Pub Date : 2022-08-20DOI: 10.21697/zp.2022.22.2.03
Krzysztof Amielańczyk
W dobie integracji i budowy europejskiego prawa karnego, rzymskie postrzeganie przestępstwa może wzbogacić dyskusję nad europejską koncepcją sprawstwa czynu kryminalnego o doświadczenie historyczne. Wprawdzie juryści rzymscy nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, podejmowali jednak nieliczne próby opisania istoty przestępstwa prawa publicznego. Stylistyka wywodów Claudiusa Saturninusa i Paulusa może budzić dalekie skojarzenia z pojęciem modus operandi sprawcy przestępstwa, znanym współczesnej kryminologii. Juryści tworząc modele sposobów popełniania przestępstw opierali się na opisach przestępstw znanych im z leges iudiciorum publicorum, ale ograniczyli się głównie do strony przedmiotowej przestępstwa. Problematyka modus operandi w prawie rzymskim wymaga zatem dalszych badań uwzględniających specyfikę norm rzymskiego prawa karnego, którą wyraża penalizacja wskazanych w ustawach różnorodnych sposobów działania sprawców czynów kryminalnych.
{"title":"‘MODUS OPERANDI’ SPRAWCY PRZESTĘPSTWA KARNEGO W ROZWAŻANIACH RZYMSKIEJ JURYSPRUDENCJI?","authors":"Krzysztof Amielańczyk","doi":"10.21697/zp.2022.22.2.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.2.03","url":null,"abstract":"W dobie integracji i budowy europejskiego prawa karnego, rzymskie postrzeganie przestępstwa może wzbogacić dyskusję nad europejską koncepcją sprawstwa czynu kryminalnego o doświadczenie historyczne. Wprawdzie juryści rzymscy nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, podejmowali jednak nieliczne próby opisania istoty przestępstwa prawa publicznego. Stylistyka wywodów Claudiusa Saturninusa i Paulusa może budzić dalekie skojarzenia z pojęciem modus operandi sprawcy przestępstwa, znanym współczesnej kryminologii. Juryści tworząc modele sposobów popełniania przestępstw opierali się na opisach przestępstw znanych im z leges iudiciorum publicorum, ale ograniczyli się głównie do strony przedmiotowej przestępstwa. Problematyka modus operandi w prawie rzymskim wymaga zatem dalszych badań uwzględniających specyfikę norm rzymskiego prawa karnego, którą wyraża penalizacja wskazanych w ustawach różnorodnych sposobów działania sprawców czynów kryminalnych.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73162039","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-20DOI: 10.21697/zp.2022.22.2.11
M. Zabłocka
Informacje podane przez Gaiusa w jego Instytucjach, przedstawiające najstarsze instytucje prawne, które w II w. po Chr. miały już tylko historyczne znaczenie, ukazują tylko niezbędne cechy takich instytucji, jak na przykład sacramentum, confarreatio, coemptio, adrogatio, testamentum calatis comitiis, co nie odzwierciedla ich pierwotnego kształtu. Dopiero dzięki pracom historyków można poznać pierwotny, sakralno-prawny kształt tych instytucji. Dlatego też, moim zdaniem, komentarz Gaiusa ad legem XII tabularum prawdopodobnie nie ukazuje pierwotnej systematyki czy treści tego najstarszego znanego nam pomnika prawa, gdyż pomija powiązanie ius z bardzo ważnym dla archaicznego Rzymianina fas.
{"title":"ODSAKRALIZOWANY GAIUS","authors":"M. Zabłocka","doi":"10.21697/zp.2022.22.2.11","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.2.11","url":null,"abstract":"Informacje podane przez Gaiusa w jego Instytucjach, przedstawiające najstarsze instytucje prawne, które w II w. po Chr. miały już tylko historyczne znaczenie, ukazują tylko niezbędne cechy takich instytucji, jak na przykład sacramentum, confarreatio, coemptio, adrogatio, testamentum calatis comitiis, co nie odzwierciedla ich pierwotnego kształtu. Dopiero dzięki pracom historyków można poznać pierwotny, sakralno-prawny kształt tych instytucji. Dlatego też, moim zdaniem, komentarz Gaiusa ad legem XII tabularum prawdopodobnie nie ukazuje pierwotnej systematyki czy treści tego najstarszego znanego nam pomnika prawa, gdyż pomija powiązanie ius z bardzo ważnym dla archaicznego Rzymianina fas.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83952531","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-20DOI: 10.21697/zp.2022.22.2.08
Piotr Niczyporuk
W dniu 11 lipca 1644 r. Aron Aleksander Olizarowski otrzymał na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktorat w zakresie prawa. Na Wszechnicy Ingolsztadzkiej studiowało w latach 1473-1700 co najmniej 828 studentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a jedynie 383 z nich wybrało konkretny kierunek studiów. Na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie naukę pobierało co najmniej 110 polskich studentów, choć w rzeczywistości mogło studiować około 300 osób. Aron Aleksander Olizarowski był jednym z kilku przedstawicieli Rzeczypospolitej Obojga Narodów, którzy zdobyli stopień doktora obojga praw: cywilnego (rzymskiego) i kanonicznego (utriusque iuris) na Wszechnicy Ingolsztadzkiej. Z reguły o stopnie naukowe ubiegali się przede wszystkim ci, którzy planowali dalszą karierę akademicką, a także dostojnicy państwowi i kościelni. Bez wątpienia Aron Aleksander Olizarowski wraz ze swym przyjacielem Szymonem Dilgerem, po otrzymaniu na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktoratu w zakresie prawa, zostali profesorami Akademii Wileńskiej. Również baron Fryderyk Aleksander Kotulynski oraz Tomas Hornaeus mogli z dużym prawdopodobieństwem piastować urzędy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.. Wymogi związane z uzyskaniem tego stopnia doktora obojga praw na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie były wysokie, ale nie odbiegały od tych stosowanych na innych europejskich uniwersytetach. Kandydat musiał mieć odpowiedni poziom wykształcenia, dokonać wpisu do albumu studentów oraz zdać stosowny egzamin. Wobec powyższego dziwić może okoliczność, że tylko kilku absolwentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów zwieńczyło swe studia w zakresie prawa doktoratem.
{"title":"NIE KAŻDY MUSI BYĆ DOKTOREM PRAWA, CZYLI STARANIA O UZYSKANIE DOKTORATU NA WYDZIALE PRAWA NA UNIWERSYTECIE W INGOLSZTADZIE (BAWARIA) W 1644 ROKU","authors":"Piotr Niczyporuk","doi":"10.21697/zp.2022.22.2.08","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.2.08","url":null,"abstract":"W dniu 11 lipca 1644 r. Aron Aleksander Olizarowski otrzymał na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktorat w zakresie prawa. Na Wszechnicy Ingolsztadzkiej studiowało w latach 1473-1700 co najmniej 828 studentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a jedynie 383 z nich wybrało konkretny kierunek studiów. Na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie naukę pobierało co najmniej 110 polskich studentów, choć w rzeczywistości mogło studiować około 300 osób. \u0000Aron Aleksander Olizarowski był jednym z kilku przedstawicieli Rzeczypospolitej Obojga Narodów, którzy zdobyli stopień doktora obojga praw: cywilnego (rzymskiego) i kanonicznego (utriusque iuris) na Wszechnicy Ingolsztadzkiej. Z reguły o stopnie naukowe ubiegali się przede wszystkim ci, którzy planowali dalszą karierę akademicką, a także dostojnicy państwowi i kościelni. Bez wątpienia Aron Aleksander Olizarowski wraz ze swym przyjacielem Szymonem Dilgerem, po otrzymaniu na Uniwersytecie w Ingolsztadzie doktoratu w zakresie prawa, zostali profesorami Akademii Wileńskiej. Również baron Fryderyk Aleksander Kotulynski oraz Tomas Hornaeus mogli z dużym prawdopodobieństwem piastować urzędy w Rzeczypospolitej Obojga Narodów.. Wymogi związane z uzyskaniem tego stopnia doktora obojga praw na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Ingolsztadzie były wysokie, ale nie odbiegały od tych stosowanych na innych europejskich uniwersytetach. Kandydat musiał mieć odpowiedni poziom wykształcenia, dokonać wpisu do albumu studentów oraz zdać stosowny egzamin. Wobec powyższego dziwić może okoliczność, że tylko kilku absolwentów z Rzeczypospolitej Obojga Narodów zwieńczyło swe studia w zakresie prawa doktoratem.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73443925","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-31DOI: 10.21697/zp.2022.22.1.03
Grzegorz Nancka
Od roku 1975 zaczął obowiązywać nowy program studiów prawniczych, który wywodził się z projektu firmowanego przez Jana Baszkiewicza. Zakładał on jako podstawową „zasadę elastyczności”, która miała oznaczać między innymi swobodę wydziałów w kształtowaniu sekwencji przedmiotów w toku studiów. Projekt przewidywał jednak również daleko idące modyfikacje w zakresie przedmiotów, które znalazły się w programie. Jedną z takich zmian była likwidacja prawa rzymskiego w ramach przedmiotów wykładanych na studiach prawniczych. Ta modyfikacja spotkała się ze sprzeciwem środowiska romanistów i historyków prawa. W niniejszym artykule zwrócono uwagę na kwestię postrzegania tej reformy przez Kazimierza Kolańczyka, jednego z czołowych badaczy prawa rzymskiego w powojennej Polsce. Ten uczony w wystąpieniu podczas posiedzenia Rady Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu w dosadny sposób skrytykował planowaną reformę. Spostrzeżenia tego uczonego, zawarte w nieznanym dotąd szerszemu gronu odbiorców wystąpieniu, stanowią ważne źródło związane z postrzeganiem przez środowisko naukowe reformy studiów wprowadzonej w życie w 1975 r. W opracowaniu przedstawione zostały również założenia tej reformy, a także okoliczności związane z jej przygotowywaniem.
{"title":"‘PRIMUM NON NOCERE’. KAZIMIERZ KOLAŃCZYK WOBEC REFORMY STUDIÓW PRAWNICZYCH Z 1975 R.","authors":"Grzegorz Nancka","doi":"10.21697/zp.2022.22.1.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.1.03","url":null,"abstract":"Od roku 1975 zaczął obowiązywać nowy program studiów prawniczych, który wywodził się z projektu firmowanego przez Jana Baszkiewicza. Zakładał on jako podstawową „zasadę elastyczności”, która miała oznaczać między innymi swobodę wydziałów w kształtowaniu sekwencji przedmiotów w toku studiów. Projekt przewidywał jednak również daleko idące modyfikacje w zakresie przedmiotów, które znalazły się w programie. Jedną z takich zmian była likwidacja prawa rzymskiego w ramach przedmiotów wykładanych na studiach prawniczych. Ta modyfikacja spotkała się ze sprzeciwem środowiska romanistów i historyków prawa. W niniejszym artykule zwrócono uwagę na kwestię postrzegania tej reformy przez Kazimierza Kolańczyka, jednego z czołowych badaczy prawa rzymskiego w powojennej Polsce. Ten uczony w wystąpieniu podczas posiedzenia Rady Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu w dosadny sposób skrytykował planowaną reformę. Spostrzeżenia tego uczonego, zawarte w nieznanym dotąd szerszemu gronu odbiorców wystąpieniu, stanowią ważne źródło związane z postrzeganiem przez środowisko naukowe reformy studiów wprowadzonej w życie w 1975 r. W opracowaniu przedstawione zostały również założenia tej reformy, a także okoliczności związane z jej przygotowywaniem.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88733914","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-31DOI: 10.21697/zp.2022.22.1.07
Roksana Turchan
Artykuł omawia problematykę związaną z umowami o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Autor przedstawia w nim najważniejsze aspekty dotyczące umów o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych, między innymi określa akty prawne, które regulują kwestie z nimi związane, charakteryzuje ich przedmiot oraz strony, określa formę, w jakiej powinny być zawierane, wskazuje na najważniejsze elementy ich treści, a także stara się dokonać ich klasyfikacji według kryteriów przyjętych w prawie cywilnym. Ze względu na doniosłą rolę, jaką pełnią umowy o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych, wobec nieprecyzyjnej regulacji prawnej autor stara się zapoznać czytelnika z ich specyfiką. Prawidłowo sporządzona umowa pozwala bowiem zwiększyć bezpieczeństwo uczestników badań klinicznych, a także osób stosujących produkty lecznicze czy wyroby medyczne po dopuszczeniu ich do obrotu.
{"title":"UMOWY O PRZEPROWADZANIE BADAŃ KLINICZNYCH PRODUKTÓW LECZNICZYCH I WYROBÓW MEDYCZNYCH","authors":"Roksana Turchan","doi":"10.21697/zp.2022.22.1.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.1.07","url":null,"abstract":"Artykuł omawia problematykę związaną z umowami o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych. Autor przedstawia w nim najważniejsze aspekty dotyczące umów o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych, między innymi określa akty prawne, które regulują kwestie z nimi związane, charakteryzuje ich przedmiot oraz strony, określa formę, w jakiej powinny być zawierane, wskazuje na najważniejsze elementy ich treści, a także stara się dokonać ich klasyfikacji według kryteriów przyjętych w prawie cywilnym. Ze względu na doniosłą rolę, jaką pełnią umowy o przeprowadzanie badań klinicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych, wobec nieprecyzyjnej regulacji prawnej autor stara się zapoznać czytelnika z ich specyfiką. Prawidłowo sporządzona umowa pozwala bowiem zwiększyć bezpieczeństwo uczestników badań klinicznych, a także osób stosujących produkty lecznicze czy wyroby medyczne po dopuszczeniu ich do obrotu.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88505346","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-31DOI: 10.21697/zp.2022.22.1.05
Małgorzata Łączkowska-Porawska
Artykuł dotyczy wyroku, w którym Sąd Najwyższy uznał, że wieloletni związek zamężnej kobiety z innym mężczyzną, który jest ojcem jej czwórki dzieci, utrzymywany w tajemnicy przed mężem, nie narusza dóbr osobistych zdradzanego męża. Argumenty przedstawione przez Rzecznika Praw Obywatelskich i przyjęte przez Sąd Najwyższy nie zasługują na aprobatę, mogą natomiast prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie realizacji praw i obowiązków wynikających ze stosunku prawnego, jakim jest małżeństwo. Odmówienie mężowi odszkodowania za krzywdę wyrządzoną mu przez żonę i jej kochanka, którzy zamienili jego życie rodzinne w fikcję (nie był de facto ojcem dzieci, które utrzymywał i wychowywał przez kilka lat), należy także uznać za sprzeczne z konstytucyjną zasadą ochrony małżeństwa (art. 18 Konstytucji RP) oraz z prawem do ochrony życia rodzinnego i prywatnego przewidzianym w art. 47 Konstytucji i art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.
{"title":"„ŚWIADOMA PRAW I OBOWIĄZKÓW WYNIKAJĄCYCH Z ZAWARCIA MAŁŻEŃSTWA WIEM, ŻE NIE MUSZĘ ICH RESPEKTOWAĆ” – KONSEKWENCJE WYROKU SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 11 GRUDNIA 2018 R. (IV CNP 31/17)","authors":"Małgorzata Łączkowska-Porawska","doi":"10.21697/zp.2022.22.1.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2022.22.1.05","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy wyroku, w którym Sąd Najwyższy uznał, że wieloletni związek zamężnej kobiety z innym mężczyzną, który jest ojcem jej czwórki dzieci, utrzymywany w tajemnicy przed mężem, nie narusza dóbr osobistych zdradzanego męża. Argumenty przedstawione przez Rzecznika Praw Obywatelskich i przyjęte przez Sąd Najwyższy nie zasługują na aprobatę, mogą natomiast prowadzić do poważnych konsekwencji w zakresie realizacji praw i obowiązków wynikających ze stosunku prawnego, jakim jest małżeństwo. Odmówienie mężowi odszkodowania za krzywdę wyrządzoną mu przez żonę i jej kochanka, którzy zamienili jego życie rodzinne w fikcję (nie był de facto ojcem dzieci, które utrzymywał i wychowywał przez kilka lat), należy także uznać za sprzeczne z konstytucyjną zasadą ochrony małżeństwa (art. 18 Konstytucji RP) oraz z prawem do ochrony życia rodzinnego i prywatnego przewidzianym w art. 47 Konstytucji i art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87739888","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-26DOI: 10.21697/zp.2021.21.4.11
P. Gacek
Niniejszy artykuł został w całości poświęcony problematyce związanej ze statusem policjanta pełniącego służbę na stanowisku radcy prawnego. Co do zasady funkcjonariusze Policji nie są uprawnieni do wykonywania tego zawodu, chyba że pełnią służbę na stanowisku służbowym radcy prawnego. Status policjanta radcy prawnego regulowany jest zarówno ustawą o radcach prawnych, jak i ustawą o Policji. Normy zawarte w obu aktach prawnych wzajemnie się uzupełniają. Skoncentrowano zatem uwagę na omówieniu kwestii odnoszących się do praw i obowiązków szczególnej grupy policjantów pełniących służbę na stanowisku służbowym radcy prawnego. Wykazano, że pełnienie przez policjanta służby na tym stanowisku nie modyfikuje kształtu stosunku służbowego ani też nie zwalnia go z obowiązków ustanowionych w pragmatyce służbowej dla wszystkich funkcjonariuszy.
{"title":"STATUS FUNKCJONARIUSZA POLICJI PEŁNIĄCEGO SŁUŻBĘ NA STANOWISKU RADCY PRAWNEGO – WYBRANE ZAGADNIENIA","authors":"P. Gacek","doi":"10.21697/zp.2021.21.4.11","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.11","url":null,"abstract":"Niniejszy artykuł został w całości poświęcony problematyce związanej ze statusem policjanta pełniącego służbę na stanowisku radcy prawnego. Co do zasady funkcjonariusze Policji nie są uprawnieni do wykonywania tego zawodu, chyba że pełnią służbę na stanowisku służbowym radcy prawnego. Status policjanta radcy prawnego regulowany jest zarówno ustawą o radcach prawnych, jak i ustawą o Policji. Normy zawarte w obu aktach prawnych wzajemnie się uzupełniają. Skoncentrowano zatem uwagę na omówieniu kwestii odnoszących się do praw i obowiązków szczególnej grupy policjantów pełniących służbę na stanowisku służbowym radcy prawnego. Wykazano, że pełnienie przez policjanta służby na tym stanowisku nie modyfikuje kształtu stosunku służbowego ani też nie zwalnia go z obowiązków ustanowionych w pragmatyce służbowej dla wszystkich funkcjonariuszy.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85238090","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-26DOI: 10.21697/zp.2021.21.4.16
Anna Tarwacka
.
．
{"title":"CZYM JEST MUNICYPIUM I CZYM SIĘ RÓŻNI OD KOLONII ORAZ KIM SĄ OBYWATELE MUNICYPIUM AULUS. GELLIUS, ‘NOCE ATTYCKIE’ 16,13 TEKST - TŁUMACZENIE - KOMENTARZ","authors":"Anna Tarwacka","doi":"10.21697/zp.2021.21.4.16","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.16","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89612909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-26DOI: 10.21697/zp.2021.21.4.03
K. Szwed
W niniejszym opracowaniu dokonano analizy estońskich przepisów konstytucyjnych i ustawowych odnoszących się do statusu języka państwowego i mniejszości narodowych. Począwszy od lat 90. XX w. odbudowę estońskiej państwowości silnie powiązano z ochroną języka tytularnego. W okresie dominacji radzieckiej w administracji państwowej i wśród urzędników, jak również w kluczowych sektorach gospodarki przeważał język rosyjski. Istotnie zmieniła się także struktura społeczna – znaczący odsetek mieszkańców stanowiła ludność rosyjskojęzyczna. Władze niepodległej Estonii uznały za priorytet wprowadzenie odpowiednich regulacji prawnych sytuujących język państwowy jako podstawowy język komunikacji. Konieczne stało się równocześnie zabezpieczenie praw mniejszości narodowych, o przestrzeganie których upominała się społeczność międzynarodowa. Opracowanie stanowi próbę oceny, w jakim stopniu w przypadku Estonii udało się zrównoważyć wartości konstytucyjne – ochronę języka państwowego i zasadę niedyskryminacji.
{"title":"KONSTYTUCYJNE GWARANCJE OCHRONY JĘZYKA PAŃSTWOWEGO A PRAWA MNIEJSZOŚCI W ESTONII","authors":"K. Szwed","doi":"10.21697/zp.2021.21.4.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.03","url":null,"abstract":"W niniejszym opracowaniu dokonano analizy estońskich przepisów konstytucyjnych i ustawowych odnoszących się do statusu języka państwowego i mniejszości narodowych. Począwszy od lat 90. XX w. odbudowę estońskiej państwowości silnie powiązano z ochroną języka tytularnego. W okresie dominacji radzieckiej w administracji państwowej i wśród urzędników, jak również w kluczowych sektorach gospodarki przeważał język rosyjski. Istotnie zmieniła się także struktura społeczna – znaczący odsetek mieszkańców stanowiła ludność rosyjskojęzyczna. Władze niepodległej Estonii uznały za priorytet wprowadzenie odpowiednich regulacji prawnych sytuujących język państwowy jako podstawowy język komunikacji. Konieczne stało się równocześnie zabezpieczenie praw mniejszości narodowych, o przestrzeganie których upominała się społeczność międzynarodowa. Opracowanie stanowi próbę oceny, w jakim stopniu w przypadku Estonii udało się zrównoważyć wartości konstytucyjne – ochronę języka państwowego i zasadę niedyskryminacji.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73401332","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-26DOI: 10.21697/zp.2021.21.4.06
Agnieszka Mikos-Sitek
Problematyka organizacji oraz finansowania systemów ochrony zdrowia stanowi jeden z istotnych aspektów funkcjonowania współczesnych państw. Poświęca się jej wiele uwagi, co znajduje swoje odzwierciedlenie również w systemach prawnych, które w coraz szerszym zakresie odnoszą się do poszczególnych aspektów ochrony zdrowia. Istotnym elementem definiującym system ochrony zdrowia danego państwa jest przyjęty model jego organizacji oraz finansowania. Determinuje on oczywiście w znacznej mierze kształt przyjmowanych w państwie rozwiązań organizacyjnych oraz zasad finansowania świadczeń opieki zdrowotnej. Pozostaje jednocześnie w związku z realizacją prawa do ochrony zdrowia, a w tym zakresie z zapewnieniem dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W niniejszym opracowaniu analizie poddano strukturę źródeł finansowania systemów ochrony zdrowia – ze szczególnym uwzględnieniem środków publicznych przeznaczonych na ten cel przez jednostki samorządu terytorialnego.
{"title":"UDZIAŁ JEDNOSTEK SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO W PROCESIE FINANSOWANIA OCHRONY ZDROWIA","authors":"Agnieszka Mikos-Sitek","doi":"10.21697/zp.2021.21.4.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/zp.2021.21.4.06","url":null,"abstract":"Problematyka organizacji oraz finansowania systemów ochrony zdrowia stanowi jeden z istotnych aspektów funkcjonowania współczesnych państw. Poświęca się jej wiele uwagi, co znajduje swoje odzwierciedlenie również w systemach prawnych, które w coraz szerszym zakresie odnoszą się do poszczególnych aspektów ochrony zdrowia. Istotnym elementem definiującym system ochrony zdrowia danego państwa jest przyjęty model jego organizacji oraz finansowania. Determinuje on oczywiście w znacznej mierze kształt przyjmowanych w państwie rozwiązań organizacyjnych oraz zasad finansowania świadczeń opieki zdrowotnej. Pozostaje jednocześnie w związku z realizacją prawa do ochrony zdrowia, a w tym zakresie z zapewnieniem dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W niniejszym opracowaniu analizie poddano strukturę źródeł finansowania systemów ochrony zdrowia – ze szczególnym uwzględnieniem środków publicznych przeznaczonych na ten cel przez jednostki samorządu terytorialnego.","PeriodicalId":23850,"journal":{"name":"Zeszyty Prawnicze","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91318796","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：