Kultury ludzkich światów życia, także kultury uczenia się, determinują aktywność edukacyjną grup społecznych i jednostek. Niektóre z nich sprzyjają rozwojowi kreatywności i animują do uczenia się przez całe życie; inne tworzą trudne do przezwyciężenia bariery, przekreślając szanse życiowe i zawodowe młodych ludzi już na progu ich dorosłości. Autorka artykułu podejmuje kilka wątków pojawiających się we współczesnej debacie na temat kultur uczenia się. W nawiązaniu do koncepcji alfabetyzacji Jürgena Reichena formułuje pytanie o granice eksperymentów pedagogicznych wdrażanych w trosce o rozwój twórczej osobowości i kreatywności przyszłych pracowników.
{"title":"Kultury uczenia się: kilka refleksji w kontekście uczenia się przez całe życie","authors":"Ewa Przybylska","doi":"10.12775/ra.2023.013","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.013","url":null,"abstract":"Kultury ludzkich światów życia, także kultury uczenia się, determinują aktywność edukacyjną grup społecznych i jednostek. Niektóre z nich sprzyjają rozwojowi kreatywności i animują do uczenia się przez całe życie; inne tworzą trudne do przezwyciężenia bariery, przekreślając szanse życiowe i zawodowe młodych ludzi już na progu ich dorosłości. Autorka artykułu podejmuje kilka wątków pojawiających się we współczesnej debacie na temat kultur uczenia się. W nawiązaniu do koncepcji alfabetyzacji Jürgena Reichena formułuje pytanie o granice eksperymentów pedagogicznych wdrażanych w trosce o rozwój twórczej osobowości i kreatywności przyszłych pracowników.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"181 S471","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140428616","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł zawiera omówienie badań empirycznych dotyczących strategii edukacyjnych, tj. sposobów działania związanych z uczeniem się, jakie stosują studenci studiów niestacjonarnych. Przedmiotem szczególnego zainteresowania są dwa aspekty strategii edukacyjnych studentów: uczenie się w perspektywie planów życiowych oraz elementy indywidualnego procesu uczenia się, tj. cele kształcenia, preferowane treści kształcenia, faworyzowane metody uczenia się, trudności związane z uczeniem się. Stosowane przez studentów strategie scharakteryzowano, mając na uwadze cechy charakterystyczne strategii defensywnej (obronnej, pasywnej) i ofensywnej (aktywnej). Przeprowadzone badania prowadzą do wniosku, że 53,3% badanych studentów częściej stosuje strategie defensywne, a 46,7% – ofensywne.
{"title":"Strategie edukacyjne dorosłych (na przykładzie studentów studiów niestacjonarnych Wydziału Pedagogicznego UW)","authors":"E. Skibińska","doi":"10.12775/ra.2023.015","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.015","url":null,"abstract":"Artykuł zawiera omówienie badań empirycznych dotyczących strategii edukacyjnych, tj. sposobów działania związanych z uczeniem się, jakie stosują studenci studiów niestacjonarnych. Przedmiotem szczególnego zainteresowania są dwa aspekty strategii edukacyjnych studentów: uczenie się w perspektywie planów życiowych oraz elementy indywidualnego procesu uczenia się, tj. cele kształcenia, preferowane treści kształcenia, faworyzowane metody uczenia się, trudności związane z uczeniem się. Stosowane przez studentów strategie scharakteryzowano, mając na uwadze cechy charakterystyczne strategii defensywnej (obronnej, pasywnej) i ofensywnej (aktywnej). Przeprowadzone badania prowadzą do wniosku, że 53,3% badanych studentów częściej stosuje strategie defensywne, a 46,7% – ofensywne.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"122 S162","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140429082","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest wybiórcze przytoczenie badań, które wyjaśniają – z przyjętej przez badaczkę perspektywy – zjawisko utrudnień oraz efektów uczenia się w dorosłości. Autorka charakteryzuje uczenie się dorosłych w świetle behawioryzmu i kognitywizmu. Wskazuje na problemy uczących się dorosłych: obszary regresu poznawczego, spadek sprawności pamięci, koncentracji, czasu reakcji. Następnie charakteryzuje bariery w uczeniu się dorosłych i sposoby ich pokonywania pod postacią praktycznych wskazówek, jak lepiej się uczyć i zapamiętywać.
{"title":"Uczenie się w dorosłości – trudności i ich kompensacja","authors":"Alina Matlakiewicz","doi":"10.12775/ra.2023.016","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.016","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest wybiórcze przytoczenie badań, które wyjaśniają – z przyjętej przez badaczkę perspektywy – zjawisko utrudnień oraz efektów uczenia się w dorosłości. Autorka charakteryzuje uczenie się dorosłych w świetle behawioryzmu i kognitywizmu. Wskazuje na problemy uczących się dorosłych: obszary regresu poznawczego, spadek sprawności pamięci, koncentracji, czasu reakcji. Następnie charakteryzuje bariery w uczeniu się dorosłych i sposoby ich pokonywania pod postacią praktycznych wskazówek, jak lepiej się uczyć i zapamiętywać.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"4 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140430523","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The year 2023 marks the 30th anniversary of the establishment of the Academic Andragogy Society (in Polish: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne, ATA), a nationwide social research organization based in Polan reflects on its origins, history, organizational transformations, and the most important trends in its activity over the past three decades. The author also tries to assess the achievements of the Academic Andragogy Society in the key areas of its activity specified upon its establishment. The article is an interesting contribution to the history and practice of Polish adult education and the social research movement in social sciences in the Third Republic of Poland.
2023 年是学术教育学学会（波兰语：Akademickie Towarzystwo Andragogiczne，ATA）成立 30 周年，这个总部设在波兰的全国性社会研究组织对其起源、历史、组织变革以及过去三十年中最重要的活动趋势进行了反思。作者还试图评估学术教育学协会在其成立之初规定的主要活动领域所取得的成就。文章对波兰成人教育的历史和实践以及波兰第三共和国社会科学领域的社会研究运动做出了有意义的贡献。
{"title":"From the history of Polish adult education theory and practice in the Third Republic of Poland. The Academic Andragogy Society (1993‒2023)","authors":"Tomasz Maliszewski","doi":"10.12775/ra.2023.002","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.002","url":null,"abstract":"The year 2023 marks the 30th anniversary of the establishment of the Academic Andragogy Society (in Polish: Akademickie Towarzystwo Andragogiczne, ATA), a nationwide social research organization based in Polan reflects on its origins, history, organizational transformations, and the most important trends in its activity over the past three decades. The author also tries to assess the achievements of the Academic Andragogy Society in the key areas of its activity specified upon its establishment. The article is an interesting contribution to the history and practice of Polish adult education and the social research movement in social sciences in the Third Republic of Poland.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"40 20","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140431643","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W szkicu podjęto próbę ukazania roli, jaką w działalności instytucji oświatowych typu uniwersytet ludowy (UL) odgrywała edukacja kulturalna na przestrzeni stu kilkudziesięciu lat ich istnienia. Prezentowana analiza dowodzi, że dochodzenie uniwersytetów ludowych do realizacji zadań kulturalnych miało charakter stopniowy, albowiem pierwotnie stawiano im zadania nieco odmienne – głównie budzenia świadomości obywatelskiej warstw chłopskich. Autor wyróżnia trzy okresy w światowej historii wzajemnych relacji między uniwersytetami ludowymi a edukacją kulturalną: pierwszy – w którym akcentowano konieczność budowania nowej świadomości kulturalnej mieszkańców wsi w duchu agraryzmu (XIX i początek XX w.); drugi – w którym w wielu krajach pojawił się nowy typ uniwersytetu ludowego – UL, akcentujący zaspokajanie potrzeb kulturalnych swych środowisk społecznych (do przełomu lat 60. i 70. ubiegłego wieku.); trzeci – w którym uniwersytety ludowe zaczęły być placówkami dostępnymi dla każdego, realizując różnorodne zajęcia czasu wolnego, w tym szeroką ofertę związaną z kulturą (od lat 70. XX w. do czasów współczesnych).Na tle zarysowanej w tekście ewolucji miejsca edukacji kulturalnej w uniwersytetach ludowych (z przesunięciem jej w czasie na polskim gruncie o około 20 lat) widać, jak konkluduje autor, że współcześnie doszliśmy w wielu krajach do takiego etapu w rozwoju uniwersytetów ludowych, w którym placówki te mogą stanowić ważne ogniwa animacji kulturalnej w regionie. Autor zachęca również współczesne społeczności regionalne w różnych częściach świata, aby korzystały także z tej sprawdzonej w działaniu koncepcji oświatowej, gdy będą planowały własne działania edukacyjne związane z aktywnością kulturalną
{"title":"Karta z dziejów pewnej międzynarodowej idei oświatowej. Uniwersytet ludowy jako miejsce edukacji kulturalnej w regionie","authors":"Tomasz Maliszewski","doi":"10.12775/ra.2023.010","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.010","url":null,"abstract":"W szkicu podjęto próbę ukazania roli, jaką w działalności instytucji oświatowych typu uniwersytet ludowy (UL) odgrywała edukacja kulturalna na przestrzeni stu kilkudziesięciu lat ich istnienia. Prezentowana analiza dowodzi, że dochodzenie uniwersytetów ludowych do realizacji zadań kulturalnych miało charakter stopniowy, albowiem pierwotnie stawiano im zadania nieco odmienne – głównie budzenia świadomości obywatelskiej warstw chłopskich. Autor wyróżnia trzy okresy w światowej historii wzajemnych relacji między uniwersytetami ludowymi a edukacją kulturalną: pierwszy – w którym akcentowano konieczność budowania nowej świadomości kulturalnej mieszkańców wsi w duchu agraryzmu (XIX i początek XX w.); drugi – w którym w wielu krajach pojawił się nowy typ uniwersytetu ludowego – UL, akcentujący zaspokajanie potrzeb kulturalnych swych środowisk społecznych (do przełomu lat 60. i 70. ubiegłego wieku.); trzeci – w którym uniwersytety ludowe zaczęły być placówkami dostępnymi dla każdego, realizując różnorodne zajęcia czasu wolnego, w tym szeroką ofertę związaną z kulturą (od lat 70. XX w. do czasów współczesnych).Na tle zarysowanej w tekście ewolucji miejsca edukacji kulturalnej w uniwersytetach ludowych (z przesunięciem jej w czasie na polskim gruncie o około 20 lat) widać, jak konkluduje autor, że współcześnie doszliśmy w wielu krajach do takiego etapu w rozwoju uniwersytetów ludowych, w którym placówki te mogą stanowić ważne ogniwa animacji kulturalnej w regionie. Autor zachęca również współczesne społeczności regionalne w różnych częściach świata, aby korzystały także z tej sprawdzonej w działaniu koncepcji oświatowej, gdy będą planowały własne działania edukacyjne związane z aktywnością kulturalną","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"141 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140429217","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Możliwości wyborów metodologicznych z jednej strony są ograniczone przez aktualnie obowiązujący w naukach społecznych ideał wiedzy naukowej, z drugiej przez ewolucję aksjologicznych podstaw praktyki oświatowej. Jeżeli wyniki badań nad oświatą dorosłych mają mieć walor społecznej użyteczności, aksjologia ta musi być przez badaczy respektowana. Biorąc pod uwagę obydwa typy wyznaczników Autor artykułu założył, że badania nad oświatą dorosłych będą po 1989 r. ewoluować w kierunku paradygmatu interpretatywnego. Uzasadnił to, odwołując się do czterech płaszczyzn metodologii: ontologicznej, epistemologicznej, aksjologicznej i metodologicznej z punktu widzenia opozycyjnej wobec realizmu ontologicznego koncepcji nominalistycznej. Prognozowany kierunek zmian nie unieważnia jednakże stosowania paradygmatu strukturalno-funkcjonalnego, ponieważ organy odpowiedzialne za edukację oczekują naukowo uzasadnionych twierdzeń optymalizujących rzeczywistość edukacyjną. Chodzi o to, abyśmy wyłaniającego się nowego świata edukacji dorosłych nie badali wyłącznie przy użyciu starych narzędzi metodologicznych
{"title":"Badania nad oświatą dorosłych w obliczu metodologicznego przełomu","authors":"Mieczysław Malewsk","doi":"10.12775/ra.2023.004","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.004","url":null,"abstract":"Możliwości wyborów metodologicznych z jednej strony są ograniczone przez aktualnie obowiązujący w naukach społecznych ideał wiedzy naukowej, z drugiej przez ewolucję aksjologicznych podstaw praktyki oświatowej. Jeżeli wyniki badań nad oświatą dorosłych mają mieć walor społecznej użyteczności, aksjologia ta musi być przez badaczy respektowana. Biorąc pod uwagę obydwa typy wyznaczników Autor artykułu założył, że badania nad oświatą dorosłych będą po 1989 r. ewoluować w kierunku paradygmatu interpretatywnego. Uzasadnił to, odwołując się do czterech płaszczyzn metodologii: ontologicznej, epistemologicznej, aksjologicznej i metodologicznej z punktu widzenia opozycyjnej wobec realizmu ontologicznego koncepcji nominalistycznej. Prognozowany kierunek zmian nie unieważnia jednakże stosowania paradygmatu strukturalno-funkcjonalnego, ponieważ organy odpowiedzialne za edukację oczekują naukowo uzasadnionych twierdzeń optymalizujących rzeczywistość edukacyjną. Chodzi o to, abyśmy wyłaniającego się nowego świata edukacji dorosłych nie badali wyłącznie przy użyciu starych narzędzi metodologicznych","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"103 S109","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140429299","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autor przedstawia w artykule historię formowania się idei i teorii, które były fundamentalne dla wyróżnienia formalnej, pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Uwagę koncentruje na edukacji nieformalnej, wskazując na jej różne odmiany, syntetyzując to pod postacią klasyfikacji opartej na dwóch wymiarach: intencjonalności i nieintencjonalności oraz świadomości i nieświadomości nieformalnej edukacji. Z perspektywy 14 lat od opublikowania pierwszej wersji artykułu autor konstatuje, że edukacja nieformalna przestała być kategorią rezydualną, rośnie krytyczny stosunek do jej roli w publicznej polityce lifelong learning, ale jednocześnie podejmuje się liczne próby pomiaru i uznawania efektów edukacji nieformalnej, rozwija się nowy język opisu tej formy uczenia się dorosłych. W prologu postuluje debatę środowisk zainteresowanych edukacją nieformalną na rzecz teoretycznej klaryfikacji, sprzyjającej jej realizacji w praktyce.
{"title":"Nieformalna edukacja dorosłych. Nieostre zakresy, nieuchwytne znaczenia","authors":"Krzysztof Pierścieniak","doi":"10.12775/ra.2023.012","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.012","url":null,"abstract":"Autor przedstawia w artykule historię formowania się idei i teorii, które były fundamentalne dla wyróżnienia formalnej, pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Uwagę koncentruje na edukacji nieformalnej, wskazując na jej różne odmiany, syntetyzując to pod postacią klasyfikacji opartej na dwóch wymiarach: intencjonalności i nieintencjonalności oraz świadomości i nieświadomości nieformalnej edukacji. Z perspektywy 14 lat od opublikowania pierwszej wersji artykułu autor konstatuje, że edukacja nieformalna przestała być kategorią rezydualną, rośnie krytyczny stosunek do jej roli w publicznej polityce lifelong learning, ale jednocześnie podejmuje się liczne próby pomiaru i uznawania efektów edukacji nieformalnej, rozwija się nowy język opisu tej formy uczenia się dorosłych. W prologu postuluje debatę środowisk zainteresowanych edukacją nieformalną na rzecz teoretycznej klaryfikacji, sprzyjającej jej realizacji w praktyce.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"6 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140430317","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł ma charakter przeglądowy, jego celem jest przedstawienie najbardziej charakterystycznych koncepcji na temat edukacji kulturalnej dorosłych rozwijanych przez polskich przedstawicieli nauk o wychowaniu po roku 1989 oraz zarysowanie jej empirycznego obrazu na podstawie dostępnych wyników badań. W pierwszej części artykułu autorka opisuje sposoby rozumienia edukacji kulturalnej w ramach polskich klasycznych (tradycyjnych) i nietradycyjnych koncepcji edukacji kulturalnej. Następnie pokazuje, że wraz z upowszechnieniem się szerokiego sposobu pojmowania edukacji jako procesu całożyciowego dorośli pojawili się w koncepcjach edukacji kulturalnej jako jej uczestnicy i adresaci. Jednakże żadna z polskich koncepcji nie koncentruje się wyłącznie na samych ludziach dorosłych. W drugiej części artykułu zaprezentowane zostały cechy i tendencje edukacji kulturalnej dorosłych w Polsce, zrekonstruowane na podstawie przeprowadzonych w Polsce w ostatnich latach badań empirycznych. W konkluzji autorka podkreśla potrzebę rozwijania badań tego obszaru, który po roku 1989 w Polsce znalazł się poza głównym nurtem zainteresowania andragogów i wymaga pogłębionej eksploracji, pozwalającej zidentyfikować i zrozumieć dokonujące się w jego obrębie przeobrażenia.
{"title":"Edukacja kulturalna dorosłych w teorii i badaniach empirycznych w Polsce po 1989 r. – wybrane aspekty","authors":"Sylwia Słowińska","doi":"10.12775/ra.2023.009","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.009","url":null,"abstract":"Artykuł ma charakter przeglądowy, jego celem jest przedstawienie najbardziej charakterystycznych koncepcji na temat edukacji kulturalnej dorosłych rozwijanych przez polskich przedstawicieli nauk o wychowaniu po roku 1989 oraz zarysowanie jej empirycznego obrazu na podstawie dostępnych wyników badań. W pierwszej części artykułu autorka opisuje sposoby rozumienia edukacji kulturalnej w ramach polskich klasycznych (tradycyjnych) i nietradycyjnych koncepcji edukacji kulturalnej. Następnie pokazuje, że wraz z upowszechnieniem się szerokiego sposobu pojmowania edukacji jako procesu całożyciowego dorośli pojawili się w koncepcjach edukacji kulturalnej jako jej uczestnicy i adresaci. Jednakże żadna z polskich koncepcji nie koncentruje się wyłącznie na samych ludziach dorosłych. W drugiej części artykułu zaprezentowane zostały cechy i tendencje edukacji kulturalnej dorosłych w Polsce, zrekonstruowane na podstawie przeprowadzonych w Polsce w ostatnich latach badań empirycznych. W konkluzji autorka podkreśla potrzebę rozwijania badań tego obszaru, który po roku 1989 w Polsce znalazł się poza głównym nurtem zainteresowania andragogów i wymaga pogłębionej eksploracji, pozwalającej zidentyfikować i zrozumieć dokonujące się w jego obrębie przeobrażenia.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"192 S542","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140428585","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artkule zostało omówione zagadnienie działalności nauczyciela w dziedzinie organizacji procesu samokształceniowego w szkole wyższej. W pierwszej kolejności dokonano porównania między tradycyjną rolą nauczyciela, rozumianą jako przekazywanie wiedzy, a rolą organizatora warunków ułatwiających realizację uczenia się osób dorosłych. Następnie przeanalizowano sposoby tworzenia odpowiedniego środowiska dla samokształcenia, w tym wykorzystania komunikacji na odległość i uczenia się na podstawie kontraktów. Wreszcie, w ostatniej części, przedstawiono przegląd najważniejszych elementów będących podstawą konstrukcji materiałów samokształceniowych przez nauczyciela.Z perspektywy 20 lat artykuł stanowi świadectwo tego, jak przyspieszyły zmiany społeczne i technologiczne, nasilane wciąż nowymi kryzysami. Owe zmiany, wraz z poddawaną krytyce niewydolnością instytucji edukacyjnych, prowadzą do wniosku, że samokształcenie – w różnych jego odmianach – może stać się niedługo dominującym procesem zdobywania wiedzy i umiejętności.
{"title":"Nauczyciel jako organizator procesu samokształcenia dorosłych","authors":"Anna Frąckowiak","doi":"10.12775/ra.2023.017","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.017","url":null,"abstract":"W artkule zostało omówione zagadnienie działalności nauczyciela w dziedzinie organizacji procesu samokształceniowego w szkole wyższej. W pierwszej kolejności dokonano porównania między tradycyjną rolą nauczyciela, rozumianą jako przekazywanie wiedzy, a rolą organizatora warunków ułatwiających realizację uczenia się osób dorosłych. Następnie przeanalizowano sposoby tworzenia odpowiedniego środowiska dla samokształcenia, w tym wykorzystania komunikacji na odległość i uczenia się na podstawie kontraktów. Wreszcie, w ostatniej części, przedstawiono przegląd najważniejszych elementów będących podstawą konstrukcji materiałów samokształceniowych przez nauczyciela.Z perspektywy 20 lat artykuł stanowi świadectwo tego, jak przyspieszyły zmiany społeczne i technologiczne, nasilane wciąż nowymi kryzysami. Owe zmiany, wraz z poddawaną krytyce niewydolnością instytucji edukacyjnych, prowadzą do wniosku, że samokształcenie – w różnych jego odmianach – może stać się niedługo dominującym procesem zdobywania wiedzy i umiejętności.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"19 19","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140429900","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W 2023 r. mija 30. rocznica powołania do życia ogólnopolskiego społecznego podmiotu naukowego o nazwie Akademickie Towarzystwo Andragogiczne (ATA). Artykuł przypomina genezę jego powstania, historię i przemiany organizacyjne oraz najważniejsze kierunki działań podejmowanych na przestrzeni minionych trzech dekad. Autor podejmuje również próbę oceny dotychczasowych dokonań Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego w najważniejszych z wyznaczonych w chwili powstania obszarów jego działania. Całość jest zatem interesującym przyczynkiem do dziejów teorii i praktyki polskiej edukacji dorosłych oraz społecznego ruchu naukowego w obrębie nauk społecznych w III RP.
{"title":"Z dziejów polskiej teorii i praktyki edukacji dorosłych w III Rzeczypospolitej. Akademickie Towarzystwo Andragogiczne (1993–2023)","authors":"Tomasz Maliszewski","doi":"10.12775/ra.2023.001","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ra.2023.001","url":null,"abstract":"W 2023 r. mija 30. rocznica powołania do życia ogólnopolskiego społecznego podmiotu naukowego o nazwie Akademickie Towarzystwo Andragogiczne (ATA). Artykuł przypomina genezę jego powstania, historię i przemiany organizacyjne oraz najważniejsze kierunki działań podejmowanych na przestrzeni minionych trzech dekad. Autor podejmuje również próbę oceny dotychczasowych dokonań Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego w najważniejszych z wyznaczonych w chwili powstania obszarów jego działania. Całość jest zatem interesującym przyczynkiem do dziejów teorii i praktyki polskiej edukacji dorosłych oraz społecznego ruchu naukowego w obrębie nauk społecznych w III RP.","PeriodicalId":33591,"journal":{"name":"Rocznik Andragogiczny","volume":"158 S326","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140428871","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：