KKTC’de Covid-19 Salgını Bağlamında Akademisyenlerin Uzaktan Eğitime İlişkin Metaforik Algıları

Abstract

Bu araştırmanın amacı, KKTC’de çalışan akademisyenlerin Covid-19 salgını bağlamında uzaktan eğitime yönelik algılarını metaforlar yoluyla belirlemektir. Nitel olarak tasarlanmış araştırmada, olgubilim (fenomenoloji) deseni kullanılmıştır. 2021-2022 eğitim öğretim yılında KKTC’de bulunan tüm üniversitelerde görev yapmakta olan tam zamanlı ve yarı zamanlı öğretim üyeleri ve elemanlarının tamamı araştırmanın çalışma grubunu oluşturmaktadır. Ancak gönüllülük esasıyla katılan 110 kişi araştırmaya çalışma grubu olarak dahil edilmiştir. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formu, akademisyenlerin metaforik tanımını ve söz konusu metaforun üretilme nedenini içermektedir. Verileri analiz etmede içerik ve betimsel analizler uygulanmıştır. Akademisyenler uzaktan eğitim kavramına ilişkin 78 farklı metafor üretmiş olup; üretilen bu metaforlar olumlu ve olumsuz olarak 2 kategoriye ayrılmıştır. Olumlu kategorisinde 4 tema (Kurtarıcılık, Yararlılık, Gereklilik ve Erişilebilirlik); olumsuz kategorisinde de benzer şekilde 4 tema (Yetersizlik, Etkileşimsizlik, Bilgisizlik ve İsteksizlik) ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak akademisyenlerin en çok metafor ürettikleri kategorinin olumsuz kategorisinde Yetersizlik teması olduğu tespit edilmiştir. Bu bulguya göre akademisyenler, öğrencilerin kalıcı öğrenmeyi gerçekleştirip gerçekleştiremediklerinin bilinmediğini, eğitimi verenin de alanın da yeterince tatmin olmadığını ve öğrencilerin bilgi eksikliklerinin bu yolla giderilemeyeceğini belirtmişlerdir.