Stan prawny wad głównych zwierząt w aktach normatywnych Francji, Belgii i Luksemburga

Sprzedaż zwierząt niosła i niesie w sobie element ryzyka kontraktowego, związany, m.in. z występowaniem różnego rodzaju wad fizycznych, chorób i przypadłości, które obniżają wartość zwierzęcia i zaburzają ekwiwalentność stosunku prawnego. W różnych krajowych porządkach prawnych w Europie przyjmowane były i są różne normatywne rozwiązania tego problemu. Celem pracy jest określenie jaki jest obowiązujący stan regulacji prawnej w zakresie wad fizycznych zwierząt w porządkach prawnych Francji, Belgii i Luksemburga, a także jaka była jego historyczna geneza, jak również lekarsko-weterynaryjna identyfikacja stosowanej w aktach prawnych terminologii dotyczącej wad głównych. Stwierdzono, że wszystkie trzy badane systemy prawne wykazują daleko posunięte podobieństwo rozwiązań normatywnych rękojmi za wady fizyczne zwierząt. Wykazano, że podstawą takiego stanu rzeczy jest wspólne dziedzictwo historyczne – tradycje praw germańskich (tzw. niemiecki model rękojmi) oraz Kodeks Napoleona. Określono jakie jednostki chorobowe i para-chorobowe były i są traktowane jako prawnie relewantne. Wykazano dodatkowe kryteria, akty staranności kupującego i reguły temporalne. Wskazano na doniosłą rolę biegłych z zakresu nauk weterynaryjnych.