世年代ă我umani adoptivi, dar distanț我ilustreazămetaforic alterarea perpetuă一relațiilor familiale秩序ționale,达一个șrobotizareaș我alienarea acestei消除umane pe punctul de的se converti sclavul mirajului tehnologic。Cu toate acestea, David parcurge o tranziție alegoricei de la a a reprezenta simbolul Celuilalt, de care ne este fricite, la a fi Cel care adce izbativirea omenirii și marcheazei, n -o formei nonconformistei, supraviețuirea speciieumane: el devine“noulom”。淀粉kulturowy。Lęk i dystopia w kinematografii amerykańskiej。电影《人工智能》(2001)W niniejszym eseju podejmuję概率ęanalizy kulturowej我socjologicznej sposobu W jaki电影人工智能Sztuczna inteligencja Stevena Spielberga wykorzystuje temat typowego国防后勤局Zachodu, kulturowego我豆荚świadomego strachu przed robotami o ludzkich kształ性心动过速。Narracja filmowa zasadniczo odwołuje sikido kwestii wielowymiarovych relacji emojonalnych pomiędzy ludzkimi robotami, zajoproproowany apokaliptyczny dystopijny dyskurs podsyca technofobize zachodniejwidowni, ukazując strach w jego wymiarze kultuym, społecznym i filozoficznym:“zatracenie człowieczeństwa”，“nieuchronność katastrofy”i“nieuniknione zniszczenie Ziemi o charterze apokalize”。Co . więcej, film wykracza poza granice opisowe technofobi, nawiązując umiejętnie do globalnych problemów współczesnego świata, takich jak: zanieczyszczenie środowiska, klęski głodu, przeludnienie czy降解przyrody w skali planetarnej。wtym eschatologicznym i pozbawionym nadziei scenariuszu postosti Davida sportretowanego jako dziecko-robot, które niezmiennie deklaruje swojje miłość do ludzkich - adopcyjnych wstrzemięźliwych - rodziców, jest metaforycznich ilustracjje postępującego rozkładu więzi rodzinnych, robotyzacji i alienacji rasy ludzkiej, będącej o krokod tego, by stała sizyniewolnikim technicznego złudzenia。Mimo tych wszystkich
{"title":"Mirroring Cultural Fear, Anxiety and Dystopia in American Cinematography: The Movie A.I. (2001)","authors":"Crînguţa-Irina Pelea","doi":"10.11649/ch.2631","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2631","url":null,"abstract":"Mirroring Cultural Fear, Anxiety and Dystopia in American Cinematography: The Movie A.I. (2001)Through this essay, we aim to provide a sociological and cultural analysis of how the film A.I. Artificial Intelligence, directed by Steven Spielberg, explores the subconscious and culturally specific Western fear of humanoid robots. While the background of the story tackles the problematics of the multilevel emotional relationship between robots and humans, the movie’s dystopian and apocalyptic discourse feeds the Western public’s increasing technophobia, by encompassing “fear” in its philosophical, social and cultural dimensions: “the loss of humanity,” “the imminence of disaster,” and “the apocalyptic and irreversible destruction of Earth.”Moreover, the film goes beyond the mere depiction of technophobia while subtly addressing some worldwide contemporary problems of high interest, such as pollution, starvation, overpopulation, or nature’s destruction on a global scale. In this eschatological, hopeless and post-human scenario, the depiction of David as a robot child expressing his eternal love for his distant adoptive human parents metaphorically illustrates the continuous altering of traditional human kinship, robotization, and alienation of the human race, which is on the verge of being enslaved by the technological wrath. However, David makes an allegorical transition from symbolizing the fearful Otherness to bringing the redemption of humanity’s vestige and marking the survival of the human species, albeit in a radically altered form: He becomes “the new human.” Reflectând frica de natură culturală, anxietatea și distopia în cinematografia americană: filmul A.I. (2001) În acest eseu vom încerca să inițiem o analiză culturală și sociologică a modului în care filmul “A.I. Inteligență Artificială” de Steven Spielberg exploră frica de natură culturală și subconștientă, tipic vestică, față de roboții umanoizi. La nivel principial, narațiunea face referire la problematica relației emoționale și multifațetate dintre oameni și roboți, iar discursul apocaliptic și distopic al filmului hrănește tehnofobia publicului occidental, reflectând și cuprinzând frica în dimensiunile sale culturale, sociale și filozofice: “pierderea umanității”, “iminența dezastrului” și “distrugerea ireversibilă și apocaliptică a Pământului”.Mai mult, filmul depășește limitele descriptive ale tehnofobiei, adresând subtil și alte probleme contemporane de interes global precum poluarea, foametea, suprapopularea sau distrugerea naturii pe o scală planetară. În acest scenariu escatologic și lipsit de speranță, prezența și descrierea lui David asemeni unui copil robot care își exprimă dragostea imuabilă față de părinții săi umani, adoptivi, dar distanți, ilustrează metaforic alterarea perpetuă a relațiilor familiale tradiționale, așadar robotizarea și alienarea acestei rase umane pe punctul de a se converti în sclavul mirajului tehnologic. Cu toate acestea, David parcurge o tranziție al","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46379179","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Engaging Cinema in Environmental Crisis: A Paradigm of Documentary Films of the Niger DeltaThe oil-rich Niger Delta region of Nigeria remains one of the most environmentally devastated places in the world. This is caused by gas flaring, crude oil spillages, illegal oil bunkering and pipeline vandalism in the region. The call for eco-democracy and the disruption of eco-apathy has driven global academia into developing paradigms that would foster environmental transformation. Interestingly, while academic disciplines such as history, geography, anthropology and the global humanities continue to critically engage in practices and discourses that would facilitate achieving anticipatory climate adaptation, African academia, especially in Nigeria, has been slow to absorb the same critical spirit as the West. In fact, environmental film critics in Nigeria have not fully explored the environmental discourse that has gathered strength in other disciplines central to the greening of the humanities. Therefore, there remains a dearth of critical underpinning for environment and cinema, or what I term discourses of/on the green cinema, in African scholarship. Against this backdrop, I examine environmental crisis in the documentary films Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and The True Price of Crude Oil, and use content analysis method to investigate how these films have been used to create environmental awareness in the region. The analysis is anchored on Adrian Ivakhiv’s biocentric model of ecocriticism, which acknowledges the unity of man and all the creatures and the environment around him, and further recommends a shift from human-centrism to biocentrism. Kino zaangażowane w kryzys ekologiczny: przykład filmów dokumentalnych z delty Nigru Bogaty w ropę region delty Nigru w Nigerii pozostaje jednym z najbardziej zdewastowanych środowiskowo miejsc na świecie. Jest to spowodowane spalaniem gazu, wyciekami ropy naftowej, nielegalnym bunkrowaniem ropy i aktami wandalizmu dokonywanymi na rurociągach w regionie. Dążenie do ekodemokracji i przerwania ekoapatii skłoniło światowych naukowców do opracowania paradygmatów, które sprzyjałyby transformacji środowiskowej. Na gruncie dyscyplin akademickich, takich jak historia, geografia, antropologia i humanistyka globalna, trwa więc krytyczne zaangażowanie w praktyki i dyskursy, które mogłyby ułatwić osiągnięcie antycypacyjnej adaptacji do klimatu. Tymczasem jednak afrykańskie uczelnie, szczególnie nigeryjskie, dużo wolniej przyswajają krytyczne podejście właściwe Zachodowi. Krytycy filmów ekologicznych w Nigerii nie zbadali w pełni dyskursu środowiskowego, który nabrał siły w innych dyscyplinach kluczowych dla ekologizacji humanistyki. Dlatego też w afrykańskiej nauce wciąż brakuje krytycznych podstaw do analizy związków środowiska i kina lub też, jak to nazywam, dyskursów na temat „zielonego” kina. Na tym tle przyglądam się kryzysowi ekologicznemu w filmach dokumentalnych Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and T
{"title":"Engaging Cinema in Environmental Crisis: A Paradigm of Documentary Films of the Niger Delta","authors":"Stephen Ogheneruro Okpadah","doi":"10.11649/ch.2717","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2717","url":null,"abstract":"Engaging Cinema in Environmental Crisis: A Paradigm of Documentary Films of the Niger DeltaThe oil-rich Niger Delta region of Nigeria remains one of the most environmentally devastated places in the world. This is caused by gas flaring, crude oil spillages, illegal oil bunkering and pipeline vandalism in the region. The call for eco-democracy and the disruption of eco-apathy has driven global academia into developing paradigms that would foster environmental transformation. Interestingly, while academic disciplines such as history, geography, anthropology and the global humanities continue to critically engage in practices and discourses that would facilitate achieving anticipatory climate adaptation, African academia, especially in Nigeria, has been slow to absorb the same critical spirit as the West. In fact, environmental film critics in Nigeria have not fully explored the environmental discourse that has gathered strength in other disciplines central to the greening of the humanities. Therefore, there remains a dearth of critical underpinning for environment and cinema, or what I term discourses of/on the green cinema, in African scholarship. Against this backdrop, I examine environmental crisis in the documentary films Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and The True Price of Crude Oil, and use content analysis method to investigate how these films have been used to create environmental awareness in the region. The analysis is anchored on Adrian Ivakhiv’s biocentric model of ecocriticism, which acknowledges the unity of man and all the creatures and the environment around him, and further recommends a shift from human-centrism to biocentrism. Kino zaangażowane w kryzys ekologiczny: przykład filmów dokumentalnych z delty Nigru Bogaty w ropę region delty Nigru w Nigerii pozostaje jednym z najbardziej zdewastowanych środowiskowo miejsc na świecie. Jest to spowodowane spalaniem gazu, wyciekami ropy naftowej, nielegalnym bunkrowaniem ropy i aktami wandalizmu dokonywanymi na rurociągach w regionie. Dążenie do ekodemokracji i przerwania ekoapatii skłoniło światowych naukowców do opracowania paradygmatów, które sprzyjałyby transformacji środowiskowej. Na gruncie dyscyplin akademickich, takich jak historia, geografia, antropologia i humanistyka globalna, trwa więc krytyczne zaangażowanie w praktyki i dyskursy, które mogłyby ułatwić osiągnięcie antycypacyjnej adaptacji do klimatu. Tymczasem jednak afrykańskie uczelnie, szczególnie nigeryjskie, dużo wolniej przyswajają krytyczne podejście właściwe Zachodowi. Krytycy filmów ekologicznych w Nigerii nie zbadali w pełni dyskursu środowiskowego, który nabrał siły w innych dyscyplinach kluczowych dla ekologizacji humanistyki. Dlatego też w afrykańskiej nauce wciąż brakuje krytycznych podstaw do analizy związków środowiska i kina lub też, jak to nazywam, dyskursów na temat „zielonego” kina. Na tym tle przyglądam się kryzysowi ekologicznemu w filmach dokumentalnych Delta Blues, The Nigerian Oil Thieves and T","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47360183","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Antichrist and His Plot Against Russia: Conspiracy Theories and EschatologyIn post-Soviet Russia, there is a relatively widespread conviction that events such as the Bolshevik Revolution, World War II, and the collapse of the Soviet Union were not the results of historical contingency but of a complex vicious plot exercised by some evil forces aiming to destroy Russia. Depending on political needs, the enemy plotting against Russia has the face of a Jew, Muslim, Freemason, oligarch, or liberal, operating both from outside and inside of the country. Interestingly, many conservatives and religious fundamentalists seem to believe that the plot against Russia is orchestrated not by human agents but by the embodiment of all evil and the herald of the end of the world – the Antichrist. In my paper, I will address these beliefs and discuss the proximity between conspiracy theories and eschatological discourses. Referring to the literal meaning of the Greek word apokalypsis (to disclose, to unveil), I will attempt to explain the role of apocalyptic and conspiratorial narratives that offer to reveal the hidden reality behind what ordinary people can see. Also, I will demonstrate their implications in the broader context of the public discourse in contemporary Russia.Antychryst i jego spisek przeciwko Rosji: teorie spiskowe i eschatologia We współczesnej Rosji, podobnie jak w innych krajach, można zaobserwować rosnącą popularność teorii konspiracyjnych. Wiele osób jest przekonanych, że wydarzenia takie jak rewolucja bolszewicka, II wojna światowa czy upadek ZSRR nie były wynikiem przypadku, lecz skomplikowanego spisku, którego celem jest zniszczenie Rosji. W zależności od potrzeb politycznych wróg spiskujący przeciw Rosji ma twarz Żyda, muzułmanina, masona, oligarchy lub liberała, działającego zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz kraju. Co ciekawe, wielu rosyjskich prawosławnych fundamentalistów zdaje się wierzyć, że spisek przeciw Rosji nie jest dziełem ludzi, lecz Antychrysta – ostatecznego wroga chrześcijaństwa, który nie tylko uosabia wszelkie zło, ale też zwiastuje rychły koniec świata. W niniejszym artykule, odwołując się do dosłownego znaczenia greckiego słowa apokalypsis, czyli „odsłaniać, ujawniać”, zamierzam wykazać narracyjną bliskość teorii konspiracyjnych i dyskursów apokaliptycznych oraz omówić ich implikacje w kontekście debaty publicznej we współczesnej Rosji.
在苏联解体后的俄罗斯，有一种相对普遍的信念，即布尔什维克革命、第二次世界大战和苏联解体等事件不是历史偶然事件的结果，而是一些邪恶势力为了摧毁俄罗斯而实施的复杂的邪恶阴谋。根据政治需要，密谋反对俄罗斯的敌人有犹太人、穆斯林、共济会成员、寡头或自由派的面孔，他们在俄罗斯国内外都有活动。有趣的是，许多保守派和宗教原教旨主义者似乎认为，针对俄罗斯的阴谋不是由人类代理人策划的，而是由万恶的化身和世界末日的先驱——反基督者策划的。在我的论文中，我将讨论这些信仰，并讨论阴谋论和末世论话语之间的接近性。参考希腊语“启示录”的字面意思(揭示，揭开)，我将试图解释启示录和阴谋论叙事的作用，这些叙事提供了揭示普通人所能看到的背后隐藏的现实。此外，我将在当代俄罗斯公共话语的更广泛背景下展示它们的含义。antichryst i jego spisek przeciwko Rosji: teorie spiskoi eschatologia We współczesnej Rosji, podobnie jak winnych krajach, można zaobserwowaki rosnącą popularność teorii konspiracyjnych。Wiele osób jest przekonanych， że wydarzenia takie jak rewolucja bolszewicka, II wojna światowa czy upadek ZSRR nie były wynikim przypadku, lecz skomplikowanego spisku, którego celm jest zniszczenie Rosji。W zależności od potrzeb politycznych wróg spiskujący przeciw Rosji ma warz Żyda, muzułmanina, masona，寡头俱乐部liberała, działającego zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz kraju。Co . ciekawe, wielu rosyjskich prawosławnych fundamentalistów zdaje siozwierzyki， że spisek przecciw Rosji jest dziełem ludzi, lecz Antychrysta - ostatecznego wroga chrześcijaństwa, który nietylko uosabia wszelkie zło, ale tezezwiastuje rychły koniec świata。W niniejszym artykule, odwołując się做dosłownego znaczenia greckiego年代łowa apokalypsis, czyli“odsł有空ć,ujawniać”,zamierzam wykazaćnarracyjnąbliskośćteorii konspiracyjnych我dyskursow apokaliptycznych oraz omowić我implikacje W kontekście debaty publicznej我们wspołczesnej Rosji。
{"title":"The Antichrist and His Plot Against Russia: Conspiracy Theories and Eschatology","authors":"Magda Dolińska-Rydzek","doi":"10.11649/ch.2745","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2745","url":null,"abstract":"The Antichrist and His Plot Against Russia: Conspiracy Theories and EschatologyIn post-Soviet Russia, there is a relatively widespread conviction that events such as the Bolshevik Revolution, World War II, and the collapse of the Soviet Union were not the results of historical contingency but of a complex vicious plot exercised by some evil forces aiming to destroy Russia. Depending on political needs, the enemy plotting against Russia has the face of a Jew, Muslim, Freemason, oligarch, or liberal, operating both from outside and inside of the country. Interestingly, many conservatives and religious fundamentalists seem to believe that the plot against Russia is orchestrated not by human agents but by the embodiment of all evil and the herald of the end of the world – the Antichrist. In my paper, I will address these beliefs and discuss the proximity between conspiracy theories and eschatological discourses. Referring to the literal meaning of the Greek word apokalypsis (to disclose, to unveil), I will attempt to explain the role of apocalyptic and conspiratorial narratives that offer to reveal the hidden reality behind what ordinary people can see. Also, I will demonstrate their implications in the broader context of the public discourse in contemporary Russia.Antychryst i jego spisek przeciwko Rosji: teorie spiskowe i eschatologia We współczesnej Rosji, podobnie jak w innych krajach, można zaobserwować rosnącą popularność teorii konspiracyjnych. Wiele osób jest przekonanych, że wydarzenia takie jak rewolucja bolszewicka, II wojna światowa czy upadek ZSRR nie były wynikiem przypadku, lecz skomplikowanego spisku, którego celem jest zniszczenie Rosji. W zależności od potrzeb politycznych wróg spiskujący przeciw Rosji ma twarz Żyda, muzułmanina, masona, oligarchy lub liberała, działającego zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz kraju. Co ciekawe, wielu rosyjskich prawosławnych fundamentalistów zdaje się wierzyć, że spisek przeciw Rosji nie jest dziełem ludzi, lecz Antychrysta – ostatecznego wroga chrześcijaństwa, który nie tylko uosabia wszelkie zło, ale też zwiastuje rychły koniec świata. W niniejszym artykule, odwołując się do dosłownego znaczenia greckiego słowa apokalypsis, czyli „odsłaniać, ujawniać”, zamierzam wykazać narracyjną bliskość teorii konspiracyjnych i dyskursów apokaliptycznych oraz omówić ich implikacje w kontekście debaty publicznej we współczesnej Rosji.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42336734","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Second Death of Dubrovnik: Selected Testimonies from the Beginning of the Nineteenth Century on the Fall of the Republic in the Light of Lujo Vojnović’s Historiosophical ConceptionThis article offers a discussion of various images of the fall of the Dubrovnik Republic at the beginning of the nineteenth century. The end of the independence of this city-state was a watershed event not only in political terms and in terms of statehood, but also in the social, cultural and economic spheres. The study focuses on the occupation of Dubrovnik by the French and the siege by the Russians and Montenegrins (fighting for supremacy over it), as well as on the hopes associated with the emergence of a new reality. In doing so it analyzes examples of literary testimonies describing the events, phenomena and processes that took place at that time. The article is framed by the fundamental dissertation Pad Dubrovnika [The Fall of Dubrovnik] by Lujo Vojnović, which, despite the fact that it was published in 1908, grows out of nostalgia for the Republic and the ideological atmosphere of the nineteenth century.Druga śmierć Dubrownika. Wybrane świadectwa z początku XIX wieku na temat upadku Republiki w świetle koncepcji historiozoficznej Luja Vojnovicia Artykuł podejmuje próbę omówienia różnorodnych obrazów upadku Republiki Dubrownickiej na początku XIX wieku. Kres niezależności tego miasta-państwa oznaczał przełom nie tylko w sferze politycznej i państwowej, ale także w sferze społecznej, kulturalnej i gospodarczej. Szczególną uwagę poświęcam okupacji Dubrownika przez Francuzów oraz oblężeniu przez Rosjan i Czarnogórców (walczących o zwierzchnictwo nad nim), ale i nadziejom, z jakimi wiązano nastanie nowej rzeczywistości. Poddaję analizie przykłady literackich świadectw opisujące wydarzenia, zjawiska i procesy, jakie wówczas miały miejsce. Ramy artykułu wyznacza fundamentalna dla tematu upadku Dubrownika rozprawa Luja Vojnovicia Pad Dubrovnika [Upadek Dubrownika], która mimo tego, że została wydana w 1908 roku, wyrasta z nostalgii za Republiką i z atmosfery ideowej XIX stulecia.
{"title":"The Second Death of Dubrovnik: Selected Testimonies from the Beginning of the Nineteenth Century on the Fall of the Republic in the Light of Lujo Vojnović’s Historiosophical Conception","authors":"Damian Kubik","doi":"10.11649/ch.2733","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2733","url":null,"abstract":"The Second Death of Dubrovnik: Selected Testimonies from the Beginning of the Nineteenth Century on the Fall of the Republic in the Light of Lujo Vojnović’s Historiosophical ConceptionThis article offers a discussion of various images of the fall of the Dubrovnik Republic at the beginning of the nineteenth century. The end of the independence of this city-state was a watershed event not only in political terms and in terms of statehood, but also in the social, cultural and economic spheres. The study focuses on the occupation of Dubrovnik by the French and the siege by the Russians and Montenegrins (fighting for supremacy over it), as well as on the hopes associated with the emergence of a new reality. In doing so it analyzes examples of literary testimonies describing the events, phenomena and processes that took place at that time. The article is framed by the fundamental dissertation Pad Dubrovnika [The Fall of Dubrovnik] by Lujo Vojnović, which, despite the fact that it was published in 1908, grows out of nostalgia for the Republic and the ideological atmosphere of the nineteenth century.Druga śmierć Dubrownika. Wybrane świadectwa z początku XIX wieku na temat upadku Republiki w świetle koncepcji historiozoficznej Luja Vojnovicia Artykuł podejmuje próbę omówienia różnorodnych obrazów upadku Republiki Dubrownickiej na początku XIX wieku. Kres niezależności tego miasta-państwa oznaczał przełom nie tylko w sferze politycznej i państwowej, ale także w sferze społecznej, kulturalnej i gospodarczej. Szczególną uwagę poświęcam okupacji Dubrownika przez Francuzów oraz oblężeniu przez Rosjan i Czarnogórców (walczących o zwierzchnictwo nad nim), ale i nadziejom, z jakimi wiązano nastanie nowej rzeczywistości. Poddaję analizie przykłady literackich świadectw opisujące wydarzenia, zjawiska i procesy, jakie wówczas miały miejsce. Ramy artykułu wyznacza fundamentalna dla tematu upadku Dubrownika rozprawa Luja Vojnovicia Pad Dubrovnika [Upadek Dubrownika], która mimo tego, że została wydana w 1908 roku, wyrasta z nostalgii za Republiką i z atmosfery ideowej XIX stulecia.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2022-12-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45914148","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：