Nowelizacja art. 217c Kodeksu karnego wykonawczego a ograniczenie prawa do obrony

Abstract

Konstytucja RP w art. 42 ust. 2 gwarantuje wszystkim osobom przeciwko którym toczy się postępowanie karne prawo do obrony. Realizacja tego prawa w odniesieniu do osób tymczasowo aresztowanych przejawia się m. in. w możliwości kontaktu telefonicznego z obrońcą. Kwestia ta została uregulowana w art. 217c kodeksu karnego wykonawczego. Ostatnia nowelizacja tego przepisu prawa nasuwa wiele wątpliwości dotyczących możliwości realizowania w sposób niczym niezakłócony z zagwarantowanego w Konstytucji RP prawa do obrony na wszelkich etapach postępowania. Celem niniejszego artykułu jest dokonanie analizy uprawnień przysługujących osobom tymczasowo aresztowanym w kontekście możliwości korzystania przez nich ze środków porozumiewania na odległość, w celu korzystania z przysługującego prawa do obrony. Ponadto rozważenie czy zmiany wprowadzone przez ustawodawcę mają realny wpływ na realizację w praktyce tego prawa. Obecnie obowiązująca norma prawna regulująca wykonywanie kontaktów telefonicznych między tymczasowo aresztowanym a obrońcą w znacznym stopniu ogranicza to prawo. Ponadto nakłada na tymczasowo aresztowanego lub jego obrońcę obowiązek spełnienia dodatkowych czynności technicznych w postaci złożenia stosownego wniosku o umożliwienie kontaktu. Prowadzi to do ograniczenia czasowego realizacji prawa do obrony, które powinno być nieskrępowane na każdym etapie postępowania.