Peygamberler ve Mülk İlişkisi Üzerine Bir İnceleme

Abstract

Mülk ve Allah'ın mülke hükümranlığı meselesi, Kur'ân-ı Kerîm'in merkezî konularından birisidir. Kur'ân-ı Kerîm'de, mülkün mutlak sahibinin Allah olduğu hakikatinin sık sık hatırlatılması, insan-mülk ilişkisinin doğru yapılandırılmasına dönük uyarı ve nasihatlerdir. Bu bağlamda, insanlık tarihinin farklı dönemlerinden aktarılan kıssalarda, mülk edinme ve mülke hükümran olma arzusu çerçevesinde gelişen mücadele, kavga, zulüm ve helak süreçlerine de önemli oranda yer verilmiştir. Nübüvvet silsilesinin son halkası olan Hz. Peygamber’e miladi 610 yılında indirilmeye başlanan Kur'ân-ı Kerîm'in ilk inen sürelerinde de mülk konusu, zenginlik, bağy, tuğyân, zayıf ve kimsesizleri ezme, insanın aşırı mal sevgisi, hırs, mal çokluğuyla övünme ve ekonomik rekabet üzerinden sıklıkla gündeme getirilmiştir. Kur'ân-ı Kerîm'de ‘‘mülk’’ kavramı, iki esas noktada yoğunlaşmıştır. Bunlardan birincisi, ‘‘Mülkün Allah'a ait olduğu’’ hakikatidir ki, Allah'ın evrene ve içindekilere sahipliğini ve mülke mutlak hükümranlığını ifade eder. İkincisi ise insanların mülke sahip olmaları, mülk edinme yöntemleri ve ondan istifade etme davranışlarının olumlu ve olumsuz örnekleridir. Bu çalışmada, Kur’ân’da kendilerine mülk verildiği haber verilen peygamberlerin mülk ile kurdukları doğru ve örnek ilişkiler inceleme konusu yapılmıştır.