بررسی تطبیقی درونمایههای آثار نمایشی عشقی، ایرج و عارف

Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals Pub Date : 2020-10-13 DOI:10.22059/JLCR.2019.288198.1330

مهدی عبادی, تیمور مالمیر, علی محمد مؤذنی

{"title":"بررسی تطبیقی درونمایههای آثار نمایشی عشقی، ایرج و عارف","authors":"مهدی عبادی, تیمور مالمیر, علی محمد مؤذنی","doi":"10.22059/JLCR.2019.288198.1330","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"مضامین نوگرایی عصر مشروطه، در آثار اکثر شاعران و نویسندگان این دوره فراوان است، طوری که بعضی از آن‌ها همچون وطن، قانون و آزادی در ادبیات، در مرتبۀ نخست، فریاد دفاع از حقوق ملت را سر می‌دهد، اما گرفتاری در ایسم‌های (ism) روشنفکرانه همچون ناسیونالیسم، نیهیلیسم و شووینیسم یادآور تجدد به معنی خاص‌تری است. تعمق در برخی آثار نشان می‌دهد که افراط در افکار نوگرایانه، سبب نوعی تناقض در دیدگاه‌های متجددانه شده‌است. هرچند مسائل سیاسی- اجتماعی و انتقاد از آن‌ها محور اصلی درون‌مایه‌های آثار این دوره است؛ لزوما همۀ منتقدین از یک زاویۀ مشخص به مسائل نگاه نمی‌کنند. در این عصرگرایش به نمایش و نمایش‌نامه‌نویسی رواج یافت و به لحاظ مردمی بودن، جایگاه عرضۀ تمایلات و نقدهای سیاسی - اجتماعی شد. شعرای برجسته‌ای نظیر میرزادۀ عشقی، ایرج میرزا و عارف قزوینی به خلق آثار نمایشی با رویکرد متجددانه و نگاه انتقادی به اوضاع سنتی ایران پرداختند. هریک از این ادبا با اندیشه و ایدئولوژی خود و با هدف اصلاح اوضاع سیاسی و اجتماعی به مبارزۀ قلمی روی آوردند.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"28 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2020-10-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2019.288198.1330","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

مضامین نوگرایی عصر مشروطه، در آثار اکثر شاعران و نویسندگان این دوره فراوان است، طوری که بعضی از آن‌ها همچون وطن، قانون و آزادی در ادبیات، در مرتبۀ نخست، فریاد دفاع از حقوق ملت را سر می‌دهد، اما گرفتاری در ایسم‌های (ism) روشنفکرانه همچون ناسیونالیسم، نیهیلیسم و شووینیسم یادآور تجدد به معنی خاص‌تری است. تعمق در برخی آثار نشان می‌دهد که افراط در افکار نوگرایانه، سبب نوعی تناقض در دیدگاه‌های متجددانه شده‌است. هرچند مسائل سیاسی- اجتماعی و انتقاد از آن‌ها محور اصلی درون‌مایه‌های آثار این دوره است؛ لزوما همۀ منتقدین از یک زاویۀ مشخص به مسائل نگاه نمی‌کنند. در این عصرگرایش به نمایش و نمایش‌نامه‌نویسی رواج یافت و به لحاظ مردمی بودن، جایگاه عرضۀ تمایلات و نقدهای سیاسی - اجتماعی شد. شعرای برجسته‌ای نظیر میرزادۀ عشقی، ایرج میرزا و عارف قزوینی به خلق آثار نمایشی با رویکرد متجددانه و نگاه انتقادی به اوضاع سنتی ایران پرداختند. هریک از این ادبا با اندیشه و ایدئولوژی خود و با هدف اصلاح اوضاع سیاسی و اجتماعی به مبارزۀ قلمی روی آوردند.

查看原文