پژوهشی جدید در مبحث اضافه سمبلیک

Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals Pub Date : 2021-05-22 DOI:10.22059/JLCR.2021.309448.1537

سهراب هاشمی نژاد, سید محمد علی

{"title":"پژوهشی جدید در مبحث اضافه سمبلیک","authors":"سهراب هاشمی نژاد, سید محمد علی","doi":"10.22059/JLCR.2021.309448.1537","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"اضافه سمبلیک یکی از مهمترین و زیباترین جلوههای بیانی است که به یاری آن برخی از آثار ادبی، جذابیت خاصی یافتهاند. ادیبان پارسیزبان از همان آغاز تا کنون از این گونة بیانی به نیکوترین شیوه بهره برده‌اند. در این نوع اضافه، افراد و موجودات در دارا بودن برخی از کنشها و ویژگیها، آنقدر خاص و بی‌همتا هستند که گویی آن ویژگیها و کنشها فقط با وجود آنان برای مردم قابل شناخت می‌شود و آنان، سمبل و نماد برای آن به حساب میآیند. در اضافة سمبلیک، نام فرد، حیوان یا چیزی آورده، سپس عملکرد ویژه یا شگردش به آن اضافه میشود؛ به عبارت دیگر مضاف، سمبل یا نشانة مضافالیه است. مثلا در دو ترکیب”میزان عدالت“ و ”صبح امید“، ”میزان“ سمبل و نماد برای عدالت و ”صبح“ سمبل برای امید است. برخی از نویسندگان، اضافه سمبلیک را صرفا نوعی اضافه تشبیهی به حساب آوردهاند؛ البته نگارندة این پژوهش با نقد و تحلیل این نظریه، به این نکته پی برده که اضافه سمبلیک با توجه به شیوههای کاربردش در شعر و نثر فارسی به چهار گونه پدیدار میشود. در این تحقیق اضافة سمبلیک از نظر ماهیت، ارتباط آن با صور خیالی و موارد مشابه و تقسیم‌بندی انواع آن از نظر مصداق و نیز از نظر دستوری-بیانی به گونهای جامع و به روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی و کاوش قرار گرفتهاست و زیباترین اضافههای سمبلیک از شاعران گوناگون در دورههای مختلف آورده شدهاست","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"42 1","pages":"1-1"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-05-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2021.309448.1537","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

اضافه سمبلیک یکی از مهمترین و زیباترین جلوههای بیانی است که به یاری آن برخی از آثار ادبی، جذابیت خاصی یافتهاند. ادیبان پارسیزبان از همان آغاز تا کنون از این گونة بیانی به نیکوترین شیوه بهره برده‌اند. در این نوع اضافه، افراد و موجودات در دارا بودن برخی از کنشها و ویژگیها، آنقدر خاص و بی‌همتا هستند که گویی آن ویژگیها و کنشها فقط با وجود آنان برای مردم قابل شناخت می‌شود و آنان، سمبل و نماد برای آن به حساب میآیند. در اضافة سمبلیک، نام فرد، حیوان یا چیزی آورده، سپس عملکرد ویژه یا شگردش به آن اضافه میشود؛ به عبارت دیگر مضاف، سمبل یا نشانة مضافالیه است. مثلا در دو ترکیب”میزان عدالت“ و ”صبح امید“، ”میزان“ سمبل و نماد برای عدالت و ”صبح“ سمبل برای امید است. برخی از نویسندگان، اضافه سمبلیک را صرفا نوعی اضافه تشبیهی به حساب آوردهاند؛ البته نگارندة این پژوهش با نقد و تحلیل این نظریه، به این نکته پی برده که اضافه سمبلیک با توجه به شیوههای کاربردش در شعر و نثر فارسی به چهار گونه پدیدار میشود. در این تحقیق اضافة سمبلیک از نظر ماهیت، ارتباط آن با صور خیالی و موارد مشابه و تقسیم‌بندی انواع آن از نظر مصداق و نیز از نظر دستوری-بیانی به گونهای جامع و به روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی و کاوش قرار گرفتهاست و زیباترین اضافههای سمبلیک از شاعران گوناگون در دورههای مختلف آورده شدهاست

查看原文