TMS 41 Tarımsal Faaliyet Standardı, tarımsal alanda faaliyet gösteren firmaların, tarımsal varlıkları, hasat döneminde ve ya hasat edilmiş ürünlere ve de belli özellikteki devlet teşvikleri ile ilgili olarak muhasebe işlemleri ile raporlama ilkelerini belirlemektedir. Böylelikle, TMS 41’in uygulanması ile tarımsal alanda faaliyetlerini sürdüren firmaların işlemleri için uluslararası alanda ortak bir finansal raporlama dili oluşturmayı sağlamaktır. Diğer taraftan TMS 16 Maddi Duran Varlıklar Standardı, tarımsal ürünlerin üretimi veya temini için kullanılması ve bir dönemden fazla ürün vermesinin beklenmesi durumunda taşıyıcı bitki özelliği olarak değerlendirmektedir. Bu kapsamda çalışmada, antepfıstığı üretim tesisinin kurulması, TMS 41 ile TMS 16 Standartlarına uygun şekilde muhasebeleştirilme ve raporlama işlemlerinin uygulanması süreci ele alınmıştır. Çalışmada, antepfıstığı üretim bahçesi kurmayı planlayan bir firmanın, antepfıstığı bahçesi yapımına uygun olan ve atıl halde bulunan arazisinin antepfıstığı bahçesi tesis etmeye yönelik faaliyetleri ile söz konusu bahçenin kurulumunun yanı sıra kurulum sonrası ortaya çıkabilecek faaliyetler konu edilmiştir. Bu bağlamda, sürecin başından itibaren ortaya çıkan faaliyetlerin standartlara uygun şekilde muhasebeleştirme süreci çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmada yapılan örnek muhasebe kayıtları, TMS’ye uygun olarak muhasebeleştirilirken, KGK tarafından 13.12.2018 tarihinde yayımlanan “Finansal Raporlama Standartlarına Uygun Hesap Planı Taslağı”nda yer alan hesaplar kullanılmıştır. Ayrıca çalışmada, tesis edilecek bahçenin kurulumu sırasında devlet teşvikinden faydalanıldığı varsayılmıştır. Daha sonra boş arazinin antepfıstığı bahçesi yatırımına dönüştürülmesi ve antepfıstığı fidanlarının satın alınması işlemlerinin muhasebeleştirilme işlemleri yapılmıştır. . Bahçenin tesis edilmesinden sonra, yetişmekte olan fidanların bakımı ile bakım sonrası ve sonraki dönemlerde yapılan diğer işlemlerinin muhasebeleştirilmesi süreci ele alınmıştır.
{"title":"MUHASEBE/FİNANSAL RAPORLAMA STANDARTLARINA GÖRE ANTEPFISTIĞI ÜRETİM BAHÇESİNİN TESİS EDİLMESİ VE FAALİYETLERİN MUHASEBELEŞTİRİLMESİ ÜZERİNE BİR UYGULAMA","authors":"Mustafa Mortaş, Ozan Denk","doi":"10.46872/pearson.405","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.405","url":null,"abstract":"TMS 41 Tarımsal Faaliyet Standardı, tarımsal alanda faaliyet gösteren firmaların, tarımsal varlıkları, hasat döneminde ve ya hasat edilmiş ürünlere ve de belli özellikteki devlet teşvikleri ile ilgili olarak muhasebe işlemleri ile raporlama ilkelerini belirlemektedir. Böylelikle, TMS 41’in uygulanması ile tarımsal alanda faaliyetlerini sürdüren firmaların işlemleri için uluslararası alanda ortak bir finansal raporlama dili oluşturmayı sağlamaktır. Diğer taraftan TMS 16 Maddi Duran Varlıklar Standardı, tarımsal ürünlerin üretimi veya temini için kullanılması ve bir dönemden fazla ürün vermesinin beklenmesi durumunda taşıyıcı bitki özelliği olarak değerlendirmektedir. Bu kapsamda çalışmada, antepfıstığı üretim tesisinin kurulması, TMS 41 ile TMS 16 Standartlarına uygun şekilde muhasebeleştirilme ve raporlama işlemlerinin uygulanması süreci ele alınmıştır. Çalışmada, antepfıstığı üretim bahçesi kurmayı planlayan bir firmanın, antepfıstığı bahçesi yapımına uygun olan ve atıl halde bulunan arazisinin antepfıstığı bahçesi tesis etmeye yönelik faaliyetleri ile söz konusu bahçenin kurulumunun yanı sıra kurulum sonrası ortaya çıkabilecek faaliyetler konu edilmiştir. Bu bağlamda, sürecin başından itibaren ortaya çıkan faaliyetlerin standartlara uygun şekilde muhasebeleştirme süreci çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmada yapılan örnek muhasebe kayıtları, TMS’ye uygun olarak muhasebeleştirilirken, KGK tarafından 13.12.2018 tarihinde yayımlanan “Finansal Raporlama Standartlarına Uygun Hesap Planı Taslağı”nda yer alan hesaplar kullanılmıştır. Ayrıca çalışmada, tesis edilecek bahçenin kurulumu sırasında devlet teşvikinden faydalanıldığı varsayılmıştır. Daha sonra boş arazinin antepfıstığı bahçesi yatırımına dönüştürülmesi ve antepfıstığı fidanlarının satın alınması işlemlerinin muhasebeleştirilme işlemleri yapılmıştır. . Bahçenin tesis edilmesinden sonra, yetişmekte olan fidanların bakımı ile bakım sonrası ve sonraki dönemlerde yapılan diğer işlemlerinin muhasebeleştirilmesi süreci ele alınmıştır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"51 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114946335","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kadının yönetimdeki yeri her geçen gün daha fazla önem kazanıyor. Bu nedenle kadın yöneticilere bakış açısını değerlendirmek gerekir. Bu çalışma sivil havacılık sektöründe çalışan kadınlara odaklanmıştır. Örgüt iklimi, işletmenin çalışanlarını etkileyen önemli bir kriterdir. Örgüt iklimi, örgütlerdeki ruh halinin ne olduğunu tanımlar. Örgüt iklimi olumlu olduğunda çalışanların bağlılığının arttığını, olumsuz olduğunda bağlılığın azaldığını düşünüyoruz. Çalışmanın amacı, sivil havacılık sektöründe çalışan kişilerin kadın yöneticilere bakış açılarını ve bu bakış açılarının organizasyonlarındaki iklimi nasıl etkilediğini araştırmaktır. İstatistiksel analiz sonucunda: Sivil havacılık sektörü çalışanlarının kadın yöneticilerin algısı üzerinde etkisinin olduğu ve kadın yöneticilerin algı boyutlarının örgüt iklimi üzerinde anlamlı bir etkisinin olduğu sonucuna varılmıştır.
{"title":"THE EFFECTS OF WOMAN AS MANAGER PERCEPTIONS OF CIVIL AVIATION SECTOR EMPLOYESS ON ORGAIZATIONAL CLIMATE","authors":"Fulya Oduncu, Incilay Yildiz","doi":"10.46872/pearson.400","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.400","url":null,"abstract":"Kadının yönetimdeki yeri her geçen gün daha fazla önem kazanıyor. Bu nedenle kadın yöneticilere bakış açısını değerlendirmek gerekir. Bu çalışma sivil havacılık sektöründe çalışan kadınlara odaklanmıştır. Örgüt iklimi, işletmenin çalışanlarını etkileyen önemli bir kriterdir. Örgüt iklimi, örgütlerdeki ruh halinin ne olduğunu tanımlar. Örgüt iklimi olumlu olduğunda çalışanların bağlılığının arttığını, olumsuz olduğunda bağlılığın azaldığını düşünüyoruz. Çalışmanın amacı, sivil havacılık sektöründe çalışan kişilerin kadın yöneticilere bakış açılarını ve bu bakış açılarının organizasyonlarındaki iklimi nasıl etkilediğini araştırmaktır. İstatistiksel analiz sonucunda: Sivil havacılık sektörü çalışanlarının kadın yöneticilerin algısı üzerinde etkisinin olduğu ve kadın yöneticilerin algı boyutlarının örgüt iklimi üzerinde anlamlı bir etkisinin olduğu sonucuna varılmıştır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"118 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"113977537","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Sanayi Devrimiyle başlayan teknolojinin hızla gelişmesi, üretimde makinelerin yoğun kullanımı ile fabrikaların sayısını arttırdığı gözlenmektedir. Artan fabrika sayıları nedeniyle işletmeler stratejik yönetim politikaları geliştirerek pazar paylarını arttırmayı ve rekabette bir adım önde olmayı hedeflemektedirler. Ancak özellikle Sanayi Devrimi ve sonrasında; makineleşmenin artması, el emeğinin ikinci planda kalması, kırsal alanlardan kentlere göçün artması ile ülkelerin demografik yapısının değişmesi ve bunun sonucunda işçi nüfusunun artması sermaye sahiplerinin ucuz işçi çalıştırmaya yönelmesi işçilerin daha ağır şatlarda çalışmalarına neden olduğu öne sürülmektedir. Ağır koşullarda çalışmaya maruz kalan işçilerin, birtakım ayaklanmalar neticesinde seçme ve seçilme haklarının elde edilmesini, çalışma saatlerinin ve iş yeri koşullarının iyileştirilmesini ve sendikaların kurulmasını sağladığı ifade edilmektedir. İşçi hareketleri, ülkelerde birer toplumsal olaylara dönüşerek ilk küresel toplumsal hareketlilik halini aldığı gözlenmektedir. Yaşanan bu gelişmeler neticesinde işletmeler de stratejik yönetim politikalarında değişikliğe gitmekle beraber iş yerinde performansa dayalı üretimde kaliteden ödün vermeden işçi ve müşteri memnuniyeti dengesinde yeni kuramlar geliştirmişlerdir. Ancak teknolojinin gelişmesiyle üretim tarzında gözlenen değişim, doğanın da tahribatını hızlandırmıştır. Doğanın dengesinin bozulmasıyla hayvandan insana insandan insana geçen hastalıklar Pandemi olarak nitelendirilen küresel çapta salgın hastalık haline gelmiştir. Pandeminin oluşmasında gerekli yeter şartın bulaşıcılık özelliğinin olmasıdır: Örneğin Kanser Hastalığı birçok insanın ölümüne neden olsa da bulaşıcılık özeliği olmadığı için pandemi olarak nitelendirilmemektedir. Yaşanan Pandemiler nedeniyle ülkelerin demografik, ekonomik ve siyasi birçok yapısal alanda dengelerin bozulmasına neden olmaktadır. Pandemi dâhil toplum dinamiğini etkileyen her türlü gelişme devletler ile devletlerin ekonomik anlamda faaliyetlerini idame eden işletmeler, kendi stratejik yönetim politikalarını geliştirdikleri gözlenmektedir. İşletmeler tarafından geliştirilen ve bilimsel çalışmalarla desteklenen stratejik politikalar ilerleyen dönemlerde ihtiyaçlara cevap vermedikleri anlaşılmaktadır. İşlerliğini yitiren politika yaklaşımları yerini yeni yaklaşımlara devretmektedir; ancak geliştirilen her yeni yaklaşım bir önceki yaklaşımda alınan kararları ortadan kaldırmak yerine söz konusu kararları geliştirerek yeniden işlerlik kazandırdıkları tespit edilmektedir. Bu çalışmanın amacı toplumsal dinamiğe etki eden faktörlerden birinin ya da hepsinin değişimi toplumları nasıl ve ne ölçüde etkilediğinin araştırılmasının yanı sıra topluma yön veren işletmelerin stratejik yönetim politikalarının da ne yönde etkilendiğini ve akabinde yeni bir normalleşme süreci safhalarında hangi politikaların geliştirildiğini araştırmaktır.
{"title":"İŞLETMELERDE STRATEJİK YÖNETİM POLİTİKALARININ, COVİD-19 DÖNEMİ SONRASI YENİ NORMALLEŞME SÜRECİNDE YAPILANDIRILMASI","authors":"M. Efe","doi":"10.46872/pearson.404","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.404","url":null,"abstract":"Sanayi Devrimiyle başlayan teknolojinin hızla gelişmesi, üretimde makinelerin yoğun kullanımı ile fabrikaların sayısını arttırdığı gözlenmektedir. Artan fabrika sayıları nedeniyle işletmeler stratejik yönetim politikaları geliştirerek pazar paylarını arttırmayı ve rekabette bir adım önde olmayı hedeflemektedirler. Ancak özellikle Sanayi Devrimi ve sonrasında; makineleşmenin artması, el emeğinin ikinci planda kalması, kırsal alanlardan kentlere göçün artması ile ülkelerin demografik yapısının değişmesi ve bunun sonucunda işçi nüfusunun artması sermaye sahiplerinin ucuz işçi çalıştırmaya yönelmesi işçilerin daha ağır şatlarda çalışmalarına neden olduğu öne sürülmektedir. Ağır koşullarda çalışmaya maruz kalan işçilerin, birtakım ayaklanmalar neticesinde seçme ve seçilme haklarının elde edilmesini, çalışma saatlerinin ve iş yeri koşullarının iyileştirilmesini ve sendikaların kurulmasını sağladığı ifade edilmektedir. İşçi hareketleri, ülkelerde birer toplumsal olaylara dönüşerek ilk küresel toplumsal hareketlilik halini aldığı gözlenmektedir. Yaşanan bu gelişmeler neticesinde işletmeler de stratejik yönetim politikalarında değişikliğe gitmekle beraber iş yerinde performansa dayalı üretimde kaliteden ödün vermeden işçi ve müşteri memnuniyeti dengesinde yeni kuramlar geliştirmişlerdir. Ancak teknolojinin gelişmesiyle üretim tarzında gözlenen değişim, doğanın da tahribatını hızlandırmıştır. Doğanın dengesinin bozulmasıyla hayvandan insana insandan insana geçen hastalıklar Pandemi olarak nitelendirilen küresel çapta salgın hastalık haline gelmiştir. Pandeminin oluşmasında gerekli yeter şartın bulaşıcılık özelliğinin olmasıdır: Örneğin Kanser Hastalığı birçok insanın ölümüne neden olsa da bulaşıcılık özeliği olmadığı için pandemi olarak nitelendirilmemektedir. Yaşanan Pandemiler nedeniyle ülkelerin demografik, ekonomik ve siyasi birçok yapısal alanda dengelerin bozulmasına neden olmaktadır. Pandemi dâhil toplum dinamiğini etkileyen her türlü gelişme devletler ile devletlerin ekonomik anlamda faaliyetlerini idame eden işletmeler, kendi stratejik yönetim politikalarını geliştirdikleri gözlenmektedir. İşletmeler tarafından geliştirilen ve bilimsel çalışmalarla desteklenen stratejik politikalar ilerleyen dönemlerde ihtiyaçlara cevap vermedikleri anlaşılmaktadır. İşlerliğini yitiren politika yaklaşımları yerini yeni yaklaşımlara devretmektedir; ancak geliştirilen her yeni yaklaşım bir önceki yaklaşımda alınan kararları ortadan kaldırmak yerine söz konusu kararları geliştirerek yeniden işlerlik kazandırdıkları tespit edilmektedir. Bu çalışmanın amacı toplumsal dinamiğe etki eden faktörlerden birinin ya da hepsinin değişimi toplumları nasıl ve ne ölçüde etkilediğinin araştırılmasının yanı sıra topluma yön veren işletmelerin stratejik yönetim politikalarının da ne yönde etkilendiğini ve akabinde yeni bir normalleşme süreci safhalarında hangi politikaların geliştirildiğini araştırmaktır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"117349714","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Her nefsin mutlak karşılaşacağı son olan ölüm, insanoğlu üzerinde derin etkiler bırakmıştır. İslam inancında “ Her nefis ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz” ayetiyle belirtilen ölüm, bir geçiş olarak görülmektedir. Ölümü, terhis-i dünya ve asıl olana dönüş olarak gören Müslümanlar, İslam sanatında ölüm algısının somut bir yansıması olan mezar taşlarını yapmışlardır. Fâni dünyada bırakılan son iz olarak görülen mezar taşları, dönemin kültürel ve sosyal hayatına dair mesajlar içeren önemli eserlerdir. Küçük Menderes Havzası’ndaki İzmir yöresinde tarihe ışık tutacak önemli kaynaklar arasında Osmanlı mezar taşları da bulunmaktadır. Bu mezar taşları, sanatsal boyutunun yanında sosyal ve idari tarihi, edebiyat ve dil kullanımı, bölge demografisi, aile yapısı ve dönem hastalıkları hakkında da önemli bilgiler sunmaktadır. Ayrıca mezar taşı kitabelerinde tespit edilen bilgiler arasında meslekler de yer almaktadır. İncelenen İzmir yöresindeki Osmanlı dönemi mezar taşlarında Değirmenci, Demirci, Deveci, Emlakçı, Emlak Kâtibi, Hafız, Hatip, Hazinedar, İmam, Kasap, Kaymakam, Müderris, Naip, Semerci, Hattat, Nalband, Telgraf Müdürü, Bıçakçı, Eskici, Süvari, Çavuş, Gazancı, Keçeci, Mutaf vb. meslek grupları ile toplumda belli bir statüye sahip kişiler bulunmaktadır. Bu bildiri kapsamında İzmir yöresindeki Osmanlı dönemi mezar taşlarında meslekleri ifade eden kitabeler incelenerek, dönemin sosyal ve idari ortamında meslek grupları hakkında ilgili sonuçlara ulaşmak amaçlanmaktadır.
{"title":"İZMİR YÖRESİNDEKİ OSMANLI DÖNEMİ MEZAR TAŞI KİTABELERİNDE MESLEK GRUPLARI","authors":"Gülsün Ebiri","doi":"10.46872/pearson.391","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.391","url":null,"abstract":"Her nefsin mutlak karşılaşacağı son olan ölüm, insanoğlu üzerinde derin etkiler bırakmıştır. İslam inancında “ Her nefis ölümü tadacaktır. Sonra bize döndürüleceksiniz” ayetiyle belirtilen ölüm, bir geçiş olarak görülmektedir. Ölümü, terhis-i dünya ve asıl olana dönüş olarak gören Müslümanlar, İslam sanatında ölüm algısının somut bir yansıması olan mezar taşlarını yapmışlardır. Fâni dünyada bırakılan son iz olarak görülen mezar taşları, dönemin kültürel ve sosyal hayatına dair mesajlar içeren önemli eserlerdir. Küçük Menderes Havzası’ndaki İzmir yöresinde tarihe ışık tutacak önemli kaynaklar arasında Osmanlı mezar taşları da bulunmaktadır. Bu mezar taşları, sanatsal boyutunun yanında sosyal ve idari tarihi, edebiyat ve dil kullanımı, bölge demografisi, aile yapısı ve dönem hastalıkları hakkında da önemli bilgiler sunmaktadır. Ayrıca mezar taşı kitabelerinde tespit edilen bilgiler arasında meslekler de yer almaktadır. İncelenen İzmir yöresindeki Osmanlı dönemi mezar taşlarında Değirmenci, Demirci, Deveci, Emlakçı, Emlak Kâtibi, Hafız, Hatip, Hazinedar, İmam, Kasap, Kaymakam, Müderris, Naip, Semerci, Hattat, Nalband, Telgraf Müdürü, Bıçakçı, Eskici, Süvari, Çavuş, Gazancı, Keçeci, Mutaf vb. meslek grupları ile toplumda belli bir statüye sahip kişiler bulunmaktadır. Bu bildiri kapsamında İzmir yöresindeki Osmanlı dönemi mezar taşlarında meslekleri ifade eden kitabeler incelenerek, dönemin sosyal ve idari ortamında meslek grupları hakkında ilgili sonuçlara ulaşmak amaçlanmaktadır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"10 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116907255","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmamızda, Falih Rıfkı Atay’ın Ateş ve Güneş, Zeytindağı romanında adı geçen Konya, Ilgın’lı nefer Mehmet karakteri üzerinden ulusumuzun 29 Ekim, Cumhuriyet bayramımıza kavuşmasında emeği geçen tüm “isimsiz kahramanların” hatırlanması, anlaşılmaya çalışılması ve bu isimsiz kahramanların Cumhuriyetimize olan katkılarının altının çizilmesi hedeflenmektedir. Nitekim milli mücadele birlik, beraberlik ve çok farklı etnisite ve dini gruplardan oluşmasına rağmen Anadolu halkının “özgürlük ruhu ve aşkı” çerçevesinde topyekûn verdiği bir mücadeledir ki bunda en genç erden Başkumandan Atatürk’e kadar giden ve adeta bir domino etkisi yaratarak tüm yurdu saran ve sanayileşmiş emperyalist Batılı devletlere karşı iman dolu göğsünü siper eden milyonlarca isimsiz kahramanın destanıdır
{"title":"ATEŞ VE GÜNEŞ, ZEYTİNDAĞI VE CUMHURİYETİMİZİN İSİMSİZ KAHRAMANLARI","authors":"Fatma Kalpaklı","doi":"10.46872/pearson.393","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.393","url":null,"abstract":"Bu çalışmamızda, Falih Rıfkı Atay’ın Ateş ve Güneş, Zeytindağı romanında adı geçen Konya, Ilgın’lı nefer Mehmet karakteri üzerinden ulusumuzun 29 Ekim, Cumhuriyet bayramımıza kavuşmasında emeği geçen tüm “isimsiz kahramanların” hatırlanması, anlaşılmaya çalışılması ve bu isimsiz kahramanların Cumhuriyetimize olan katkılarının altının çizilmesi hedeflenmektedir. Nitekim milli mücadele birlik, beraberlik ve çok farklı etnisite ve dini gruplardan oluşmasına rağmen Anadolu halkının “özgürlük ruhu ve aşkı” çerçevesinde topyekûn verdiği bir mücadeledir ki bunda en genç erden Başkumandan Atatürk’e kadar giden ve adeta bir domino etkisi yaratarak tüm yurdu saran ve sanayileşmiş emperyalist Batılı devletlere karşı iman dolu göğsünü siper eden milyonlarca isimsiz kahramanın destanıdır","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"11 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115543273","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mitsel anlatılar, insan ve evrenin var oluşuna dair bizlere bir izah sunar. Bu sayede bireyin yaşamını ve tüm tecrübelerini anlamlandırmasını sağlar. Öte yandan mitler inanç ve anlam dünyası oluşturma işlevi ile içinde bulundukları toplumun kültür taşıyıcı ve değer koruyucu görevine sahiptir. Toplum içinde karmaşık bulunan deneyimler, bilgiler ve davranış modelleri mitler sayesinde bir düzen ve anlam kazanmaktadır. Toplumun kutsal olana ve doğaüstü olana yaklaşımını belirlemede etkisi olan mitlerin, Aydınlanma ile birlikte itibarının azaldığını ve geçersiz sayıldığını düşünebiliriz. Zira akılcılığın ön planda tutulduğu modernite ile birlikte, mitler metafizik bir alanın garip ve anlaşılmaz ürünü olarak kabul edilerek değersiz ve akılcılık dışı olarak kabul edilmiştir. Ancak kutsal ve doğaüstüne ait kabul edilen, bilgi ve mantık bakımından rasyonel dışı olarak görülen mitlerin yerini modern dönemde yeni bir forma büründüğünü görebiliriz. O halde mitleri ilkel ve modern olarak ayırmak mümkün müdür? Mitler ile bilimi birbirinin zıddı olarak kabul edebilir miyiz? Modern insanın bu dünyaya ait kendi kutsallarını yarattığı ve bunun üzerinden kendi mitlerini oluşturduğu yönündeki fikir bu çalışmanın temel tartışma alanlarından biridir. Modern siyasi ideolojiler üzerinden oluşturulan mitler, çizgi roman ve sinema üzerinden üretilen kahraman mitleri, modern tarih miti, toplumsal cinsiyet mitleri, uzay yolculuğu mitleri vb. modern insanın mitlere olan ihtiyacının devam ettiğini göstermektedir. Mitler, hala kuşaklar arası aktarılan ve önemli bir iletişim aracı olan bir düşünce sistemidir. İçinde bulunduğu çağın ve toplumun değerlerini ve inançlarını canlı tutmada, toplumların kendi varlıklarına anlam kazandırma çabasında işlevsel olmaya devam etmektedir.
{"title":"TOPLUMSAL BİR KAVRAM OLARAK MİTLER VE MODERN DÜNYANIN YENİ MİTLERİ","authors":"Büşra Özüdoğru","doi":"10.46872/pearson.401","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.401","url":null,"abstract":"Mitsel anlatılar, insan ve evrenin var oluşuna dair bizlere bir izah sunar. Bu sayede bireyin yaşamını ve tüm tecrübelerini anlamlandırmasını sağlar. Öte yandan mitler inanç ve anlam dünyası oluşturma işlevi ile içinde bulundukları toplumun kültür taşıyıcı ve değer koruyucu görevine sahiptir. Toplum içinde karmaşık bulunan deneyimler, bilgiler ve davranış modelleri mitler sayesinde bir düzen ve anlam kazanmaktadır. Toplumun kutsal olana ve doğaüstü olana yaklaşımını belirlemede etkisi olan mitlerin, Aydınlanma ile birlikte itibarının azaldığını ve geçersiz sayıldığını düşünebiliriz. Zira akılcılığın ön planda tutulduğu modernite ile birlikte, mitler metafizik bir alanın garip ve anlaşılmaz ürünü olarak kabul edilerek değersiz ve akılcılık dışı olarak kabul edilmiştir. Ancak kutsal ve doğaüstüne ait kabul edilen, bilgi ve mantık bakımından rasyonel dışı olarak görülen mitlerin yerini modern dönemde yeni bir forma büründüğünü görebiliriz. O halde mitleri ilkel ve modern olarak ayırmak mümkün müdür? Mitler ile bilimi birbirinin zıddı olarak kabul edebilir miyiz? Modern insanın bu dünyaya ait kendi kutsallarını yarattığı ve bunun üzerinden kendi mitlerini oluşturduğu yönündeki fikir bu çalışmanın temel tartışma alanlarından biridir. Modern siyasi ideolojiler üzerinden oluşturulan mitler, çizgi roman ve sinema üzerinden üretilen kahraman mitleri, modern tarih miti, toplumsal cinsiyet mitleri, uzay yolculuğu mitleri vb. modern insanın mitlere olan ihtiyacının devam ettiğini göstermektedir. Mitler, hala kuşaklar arası aktarılan ve önemli bir iletişim aracı olan bir düşünce sistemidir. İçinde bulunduğu çağın ve toplumun değerlerini ve inançlarını canlı tutmada, toplumların kendi varlıklarına anlam kazandırma çabasında işlevsel olmaya devam etmektedir.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"52 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130738491","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu yıldan günümüze işsizlik oranları ele alınarak işsizlik histerisi hipotezi ekonometrik yöntemlerle incelenmiştir. Cumhuriyet tarihinde birçok yerel ve küresel ölçekte ekonomik krizle karşılaşılmıştır. 1929 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nde meydana gelen “Büyük Buhran” ile başlayan ekonomik kriz silsilesi İkinci Dünya Savaşı, 1974 petrol krizi, 2008 mortgage krizi olmak üzere Türkiye Cumhuriyet tarihinin karşılaştığı en büyük küresel ekonomik krizleri olarak kabul edilmektedir. 1982 ve 2001 bankacılık krizi ve Nisan 1994 krizi gibi yerel krizler de Türkiye’nin karşılaştığı ve işsizliği etkileyen ekonomik zorluklar arasında gösterilebilir. Kriz yıllarında meydana gelen ekonomik konjonktürlerde işsizlik genel olarak olağan dışı bir seviyede artma eğilimine girmektedir. Böyle ekonomik türbülans durumlarında artan işsizlik oranlarının geçici mi yoksa kalıcı mı olduğunun belirlenmesi ekonomik karar verme birimlerini, politika yapıcılarını ve daha birçok unsuru ilgilendiren önemli bir unsur olmaktadır. Bu çerçevede incelenen işsizlik histerisi hipotezinin Türkiye için geçerliliğinin güncel ekonometrik teknikler ile sorgulanması, çalışmanın yapılması için temel motivasyonu oluşturmaktadır. 1923-2021 yıllarını kapsayan 99 yıllık işsizlik verileri ile gerçekleştirilen analiz literatürde en kapsayıcı veri ile yapılan çalışma olma özelliğini taşımaktadır. İşsizlik hipotezinin geçerliliğin sınanması için öncelikle serinin doğrusallığı sınanmıştır. Harvey ve Leyborne (2007), Harvey vd. (2008) doğrusallık testleri kullanılmıştır. Uygulanan her iki doğrusallık testi, serinin doğrusal olduğunu ifade eden temel hipotezi güçlü bir şekilde reddetmiştir. İşsizlik serisinin doğrusal olmadığının bulunmasıyla birlikte doğrusal dışılığı dikkate alan Hepsağ (2021) birim kök testi kullanılmıştır. Uygulanan Hepsağ (2021) doğrusal olmayan birim kök testi sonucunda işsizlik hipotezinin Türkiye için geçerli olmadığına, doğal oran hipotezinin geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
{"title":"TÜRKİYE’DE İŞSİZLİK HİSTERİSİ: DOĞRUSAL OLMAYAN BİRİM KÖK TESTİNDEN KANITLAR","authors":"İbrahim Sezer Belli̇ler, Ahmet Demi̇ralp","doi":"10.46872/pearson.402","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pearson.402","url":null,"abstract":"Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu yıldan günümüze işsizlik oranları ele alınarak işsizlik histerisi hipotezi ekonometrik yöntemlerle incelenmiştir. Cumhuriyet tarihinde birçok yerel ve küresel ölçekte ekonomik krizle karşılaşılmıştır. 1929 yılında Amerika Birleşik Devletleri’nde meydana gelen “Büyük Buhran” ile başlayan ekonomik kriz silsilesi İkinci Dünya Savaşı, 1974 petrol krizi, 2008 mortgage krizi olmak üzere Türkiye Cumhuriyet tarihinin karşılaştığı en büyük küresel ekonomik krizleri olarak kabul edilmektedir. 1982 ve 2001 bankacılık krizi ve Nisan 1994 krizi gibi yerel krizler de Türkiye’nin karşılaştığı ve işsizliği etkileyen ekonomik zorluklar arasında gösterilebilir. Kriz yıllarında meydana gelen ekonomik konjonktürlerde işsizlik genel olarak olağan dışı bir seviyede artma eğilimine girmektedir. Böyle ekonomik türbülans durumlarında artan işsizlik oranlarının geçici mi yoksa kalıcı mı olduğunun belirlenmesi ekonomik karar verme birimlerini, politika yapıcılarını ve daha birçok unsuru ilgilendiren önemli bir unsur olmaktadır. Bu çerçevede incelenen işsizlik histerisi hipotezinin Türkiye için geçerliliğinin güncel ekonometrik teknikler ile sorgulanması, çalışmanın yapılması için temel motivasyonu oluşturmaktadır. 1923-2021 yıllarını kapsayan 99 yıllık işsizlik verileri ile gerçekleştirilen analiz literatürde en kapsayıcı veri ile yapılan çalışma olma özelliğini taşımaktadır. İşsizlik hipotezinin geçerliliğin sınanması için öncelikle serinin doğrusallığı sınanmıştır. Harvey ve Leyborne (2007), Harvey vd. (2008) doğrusallık testleri kullanılmıştır. Uygulanan her iki doğrusallık testi, serinin doğrusal olduğunu ifade eden temel hipotezi güçlü bir şekilde reddetmiştir. İşsizlik serisinin doğrusal olmadığının bulunmasıyla birlikte doğrusal dışılığı dikkate alan Hepsağ (2021) birim kök testi kullanılmıştır. Uygulanan Hepsağ (2021) doğrusal olmayan birim kök testi sonucunda işsizlik hipotezinin Türkiye için geçerli olmadığına, doğal oran hipotezinin geçerli olduğu sonucuna ulaşılmıştır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115799666","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti’nin toprak bakiyesi üzerine kurulmuş ve yönetim mekanizmalarını bu doğrultuda oluşturmuştur. Bununla birlikte Türkiye Cumhuriyeti kuruluş sürecine askeri üniformalarla girmiş, halkın yönetimi devlet sisteminde kurumsallaşmalar tamamlanıncaya veya olgunlaşıncaya kadar bu askeri üniforma görüntüsü devam etmiştir. 1920’li yıllarda devlet yönetimindeki kıyafetlerde sivilleşmeler yaşansa da liderlerin zihniyet ve beklentilerinde fazla bir değişim yaşanmamıştır. Ancak tarihsel süreç halkın devlete ve devlet yönetimine bakış açılarını sivilleşme lehine dönüştürmüştür. II. Dünya Savaşı sonucu ile başlayan dünya üzerindeki kutuplaşmalar; Türkiye ekonomisinin bu kutuplaşmalar karşısındaki savunmasız, kırılgan ve yoksul yapısı bahsi geçen dönüşümü tetikleyen unsurlardan birkaçı olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti tek partili yönetimden sıyrılma sinyallerini de bu dönemde vermeye başlamıştır. Ancak Türkiye, siyasi tarih sürecinde Cumhuriyet sistemini ara ara sekteye uğratan olaylar yaşamıştır. Cumhuriyet, demokrasi ve adalet gibi temel dinamiklerin yara almaması için askeri vesayet, bu dinamikleri ortadan kaldırmıştır. Türkiye Cumhuriyeti günümüze kadar halkın onayını alan yönetimleri doğrudan pasivize etmiş 27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 ve 28 Şubat 1997 darbeleri ile karşılaşmış ve acı sonuçlarını Cumhuriyetin ana unsuru olan halk çekmiştir. Gerçekleştirilen bütün askeri müdahaleler mutlaka çeşitli sebeplere dayandırılmıştır. Askeri darbelerde failler, sebeplerin neler olduğundan ziyade darbeyi meşrulaştıracak sonuçlara vurgu yapmıştır ve her darbe domino etkisi gibi bir sonraki darbeye referans teşkil etmiştir. Askeri vesayet, sivil yönetim üzerinden hegemonya kurma eğilimini, sebeplerden ziyade sonuçlara odaklanma manipülasyonu üzerinden yapmak istemiştir. Çünkü temel gerçektir ki, asker açısından sebeplerin olmadığı bir durumda halka gösterilecek sonuçlar bulunmayacaktır. Bu çalışmada 1960, 1971, 1980 ve 1997 askeri darbelerine bazı dönemlerde referans, bazı dönemlerde ilham kaynağı olan sebeplerin neler olduğu daha sonra da bu sebepleri değerlendirmek/ tartışmak amaçlanmaktadır.
{"title":"Askeri Darbeleri Mümkün Kılan Sebepler: Türkiye İncelenmesi","authors":"Hasan Akay","doi":"10.46872/pj.583","DOIUrl":"https://doi.org/10.46872/pj.583","url":null,"abstract":"Türkiye Cumhuriyeti, Osmanlı Devleti’nin toprak bakiyesi üzerine kurulmuş ve yönetim mekanizmalarını bu doğrultuda oluşturmuştur. Bununla birlikte Türkiye Cumhuriyeti kuruluş sürecine askeri üniformalarla girmiş, halkın yönetimi devlet sisteminde kurumsallaşmalar tamamlanıncaya veya olgunlaşıncaya kadar bu askeri üniforma görüntüsü devam etmiştir. 1920’li yıllarda devlet yönetimindeki kıyafetlerde sivilleşmeler yaşansa da liderlerin zihniyet ve beklentilerinde fazla bir değişim yaşanmamıştır. Ancak tarihsel süreç halkın devlete ve devlet yönetimine bakış açılarını sivilleşme lehine dönüştürmüştür. II. Dünya Savaşı sonucu ile başlayan dünya üzerindeki kutuplaşmalar; Türkiye ekonomisinin bu kutuplaşmalar karşısındaki savunmasız, kırılgan ve yoksul yapısı bahsi geçen dönüşümü tetikleyen unsurlardan birkaçı olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti tek partili yönetimden sıyrılma sinyallerini de bu dönemde vermeye başlamıştır. Ancak Türkiye, siyasi tarih sürecinde Cumhuriyet sistemini ara ara sekteye uğratan olaylar yaşamıştır. Cumhuriyet, demokrasi ve adalet gibi temel dinamiklerin yara almaması için askeri vesayet, bu dinamikleri ortadan kaldırmıştır. Türkiye Cumhuriyeti günümüze kadar halkın onayını alan yönetimleri doğrudan pasivize etmiş 27 Mayıs 1960, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 ve 28 Şubat 1997 darbeleri ile karşılaşmış ve acı sonuçlarını Cumhuriyetin ana unsuru olan halk çekmiştir. Gerçekleştirilen bütün askeri müdahaleler mutlaka çeşitli sebeplere dayandırılmıştır. Askeri darbelerde failler, sebeplerin neler olduğundan ziyade darbeyi meşrulaştıracak sonuçlara vurgu yapmıştır ve her darbe domino etkisi gibi bir sonraki darbeye referans teşkil etmiştir. Askeri vesayet, sivil yönetim üzerinden hegemonya kurma eğilimini, sebeplerden ziyade sonuçlara odaklanma manipülasyonu üzerinden yapmak istemiştir. Çünkü temel gerçektir ki, asker açısından sebeplerin olmadığı bir durumda halka gösterilecek sonuçlar bulunmayacaktır. Bu çalışmada 1960, 1971, 1980 ve 1997 askeri darbelerine bazı dönemlerde referans, bazı dönemlerde ilham kaynağı olan sebeplerin neler olduğu daha sonra da bu sebepleri değerlendirmek/ tartışmak amaçlanmaktadır.","PeriodicalId":288714,"journal":{"name":"PEARSON JOURNAL","volume":"11 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-10-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126117367","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：