Prawo do obrony w trybach szczególnych postępowania karnego

Abstract

Prawo do obrony, jako zasada konstytucyjna i procesowa, nakazuje przyznanie możliwości obrony przed oskarżeniem każdej osobie, przeciwko której prowadzone jest postępowanie karne. Nakaz ten odnosi się do każdego postępowania karnego, niezależnie od tego, czy prowadzone jest ono w trybie zwyczajnym czy w trybie szczególnym. Tryby szczególne charakteryzują się jednak istotnymi odrębnościami. Polegają one przede wszystkim na uproszczeniu postępowania, a to niewątpliwie wpływa także na pozycję uczestników postępowania, w tym także oskarżonego. W artykule dokonano analizy prawa do obrony przysługującego oskarżonemu w trybie prywatnoskargowym, w trybie nakazowym oraz w trybie przyspieszonym. Celem rozważań jest identyfikacja różnic między prawem do obrony w postępowaniu zwyczajnym i w trybach szczególnych oraz udzielenie odpowiedzi na pytanie o to, czy modyfikacje wprowadzone w trybach szczególnych nie stanowią nadmiernego ograniczenia konstytucyjnego prawa do obrony.