Komentowany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie dotyczy granic postępowania egzekucyjnego w administracji oraz zasady trwałości decyzji ostatecznej. Z oboma kwestiami łączy się możliwość interpretacji decyzji administracyjnej. Ma on doniosłe znaczenie dla postępowania egzekucyjnego oraz stanowi dodatkową ochronę dla zobowiązanego. W komentowanym wyroku Sąd, słusznie przyjął, że zarzut oparty na przesłance wygaśnięciu obowiązku może być skuteczny tylko gdy istnieje pewność co do zakresu obowiązku. W razie wątpliwości, konieczne jest zatem zniesienie sporu co do rzeczywistego zakresu obowiązku przez zastosowanie art. 113 § 2 k.p.a. Celem niniejszego artykułu była w pierwszej kolejności rekonstrukcja i ocena argumentacji sądu w kontekście stosowania na gruncie postępowania egzekucyjnego w administracji art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. W dalszej kolejności autor starał się uzupełnić i rozwinąć argumentację Sądu. W tym zakresie celem pracy było omówienie zasad rekonstrukcji normy prawnej w oparciu o przepis art. 16 i 113 § 2 k.p.a. w zw. z art. 33 § 1 u.p.e.a. Autor starał się wykazać konieczność stosowania metody wykładni systemowej oraz celowościowej w kontekście stosowania wskazanych przepisów. ar W tym zakresie celem pracy było zaprezentowanie przesłanek jakie winny być brane pod uwagę w procesie wykładni tych przepisów.
{"title":"Glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 3 listopada 2022 r., sygn. akt II SA/Ol 698/22","authors":"T. Majer","doi":"10.31648/sp.9517","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9517","url":null,"abstract":"Komentowany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie dotyczy granic postępowania egzekucyjnego w administracji oraz zasady trwałości decyzji ostatecznej. Z oboma kwestiami łączy się możliwość interpretacji decyzji administracyjnej. Ma on doniosłe znaczenie dla postępowania egzekucyjnego oraz stanowi dodatkową ochronę dla zobowiązanego. W komentowanym wyroku Sąd, słusznie przyjął, że zarzut oparty na przesłance wygaśnięciu obowiązku może być skuteczny tylko gdy istnieje pewność co do zakresu obowiązku. W razie wątpliwości, konieczne jest zatem zniesienie sporu co do rzeczywistego zakresu obowiązku przez zastosowanie art. 113 § 2 k.p.a. Celem niniejszego artykułu była w pierwszej kolejności rekonstrukcja i ocena argumentacji sądu w kontekście stosowania na gruncie postępowania egzekucyjnego w administracji art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. W dalszej kolejności autor starał się uzupełnić i rozwinąć argumentację Sądu. W tym zakresie celem pracy było omówienie zasad rekonstrukcji normy prawnej w oparciu o przepis art. 16 i 113 § 2 k.p.a. w zw. z art. 33 § 1 u.p.e.a. Autor starał się wykazać konieczność stosowania metody wykładni systemowej oraz celowościowej w kontekście stosowania wskazanych przepisów. ar W tym zakresie celem pracy było zaprezentowanie przesłanek jakie winny być brane pod uwagę w procesie wykładni tych przepisów.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"56 7","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140230232","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Free will is an essential legal idea that determines the nature of legal relations. Free will is essential for private law, as it shapes the mechanisms for entering into contracts, fulfilling obligations, the scope of civil capacity, adherence to the principles of discretion, voluntariness, fairness, etc. The purpose of the paper is to determine the dynamics of freedom of will and to provide a legal justification for the moment of its emergence and termination. The scope of free will is dynamic; it arises at birth and changes throughout life. The scope of free will is related to two main criteria: the level of intelligence and the scope of civil capacity. Minor children, people with limited civil capacity, and incapacitated persons have the lowest level of free will. The scope of free will also vary within a specific civil capacity. Free will may be temporarily suspended when someone is unaware of their actions. A complete, irreversible loss of free will occurs only in the event of death. From that moment on, a person ceases to be a party to legal relations and a legal person.
{"title":"Prawne rozumienie powstania i ustania swobody woli","authors":"V. Savchenko","doi":"10.31648/sp.9660","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9660","url":null,"abstract":"Free will is an essential legal idea that determines the nature of legal relations. Free will is essential for private law, as it shapes the mechanisms for entering into contracts, fulfilling obligations, the scope of civil capacity, adherence to the principles of discretion, voluntariness, fairness, etc. The purpose of the paper is to determine the dynamics of freedom of will and to provide a legal justification for the moment of its emergence and termination. The scope of free will is dynamic; it arises at birth and changes throughout life. The scope of free will is related to two main criteria: the level of intelligence and the scope of civil capacity. Minor children, people with limited civil capacity, and incapacitated persons have the lowest level of free will. The scope of free will also vary within a specific civil capacity. Free will may be temporarily suspended when someone is unaware of their actions. A complete, irreversible loss of free will occurs only in the event of death. From that moment on, a person ceases to be a party to legal relations and a legal person.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"58 18","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140231030","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Niniejszy tekst dotyczy mediacji w postępowaniu administracyjnym, która została wprowadzona na mocy art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw. Celem wprowadzenia mediacji w postepowaniu administracyjnym jest stworzenie rozwiązań, które przyczynią się do bardziej partnerskiego podejścia administracji do obywateli, przez wykorzystanie metod polubownego rozstrzygania sporów i koncyliacyjnego trybu załatwienia spraw, a także pozwolą usprawnić postępowanie administracyjne oraz skrócić czas jego trwania. Instytucja mediacji w postępowaniu administracyjnym może znaleźć szerokie zastosowanie, począwszy od postrzegania jej jako istotnego elementu postępowania wyjaśniającego, co może mieć zastosowanie w szczególności w sprawach skomplikowanych, poprzez prewencyjny charakter, przejawiający się zmniejszeniem ilości spaw kierowanych do sądu administracyjnego, na polubownym sposobie dojścia do rozstrzygnięcia postępowania administracyjnego kończąc.
{"title":"Mediation in administrative law – Polish regulations in the light of the European recommendations","authors":"Tomasz Moll","doi":"10.31648/sp.9626","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9626","url":null,"abstract":"Niniejszy tekst dotyczy mediacji w postępowaniu administracyjnym, która została wprowadzona na mocy art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw. Celem wprowadzenia mediacji w postepowaniu administracyjnym jest stworzenie rozwiązań, które przyczynią się do bardziej partnerskiego podejścia administracji do obywateli, przez wykorzystanie metod polubownego rozstrzygania sporów i koncyliacyjnego trybu załatwienia spraw, a także pozwolą usprawnić postępowanie administracyjne oraz skrócić czas jego trwania. Instytucja mediacji w postępowaniu administracyjnym może znaleźć szerokie zastosowanie, począwszy od postrzegania jej jako istotnego elementu postępowania wyjaśniającego, co może mieć zastosowanie w szczególności w sprawach skomplikowanych, poprzez prewencyjny charakter, przejawiający się zmniejszeniem ilości spaw kierowanych do sądu administracyjnego, na polubownym sposobie dojścia do rozstrzygnięcia postępowania administracyjnego kończąc.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"29 1‐2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140228138","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przedstawiono szeroko rozumiane aspekty związane z asesorami Krajowej Administracji Skarbowej m.in. w obszarze liczby asesorów KAS, ich rekrutacji i naborów, szkoleń czy też wynagrodzeń/dodatków/nagród. Celem opracowania jest udowodnienie tezy, zgodnie z którą wprowadzenie w obecnej „formule” asesorów Krajowej Administracji Skarbowej do struktury organizacyjnej danin publicznych nie wpływa in plus na działanie tejże instytucji. W publikacji pozytywnie zweryfikowano tezę, że instytucja asesorów Krajowej Administracji Skarbowej nie przyczynia się do poprawy funkcjonowania organów administracji podatkowej/skarbowej, a do tego budzi liczne wątpliwości natury prawno-organizacyjnej. W sposób jednoznaczny potwierdziły to także wyniki badań empirycznych, przeprowadzone na podstawie informacji pozyskanych od Ministra Finansów, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Dyrektora Krajowej Szkoły Skarbowości oraz dyrektorów izb administracji skarbowej. Ponadto, wykazano, że co do zasady organy administracji podatkowej błędnie interpretują regulacje prawne wynikające z ustawy o dostępie do informacji publicznej.
本文介绍了与国家财政管理局评审员有关的广为人知的方面，特别是在 KAS 评审员的数量、招聘和录用、培训或工资/津贴/奖励方面。 研究的目的是证明以下论点，即在目前的 "公式 "中，将国家财政管理局的评审员引入公共征税的组织结构并不会对该机构的运作产生积极影响。该出版物从正面证实了以下论点，即国家财政管理局的评估员制度无助于改善税收/税务管理机构的运作，此外，还提出了许多法律和组织方面的疑问。根据从财政部长、国家财政管理局局长、国家财政信息局局长、国家财政学校校长和财政管理机构负责人处获得的信息进行的实证研究结果也明确证实了这一点。此外，研究还表明，税务管理机构通常会曲解《公共信息获取法》的法律规定。
{"title":"Asesorzy Krajowej Administracji Skarbowej „w półmroku tajemniczości”","authors":"Ireneusz Nowak, Anna Bogusiak","doi":"10.31648/sp.9850","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9850","url":null,"abstract":"W artykule przedstawiono szeroko rozumiane aspekty związane z asesorami Krajowej Administracji Skarbowej m.in. w obszarze liczby asesorów KAS, ich rekrutacji i naborów, szkoleń czy też wynagrodzeń/dodatków/nagród. Celem opracowania jest udowodnienie tezy, zgodnie z którą wprowadzenie w obecnej „formule” asesorów Krajowej Administracji Skarbowej do struktury organizacyjnej danin publicznych nie wpływa in plus na działanie tejże instytucji. W publikacji pozytywnie zweryfikowano tezę, że instytucja asesorów Krajowej Administracji Skarbowej nie przyczynia się do poprawy funkcjonowania organów administracji podatkowej/skarbowej, a do tego budzi liczne wątpliwości natury prawno-organizacyjnej. W sposób jednoznaczny potwierdziły to także wyniki badań empirycznych, przeprowadzone na podstawie informacji pozyskanych od Ministra Finansów, Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Dyrektora Krajowej Szkoły Skarbowości oraz dyrektorów izb administracji skarbowej. Ponadto, wykazano, że co do zasady organy administracji podatkowej błędnie interpretują regulacje prawne wynikające z ustawy o dostępie do informacji publicznej.\u0000 ","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"21 5","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140229932","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Prawo aborcyjne nieustannie stanowi kontrowersyjny temat – zarówno prawnie, jak też społecznie. Ustawy poszczególnych państw przewidują różne przesłanki legalnego przerwania ciąży, które – co do zasady – dzieli się na medyczne, kryminologiczne, eugeniczne i społeczne. Przedmiotem badań uczyniono przesłankę społeczną jako przesłankę przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży. Cel pracy stanowiło wykazanie, że przesłanka ta nie jest jednolita. Hipotezę badawczą określono następująco: Przesłanka społeczna przerwania ciąży może – w zależności od danego systemu prawa – mieć węższy lub szerszy zakres i nie jest równoważna przesłance przerwania ciąży „na żądanie”. W celu weryfikacji przedmiotowej hipotezy badawczej posłużono się komparatystyczną metodą badań. Najważniejszy wniosek wypływający z pracy jest taki, że przesłanka społeczna przerwania ciąży nie jest tożsama z przesłanką przerwania ciąży „na życzenie” i że może mieć ona w zależności od danego systemu prawnego bardziej bądź mniej obszerną treść.
{"title":"Względy społeczne jako przyczyna legalnego zabiegu terminacji ciąży – rozważania prawnoporównawcze","authors":"K. Borkowska","doi":"10.31648/sp.9533","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9533","url":null,"abstract":"Prawo aborcyjne nieustannie stanowi kontrowersyjny temat – zarówno prawnie, jak też społecznie. Ustawy poszczególnych państw przewidują różne przesłanki legalnego przerwania ciąży, które – co do zasady – dzieli się na medyczne, kryminologiczne, eugeniczne i społeczne. Przedmiotem badań uczyniono przesłankę społeczną jako przesłankę przeprowadzenia legalnego zabiegu przerwania ciąży. Cel pracy stanowiło wykazanie, że przesłanka ta nie jest jednolita. Hipotezę badawczą określono następująco: Przesłanka społeczna przerwania ciąży może – w zależności od danego systemu prawa – mieć węższy lub szerszy zakres i nie jest równoważna przesłance przerwania ciąży „na żądanie”. W celu weryfikacji przedmiotowej hipotezy badawczej posłużono się komparatystyczną metodą badań. Najważniejszy wniosek wypływający z pracy jest taki, że przesłanka społeczna przerwania ciąży nie jest tożsama z przesłanką przerwania ciąży „na życzenie” i że może mieć ona w zależności od danego systemu prawnego bardziej bądź mniej obszerną treść.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"9 10","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140230697","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł poddaje analizie problematykę zgonów skazanych i tymczasowo aresztowanych w jednostkach penitencjarnych, jako szczególnego rodzaju zdarzeń nadzwyczajnych na tle prawa do życia oraz prawa do ochrony zdrowia i prawa do zapewnienia bezpieczeństwa osobistego. Celem artykułu jest poddanie analizie obowiązujących regulacji prawnych, danych statystycznych za okres 2002-2022 oraz wskazanie na grupy ryzyka, a zatem osoby narażone na śmierć w warunkach izolacji penitencjarnej. Uwzględnia on również podstawowe standardy międzynarodowe ONZ i RE, jakie odnoszą się do traktowania osób pozbawionych wolności w zakładach karnych i aresztach śledczych w kontekście omawianego zagadnienia. Wnioski jakie wynikają z dokonanej analizy sprowadzają się do stwierdzenia, że więźniowie w podeszłym wieku oraz w stanie terminalnym są w sposób szczególny narażone na śmierć w izolacji penitencjarnej. Zasada humanitarnego traktowania powinna skłaniać do zwolnienia z jednostki penitencjarnej, czemu służą obowiązujące instytucje prawne odnoszące się do skazanych, jak i tymczasowo aresztowanych. Dane statystyczne powinny być docelowo gromadzone w zakresie zgonów w szerszym wymiarze, co pozwoli na pogłębiona analizę. Państwo powinno bowiem dążyć do minimalizowania przypadków zgonów w jednostkach penitencjarnych, także śmierci samobójczych.
{"title":"Zgony osób pozbawionych wolności w warunkach izolacji penitencjarnej w Polsce","authors":"Ewa Dawidziuk","doi":"10.31648/sp.9814","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9814","url":null,"abstract":"Artykuł poddaje analizie problematykę zgonów skazanych i tymczasowo aresztowanych w jednostkach penitencjarnych, jako szczególnego rodzaju zdarzeń nadzwyczajnych na tle prawa do życia oraz prawa do ochrony zdrowia i prawa do zapewnienia bezpieczeństwa osobistego. Celem artykułu jest poddanie analizie obowiązujących regulacji prawnych, danych statystycznych za okres 2002-2022 oraz wskazanie na grupy ryzyka, a zatem osoby narażone na śmierć w warunkach izolacji penitencjarnej. Uwzględnia on również podstawowe standardy międzynarodowe ONZ i RE, jakie odnoszą się do traktowania osób pozbawionych wolności w zakładach karnych i aresztach śledczych w kontekście omawianego zagadnienia. Wnioski jakie wynikają z dokonanej analizy sprowadzają się do stwierdzenia, że więźniowie w podeszłym wieku oraz w stanie terminalnym są w sposób szczególny narażone na śmierć w izolacji penitencjarnej. Zasada humanitarnego traktowania powinna skłaniać do zwolnienia z jednostki penitencjarnej, czemu służą obowiązujące instytucje prawne odnoszące się do skazanych, jak i tymczasowo aresztowanych. Dane statystyczne powinny być docelowo gromadzone w zakresie zgonów w szerszym wymiarze, co pozwoli na pogłębiona analizę. Państwo powinno bowiem dążyć do minimalizowania przypadków zgonów w jednostkach penitencjarnych, także śmierci samobójczych.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"66 6","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140229960","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł naukowy odnosi się do podstawowych zagadnień dotyczących regulacyjnej funkcji Narodowego Banku Polskiego. Celem opracowania jest wykazanie, że Narodowy Bank Polski oprócz funkcji emisyjnej, funkcji banku państwa i funkcji banku banków, które są tradycyjnie przypisywane bankom centralnym, pełni także funkcję regulacyjną. W artykule postawiono następującą hipotezę: regulacyjna funkcja Narodowego Banku polskiego jest możliwa do wyinterpretowania w oparciu o tradycyjne funkcje tego banku, a w szczególności o funkcję emisyjną i funkcję banku banków oraz wynikające z nich zadania. Za podjęciem tego zagadnienia przemawia w szczególności fakt kluczowego znaczenia NBP i pełnionych przez niego funkcji dla państwa, gospodarki, społeczeństwa. Ponadto problematyka regulacyjnej funkcji NBP czy też określenia jego charakteru prawnego jako regulatora nie jest często przedmiotem pogłębionych analiz naukowych. Z założenia więc analiza zagadnienia funkcji regulacyjnej NBP ma wartość naukową, jak i praktyczną.
{"title":"Regulacyjna funkcja Narodowego Banku Polskiego. Zagadnienia podstawowe","authors":"Eliza Komierzyńska-Orlińska","doi":"10.31648/sp.9597","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9597","url":null,"abstract":"Artykuł naukowy odnosi się do podstawowych zagadnień dotyczących regulacyjnej funkcji Narodowego Banku Polskiego. Celem opracowania jest wykazanie, że Narodowy Bank Polski oprócz funkcji emisyjnej, funkcji banku państwa i funkcji banku banków, które są tradycyjnie przypisywane bankom centralnym, pełni także funkcję regulacyjną. W artykule postawiono następującą hipotezę: regulacyjna funkcja Narodowego Banku polskiego jest możliwa do wyinterpretowania w oparciu o tradycyjne funkcje tego banku, a w szczególności o funkcję emisyjną i funkcję banku banków oraz wynikające z nich zadania. Za podjęciem tego zagadnienia przemawia w szczególności fakt kluczowego znaczenia NBP i pełnionych przez niego funkcji dla państwa, gospodarki, społeczeństwa. Ponadto problematyka regulacyjnej funkcji NBP czy też określenia jego charakteru prawnego jako regulatora nie jest często przedmiotem pogłębionych analiz naukowych. Z założenia więc analiza zagadnienia funkcji regulacyjnej NBP ma wartość naukową, jak i praktyczną.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"45 6","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140230047","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest zaprezentowanie idei solidarności koncypowanej przez francuskiego prawnika Leona Duguit (1859-1928). Przyjmuję, że idea ta pełni funkcję zasady prawa w rozumieniu, jakie nadał temu terminowi współczesny przedstawiciel teorii prawa Ronald Dworkin. Solidarność jest kluczową wartością dla całego systemu myślowego Duguita, który czyni z niej podstawę mocy obowiązującej norm prawnych. Ostatecznym celem tych norm jest harmonizowanie życia społecznego. Jest to również zasadnicza powinność instytucji państwowych, których rola sprowadza się do realizacji służby publicznej. W oparciu o zasadę solidarności Duguit proponuje też nową koncepcję własności jako funkcji społecznej. Koncepcja Léona Duguita wiązała się z wielkimi pytaniami epoki, w której powstała. Dotyczyło to szczególnie nowego spojrzenia na własność jako funkcję społeczną, która według Duguita miała odpowiadać potrzebom dynamicznie zmieniającego się społeczeństwa francuskiego w XIX wieku, dla którego ramy prawne ustalone przez Rewolucję Francuską i Kodeks Cywilny z 1804 roku przestały być wystarczające.
{"title":"Solidarność jako zasada systemu polityczno-prawnego – perspektywa Léona Duguita","authors":"M. Augustyniak","doi":"10.31648/sp.9323","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9323","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest zaprezentowanie idei solidarności koncypowanej przez francuskiego prawnika Leona Duguit (1859-1928). Przyjmuję, że idea ta pełni funkcję zasady prawa w rozumieniu, jakie nadał temu terminowi współczesny przedstawiciel teorii prawa Ronald Dworkin. Solidarność jest kluczową wartością dla całego systemu myślowego Duguita, który czyni z niej podstawę mocy obowiązującej norm prawnych. Ostatecznym celem tych norm jest harmonizowanie życia społecznego. Jest to również zasadnicza powinność instytucji państwowych, których rola sprowadza się do realizacji służby publicznej. W oparciu o zasadę solidarności Duguit proponuje też nową koncepcję własności jako funkcji społecznej. Koncepcja Léona Duguita wiązała się z wielkimi pytaniami epoki, w której powstała. Dotyczyło to szczególnie nowego spojrzenia na własność jako funkcję społeczną, która według Duguita miała odpowiadać potrzebom dynamicznie zmieniającego się społeczeństwa francuskiego w XIX wieku, dla którego ramy prawne ustalone przez Rewolucję Francuską i Kodeks Cywilny z 1804 roku przestały być wystarczające.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"17 s1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140229565","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest analiza dopuszczalności zmiany umówionego wynagrodzenia ryczałtowego w sytuacji wystąpienia robót dodatkowych, których wykonawca nie był w stanie przewidzieć na etapie wyceny swojej oferty z uwagi na błędy w zawartej w Specyfikacji Warunków Zamówienia dokumentacji projektowej. Zasada niezmienności ryczałtowej metody wynagrodzenia wykonawcy nie posiada charakteru bezwzględnego. Wniosek taki można wyciągnąć na podstawie analizy poglądów przedstawicieli doktryny prawa cywilnego, jak również szeregu orzeczeń sądów powszechnych oraz Krajowej Izby odwoławczej, w których omawianą kwestię analizowano bezpośrednio na przykładach stosunków prawnych pomiędzy zamawiającymi a wykonawcami zamówień publicznych. Wydaje się, iż kluczowym warunkiem, od którego uzależniona jest możliwość zmiany wynagrodzenia ryczałtowego, jest to czy wykonawca w chwili szacowania zakresu koniecznych robót oraz ich wartości posiadał rzetelną informację odnośnie do przedmiotu zamówienia oraz rozmiaru swojego świadczenia. W sytuacji bowiem, gdy w danym zamówieniu publicznym zaistniała konieczność wykonania robót dodatkowych, których nieuwzględnienie w kosztorysie oferty wynikało z wad dokumentacji projektowej przedstawionej przez zamawiającego, przyjąć należy dopuszczalność podwyższenia wynagrodzenia ryczałtowego i zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego.
{"title":"Zmiana wynagrodzenia ryczałtowego przy robotach dodatkowych w ramach umowy o zamówienie publiczne","authors":"Maciej Bendorf-Bundorf","doi":"10.31648/sp.9561","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9561","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest analiza dopuszczalności zmiany umówionego wynagrodzenia ryczałtowego w sytuacji wystąpienia robót dodatkowych, których wykonawca nie był w stanie przewidzieć na etapie wyceny swojej oferty z uwagi na błędy w zawartej w Specyfikacji Warunków Zamówienia dokumentacji projektowej. Zasada niezmienności ryczałtowej metody wynagrodzenia wykonawcy nie posiada charakteru bezwzględnego. Wniosek taki można wyciągnąć na podstawie analizy poglądów przedstawicieli doktryny prawa cywilnego, jak również szeregu orzeczeń sądów powszechnych oraz Krajowej Izby odwoławczej, w których omawianą kwestię analizowano bezpośrednio na przykładach stosunków prawnych pomiędzy zamawiającymi a wykonawcami zamówień publicznych. Wydaje się, iż kluczowym warunkiem, od którego uzależniona jest możliwość zmiany wynagrodzenia ryczałtowego, jest to czy wykonawca w chwili szacowania zakresu koniecznych robót oraz ich wartości posiadał rzetelną informację odnośnie do przedmiotu zamówienia oraz rozmiaru swojego świadczenia. W sytuacji bowiem, gdy w danym zamówieniu publicznym zaistniała konieczność wykonania robót dodatkowych, których nieuwzględnienie w kosztorysie oferty wynikało z wad dokumentacji projektowej przedstawionej przez zamawiającego, przyjąć należy dopuszczalność podwyższenia wynagrodzenia ryczałtowego i zmiany umowy w sprawie zamówienia publicznego.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"8 9","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140230620","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wielotysięczny transfer ludności polskiej z terenów byłego ZSRR w latach 1955 - 1959 określono terminem „drugiej repatriacji”. Umowa zawarta w marca 1957 r. pomiędzy rządami PRL i ZSRR, była dokończeniem akcji przesiedleńczej realizowanej w latach 1944 – 1948. Rozmach transportu z ZSRR i osiedlenie na ziemiach polskich w latach 1955 – 1959 około 250 tys. osób w ramach akcji repatriacyjnej, przesiedleńczej i osadniczej wymusił na administracji państwowej wytworzenie wyspecjalizowanych organów i uruchomienie wielu algorytmów kierunkowych do realizacji tego złożonego procesu. Wraz z pojawieniem się pierwszej fali „przybyszy” za wschodniej granicy zmagania administracji państwowej poprzedziły stosowne do potrzeb działania jurystyczne, organizacyjne i logistyczne. Funkcjonowanie centralnych i terenowych organów władzy, na podstawie wydanych przepisów prawnych oraz wykonawczych, dotyczących dziedzin repatriacji i osadnictwa, przedstawiony w opracowaniu miał zapewnić jej skuteczność, a pozytywne opinie „repatriantów” miały być dowodem słuszności działań czynników politycznych. Celem artykułu jest wykazanie znaczenia wydanych przepisów prawnych i wykonawczych w złożonym procesie repatriacji ludności polskiej do ojczyzny. Wykazana literatura obejmuje pozycje cytowane i publikacje ważne dla opracowania z uwzględnieniem dokumentów archiwalnych i materiałów wspomnieniowych. Przedstawiona problematyka obejmuje stan prawny na dzień 30 listopada 1962 roku. Świadomość powracających i chęć powrotu do ojczyzny były główną siłą napędową repatriacji. Istotną sprawą powrotów okazały się właściwe motywacje i osobiste odczucia.
{"title":"Prawne i polityczne aspekty przemieszczeń ludności polskiej z ZSRR do Polski w latach 1955–1959","authors":"Ewelina Rytelewska","doi":"10.31648/sp.9419","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9419","url":null,"abstract":"Wielotysięczny transfer ludności polskiej z terenów byłego ZSRR w latach 1955 - 1959 określono terminem „drugiej repatriacji”. Umowa zawarta w marca 1957 r. pomiędzy rządami PRL i ZSRR, była dokończeniem akcji przesiedleńczej realizowanej w latach 1944 – 1948. Rozmach transportu z ZSRR i osiedlenie na ziemiach polskich w latach 1955 – 1959 około 250 tys. osób w ramach akcji repatriacyjnej, przesiedleńczej i osadniczej wymusił na administracji państwowej wytworzenie wyspecjalizowanych organów i uruchomienie wielu algorytmów kierunkowych do realizacji tego złożonego procesu. Wraz z pojawieniem się pierwszej fali „przybyszy” za wschodniej granicy zmagania administracji państwowej poprzedziły stosowne do potrzeb działania jurystyczne, organizacyjne i logistyczne.\u0000Funkcjonowanie centralnych i terenowych organów władzy, na podstawie wydanych przepisów prawnych oraz wykonawczych, dotyczących dziedzin repatriacji i osadnictwa, przedstawiony w opracowaniu miał zapewnić jej skuteczność, a pozytywne opinie „repatriantów” miały być dowodem słuszności działań czynników politycznych.\u0000Celem artykułu jest wykazanie znaczenia wydanych przepisów prawnych i wykonawczych w złożonym procesie repatriacji ludności polskiej do ojczyzny.\u0000Wykazana literatura obejmuje pozycje cytowane i publikacje ważne dla opracowania z uwzględnieniem dokumentów archiwalnych i materiałów wspomnieniowych. Przedstawiona problematyka obejmuje stan prawny na dzień 30 listopada 1962 roku.\u0000 Świadomość powracających i chęć powrotu do ojczyzny były główną siłą napędową repatriacji. Istotną sprawą powrotów okazały się właściwe motywacje i osobiste odczucia.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"57 s73","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140230323","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：