Maszynopis w dobie „kultury przemysłowej”. O dwóch wersjach „Czarnego Paryża” Jolanty Fuchsówny i Jana Brzękowskiego

Abstract

Artykul dotyczy odnalezionych niedawno maszynopisow powieści Czarny Paryz Jolanty Fuchsowny oraz Jana Brzekowskiego. Pokazuje, w jaki sposob maszyna do pisania wplywala na dynamike tworczości wieloautorskiej na obszarze nowoczesnej kultury popularnej w dwudziestoleciu miedzywojennym. Wspolpraca związanej z krakowskim koncernem prasowym IKC dziennikarki oraz awangardowego poety zostala nawiązana na gruncie wytwarzającej sie wowczas „kultury przemyslowej” (Harro Segeberg), ktora polegala na odejściu od tradycyjnej ksiązki w strone nieliterackich form wyrazu. Przeznaczona do publikacji w wysokonakladowym dzienniku powieśc kryminalna pisana byla na maszynach rownolegle przez oboje autorow. Maszynopisy dają wgląd w to, jak wyglądala dynamika procesu tworczego autorskiego duetu, jak uzgadniane ze sobą i przebudowywane byly poszczegolne karty maszynopisu (lącznie z ich fizyczną modyfikacją). Pozwalają tez na prześledzenie, w jaki sposob nowe technologie zapisu medialnego wplynely na proces tworczy, na czym polegala specyfika procesu tworczego w przypadku pisana na maszynie oraz poszczegolnych etapow przygotowywania utworu do druku.