Türkiye’de Elektronik Belgelerin Geleceği İçin Ulusal Strateji İhtiyacı: Literatür Işığında Bir İnceleme

Abstract

Hizla gelisen dijital cagda elektronik belgelerin gelecegiyle alakali belirsizlikler henuz giderilmis degildir. Bu belgelerin uzun sure muhafaza edildikten sonra ozniteliklerinin korunarak ilk uretildigi gibi ayni ozgunlukte bulunup bulunamayacagi konusu tartisilmaya devam etmektedir. Gelismis ulkelerde ongorulebilir politika belirleme gayretleri bulunsa da bircok ulkede oldugu gibi Turkiye’de de calismalar henuz yeterli olgunluga ulasmamistir. Oysa kurumlarin bilgi teknolojisi yatirimlari arasinda ozellikle elektronik belge yonetimi sistemleriyle alakali projelere yuklu miktarda kaynak ayirdiklari bilinmektedir. Buna karsin yatirimlar neticesinde olusan e-belgelerin uzun vadede erisim ve kullanim kosullari ne yazik ki cok da planlanmamaktadir. Bu calismada e-belgelerin gelecegi konusunda basta ulke, ardindan kurumlar duzeyinde uygulanabilir cozumler barindiran ulusal olcekte strateji ihtiyaci daha once yapilmis bilimsel calismalar isiginda tartisilmaktadir. Nitel arastirma yonteminin kullanilip durum tespiti anlayisinin benimsendigi bu makalede literature dayali bir inceleme yapilmistir. Literatur taranarak elde edilelen veriler dokuman analizi teknigi ile degerlendirilmistir. Bilgi guvenligi standardi kapsaminda politikalar gelistirilmeye calisilmasina ragmen konu bilginin de otesinde belge guvenligiyle alakalidir. Aksi halde orgutlerdeki bilgi varliklari olan belgelerin yok olmasi gibi telafisi mumkun olmayan riskler bizi beklemektedir. Her ne kadar birlikte calisabilirlik esaslari ve standartlar seklinde rehberler cikarilmis olsa da tum bunlar e-belgelerin butunlugu, e-imzanin uzun sure korunmasi, dijital devamliligi, transferi ve arsivde muhafazasi konularinda kurumlarin politika uretmesine yetmemektedir. Alanla ilgili otorite kurumlarin bu belgelerin surdurulebilirligiyle alakali stratejiler gelistirmesi gerekmektedir.