Yirminci yüzyılın son çeyreğinde insanlığın yaşamını şekillendirmeye başlayan elektronik, bilişim, bilgisayar ve enformasyon teknolojilerinde yaşanan gelişmelerin ardından gelen dijital evrim günümüz insanının bugün normal karşıladığı teknolojinin temelinde önemli bir yere sahiptir. Dijitalleşme sürecinin başladığı 90’lı yıllar aynı zamanda birçok farklı alanda görülmeye başlanan ‘post’ ekinin ortaya çıktığı bir dönemi işaret etmektedir. Nitekim dijitalleşmenin etkileri ile yapısal olarak köklü bir değişikliğe maruz kalan fotoğrafçılık alanı bu süreç içerisinde post-fotoğrafçılık adı altında anılmaya başlamıştır. Dijital olarak fotoğraf üretme, oluşturma ve yapma biçimlerinin merkezinde yer alan internet, bilgisayar, sanat ve teknoloji alanları post-fotoğrafçılık pratiği ile iç içe geçmiştir. Zaman ve mekân gibi kavramların bu teknolojiler aracılığıyla kolaylıkla değiştirilebildiği, düzenlenebildiği, yeniden yaratılabildiği, sınırların tamamen ortadan kalktığı, oldukça akışkan bir zaman içinde sürekli olarak değişen ve değiştikçe farklı bir dünyanın temsili haline gelen post-fotoğrafçılık bu etkileşim düzeyi ile modern ve postmodern dönemin çalışmalarından oldukça farklı bir yerde konumlanmaktadır. Sanatsal yaratıcılığın dijital fotoğraflarla, buluntu görüntülerle ve yapay zekâ uygulamalarıyla birlikte tamamen değişmeye başladığı bu görsel kültürde sanatçıların üretmiş olduğu portreler, onları post fotoğraf çalışmalarına yerleştirmek açısından önem kazanmaktadır. Nancy Burson, Hiroshi Sugimoto, Leandro Berra, Valerie Belin, Anthony Aziz/Sammy Cucher, Sabato Visconti, Philip Wang, Mathieu Stern, Bas Uterwijk, Maurizio Anzeri, Julie Cockburn ve Julia Borissova gibi sanatçıların üretmiş oldukları portre fotoğraflarına odaklanan bu çalışma fotoğraf, yapay zekâ, kamerasız fotoğrafçılık, buluntu fotoğraf, dijital fotoğraf, manipülasyon ve portre alanlarının kesiştiği noktaları post-fotoğrafçılık yaklaşımı üzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır
{"title":"POST FOTOĞRAF ve PORTRE","authors":"Eren GÖRGÜLÜ","doi":"10.33464/mediaj.1344449","DOIUrl":"https://doi.org/10.33464/mediaj.1344449","url":null,"abstract":"Yirminci yüzyılın son çeyreğinde insanlığın yaşamını şekillendirmeye başlayan elektronik, bilişim, bilgisayar ve enformasyon teknolojilerinde yaşanan gelişmelerin ardından gelen dijital evrim günümüz insanının bugün normal karşıladığı teknolojinin temelinde önemli bir yere sahiptir. Dijitalleşme sürecinin başladığı 90’lı yıllar aynı zamanda birçok farklı alanda görülmeye başlanan ‘post’ ekinin ortaya çıktığı bir dönemi işaret etmektedir. Nitekim dijitalleşmenin etkileri ile yapısal olarak köklü bir değişikliğe maruz kalan fotoğrafçılık alanı bu süreç içerisinde post-fotoğrafçılık adı altında anılmaya başlamıştır. Dijital olarak fotoğraf üretme, oluşturma ve yapma biçimlerinin merkezinde yer alan internet, bilgisayar, sanat ve teknoloji alanları post-fotoğrafçılık pratiği ile iç içe geçmiştir. Zaman ve mekân gibi kavramların bu teknolojiler aracılığıyla kolaylıkla değiştirilebildiği, düzenlenebildiği, yeniden yaratılabildiği, sınırların tamamen ortadan kalktığı, oldukça akışkan bir zaman içinde sürekli olarak değişen ve değiştikçe farklı bir dünyanın temsili haline gelen post-fotoğrafçılık bu etkileşim düzeyi ile modern ve postmodern dönemin çalışmalarından oldukça farklı bir yerde konumlanmaktadır. Sanatsal yaratıcılığın dijital fotoğraflarla, buluntu görüntülerle ve yapay zekâ uygulamalarıyla birlikte tamamen değişmeye başladığı bu görsel kültürde sanatçıların üretmiş olduğu portreler, onları post fotoğraf çalışmalarına yerleştirmek açısından önem kazanmaktadır. Nancy Burson, Hiroshi Sugimoto, Leandro Berra, Valerie Belin, Anthony Aziz/Sammy Cucher, Sabato Visconti, Philip Wang, Mathieu Stern, Bas Uterwijk, Maurizio Anzeri, Julie Cockburn ve Julia Borissova gibi sanatçıların üretmiş oldukları portre fotoğraflarına odaklanan bu çalışma fotoğraf, yapay zekâ, kamerasız fotoğrafçılık, buluntu fotoğraf, dijital fotoğraf, manipülasyon ve portre alanlarının kesiştiği noktaları post-fotoğrafçılık yaklaşımı üzerinden değerlendirmeyi amaçlamaktadır","PeriodicalId":489692,"journal":{"name":"Uluslararası medya ve iletişim araştırmaları hakemli dergisi","volume":"24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136239664","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kitle iletişiminin temelini oluşturan habercilik her yeni teknolojiyle birlikte değişim ve dönüşümlere uğramıştır. Ulusal düzeyde faaliyet yürüten kuruluşların yanı sıra yerelde faaliyet yürüten medya kuruluşları da yeni teknolojileri erişebildikleri oranda kullanmaktadır. Ulusal kuruluşlarla kıyaslandığında yerel medyanın başta ekonomik olmak üzere dezavantajları olduğu bilinmektedir. Özellikle mobil teknolojilerin ve internetin sağladığı; maliyetlerin düşmesi, yeni iletişim mecraları, hız, mobilite gibi avantajların yerel medya kuruluşlarında ne oranda kullanıldığı; bu yeni iletişim teknolojilerinin nasıl avantajlar ve dezavantajlar sağladığı çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Çalışmada öncelikle yerel basının işlevi, önemi, başlıca sorunları, bu sorunlara başlıca çözüm yolları; yeni iletişim teknolojileri ve dijital gazetecilik kavramları açıklanmıştır. Sonraki bölümünde ise araştırma yer almaktadır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi, yarı yapılandırılmış, açık uçlu sorular ile derinlemesine mülakat yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada nitel araştırmalarda kullanılan amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Aydın’da yayımlanan, Basın İlan Kurumu Süreli Yayınlar Listesi’nde yer alan, hem süreli-basılı hem de internet gazetesi olan 10 basın-medya kuruluşunun yöneticileriyle yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yanıtlar ilgi düzeyi ve önem açısından değerlendirilerek, bulgular kısmında kategorilere ayrılarak Betimsel Analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda yeni iletişim teknolojileri olan akıllı mobil cihazlar, internet ve sosyal medya mecraları sayesinde yerel kuruluşlar erişebildikleri kişi sayılarında ve erişilen bölge noktasında ciddi oranda artış sağlamışlardır. Yerelde haber hazırlama ve sunma pratiklerinin kolaylaşması, etkileşimde öncesine kıyasla yaşanan artış; yeni teknolojilerin yerel medya üzerindeki temel artıları olarak öne çıkmıştır. Haber içeriklerinde yaşanan nitelik kaybı, mesleğin kötüye kullanımının kolaylaşması ve herkesin kolayca haber yapabileceği algısının artmasından dolayı nitelikli personel yetişmesinin zorlaşması ise yeni iletişim teknolojilerinin neden olduğu olumsuz özellikleri olarak ortaya çıkmıştır.
{"title":"DİJİTALLEŞME SÜREÇLERİ BAĞLAMINDA YEREL MEDYANIN DURUMU VE SORUNLARI: AYDIN İLİ ÖRNEĞİ","authors":"Samet AKVERAN, Murad KARADUMAN","doi":"10.33464/mediaj.1355070","DOIUrl":"https://doi.org/10.33464/mediaj.1355070","url":null,"abstract":"Kitle iletişiminin temelini oluşturan habercilik her yeni teknolojiyle birlikte değişim ve dönüşümlere uğramıştır. Ulusal düzeyde faaliyet yürüten kuruluşların yanı sıra yerelde faaliyet yürüten medya kuruluşları da yeni teknolojileri erişebildikleri oranda kullanmaktadır. Ulusal kuruluşlarla kıyaslandığında yerel medyanın başta ekonomik olmak üzere dezavantajları olduğu bilinmektedir. Özellikle mobil teknolojilerin ve internetin sağladığı; maliyetlerin düşmesi, yeni iletişim mecraları, hız, mobilite gibi avantajların yerel medya kuruluşlarında ne oranda kullanıldığı; bu yeni iletişim teknolojilerinin nasıl avantajlar ve dezavantajlar sağladığı çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır. Çalışmada öncelikle yerel basının işlevi, önemi, başlıca sorunları, bu sorunlara başlıca çözüm yolları; yeni iletişim teknolojileri ve dijital gazetecilik kavramları açıklanmıştır. Sonraki bölümünde ise araştırma yer almaktadır. Çalışmada nitel araştırma yöntemi, yarı yapılandırılmış, açık uçlu sorular ile derinlemesine mülakat yöntemi kullanılmıştır. Çalışmada nitel araştırmalarda kullanılan amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Aydın’da yayımlanan, Basın İlan Kurumu Süreli Yayınlar Listesi’nde yer alan, hem süreli-basılı hem de internet gazetesi olan 10 basın-medya kuruluşunun yöneticileriyle yüz yüze görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Yanıtlar ilgi düzeyi ve önem açısından değerlendirilerek, bulgular kısmında kategorilere ayrılarak Betimsel Analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda yeni iletişim teknolojileri olan akıllı mobil cihazlar, internet ve sosyal medya mecraları sayesinde yerel kuruluşlar erişebildikleri kişi sayılarında ve erişilen bölge noktasında ciddi oranda artış sağlamışlardır. Yerelde haber hazırlama ve sunma pratiklerinin kolaylaşması, etkileşimde öncesine kıyasla yaşanan artış; yeni teknolojilerin yerel medya üzerindeki temel artıları olarak öne çıkmıştır. Haber içeriklerinde yaşanan nitelik kaybı, mesleğin kötüye kullanımının kolaylaşması ve herkesin kolayca haber yapabileceği algısının artmasından dolayı nitelikli personel yetişmesinin zorlaşması ise yeni iletişim teknolojilerinin neden olduğu olumsuz özellikleri olarak ortaya çıkmıştır.","PeriodicalId":489692,"journal":{"name":"Uluslararası medya ve iletişim araştırmaları hakemli dergisi","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136379419","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tıbbın alanına dâhil olan sağlık/hastalık kavramını, sosyal ve kültürel alanların dışında değerlendirmek mümkün değildir. Kişisel etmenler, yaşam koşulları ve çevresel etmenler, sosyo-kültürel etmenler sağlığın nedensellik ağı içinde birbiriyle bağlantılıdır. Hastalıkların önlenmesi, sağlığın korunması, sağlık bilincinin oluşturulması, sağlık eğitiminin sağlanması, sağlık okuryazarlığının artırılması aşamasında kitle iletişim araçlarına büyük sorumluluk düşmektedir. Kamu sağlığı enformasyonunun aktarımındaki en önemli araçlardan biri konumunda olan medya; hazırlanan içerikleri belirlenen hedef kitlelere iletmede, hedef kitlelerin farkındalığını oluşturmada ve davranışlarını yönlendirmede birincil kaynak durumundadır. Kamusal güçlerin eylem alanında bulunan sağlık ve sağlıklı olma anlayışının değişmesi ve şekillendirilmesi, medyayla sağlanmaktadır. Sağlık sorunları, medya aracılığıyla toplumsal ve ekonomi-politik bağlamından koparılmaktadır.
Bu çalışmada televizyonda yayınlanan sağlık programları çerçevesinde; hastalık/sağlık kavramının medyada nasıl yapılandırıldığı ortaya konularak, sağlığı etkileyen etmenlerin aktarımında medyanın nasıl rol aldığı tespit edilip eleştirel olarak irdelenip sunulması amaçlanmıştır. Medya araçları içinde hem kolay erişilebilmesi hem de kolay tüketilebilmesi açısından televizyonda yayınlan sağlık programları, bireylerin sağlıkla ilgili enformasyonun büyük çoğunluğunu aldıkları mecradır. Bu nedenle çalışmada, televizyonda yayınlanan sağlık programları araştırmanın evrenini oluşturmaktadır. CNN TÜRK Kanalında yayınlan Sağlık Kontrolü programıysa, araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Kanalın internet arşivinden izlenen Sağlık Kontrolü programının 02 Ocak 2016 – 30 Haziran 2016 tarihleri arasında yayınlanan 26 ve 04 Ocak 2020 – 31 Mayıs 2020 tarihleri arasında yayınlanan 21 bölümü incelenmiştir. Toplanan veriler, niteliksel ve niceliksel içerik çözümlemesi yöntemiyle analiz edilmiştir. COVID-19 pandemisi sürecinde ve öncesinde, sağlığı etkileyen etmenlerin aktarımında medyanın nasıl bir işlev gördüğü karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Yayınlanan sağlık programının bulguları değerlendirildiğinde, her iki dönemde de yoğunluk olarak hastalıkların, tedavi yöntemlerinin, tedavide kullanılacak teknolojik araçların üzerinde odaklanıldığı, sağlığın nedensellik ağının sekteye uğratıldığı sonucuna ulaşılmıştır.
{"title":"SAĞLIĞI ETKİLEYEN ETMENLERİN VE HASTALIKLARIN AKTARIMINDA MEDYANIN GÖRÜNÜMÜ","authors":"Gülnur KAPLAN ESEN, Miraç Pınar MERT EBEŞ","doi":"10.33464/mediaj.1341718","DOIUrl":"https://doi.org/10.33464/mediaj.1341718","url":null,"abstract":"Tıbbın alanına dâhil olan sağlık/hastalık kavramını, sosyal ve kültürel alanların dışında değerlendirmek mümkün değildir. Kişisel etmenler, yaşam koşulları ve çevresel etmenler, sosyo-kültürel etmenler sağlığın nedensellik ağı içinde birbiriyle bağlantılıdır. Hastalıkların önlenmesi, sağlığın korunması, sağlık bilincinin oluşturulması, sağlık eğitiminin sağlanması, sağlık okuryazarlığının artırılması aşamasında kitle iletişim araçlarına büyük sorumluluk düşmektedir. Kamu sağlığı enformasyonunun aktarımındaki en önemli araçlardan biri konumunda olan medya; hazırlanan içerikleri belirlenen hedef kitlelere iletmede, hedef kitlelerin farkındalığını oluşturmada ve davranışlarını yönlendirmede birincil kaynak durumundadır. Kamusal güçlerin eylem alanında bulunan sağlık ve sağlıklı olma anlayışının değişmesi ve şekillendirilmesi, medyayla sağlanmaktadır. Sağlık sorunları, medya aracılığıyla toplumsal ve ekonomi-politik bağlamından koparılmaktadır. 
 Bu çalışmada televizyonda yayınlanan sağlık programları çerçevesinde; hastalık/sağlık kavramının medyada nasıl yapılandırıldığı ortaya konularak, sağlığı etkileyen etmenlerin aktarımında medyanın nasıl rol aldığı tespit edilip eleştirel olarak irdelenip sunulması amaçlanmıştır. Medya araçları içinde hem kolay erişilebilmesi hem de kolay tüketilebilmesi açısından televizyonda yayınlan sağlık programları, bireylerin sağlıkla ilgili enformasyonun büyük çoğunluğunu aldıkları mecradır. Bu nedenle çalışmada, televizyonda yayınlanan sağlık programları araştırmanın evrenini oluşturmaktadır. CNN TÜRK Kanalında yayınlan Sağlık Kontrolü programıysa, araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Kanalın internet arşivinden izlenen Sağlık Kontrolü programının 02 Ocak 2016 – 30 Haziran 2016 tarihleri arasında yayınlanan 26 ve 04 Ocak 2020 – 31 Mayıs 2020 tarihleri arasında yayınlanan 21 bölümü incelenmiştir. Toplanan veriler, niteliksel ve niceliksel içerik çözümlemesi yöntemiyle analiz edilmiştir. COVID-19 pandemisi sürecinde ve öncesinde, sağlığı etkileyen etmenlerin aktarımında medyanın nasıl bir işlev gördüğü karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiştir. Yayınlanan sağlık programının bulguları değerlendirildiğinde, her iki dönemde de yoğunluk olarak hastalıkların, tedavi yöntemlerinin, tedavide kullanılacak teknolojik araçların üzerinde odaklanıldığı, sağlığın nedensellik ağının sekteye uğratıldığı sonucuna ulaşılmıştır.","PeriodicalId":489692,"journal":{"name":"Uluslararası medya ve iletişim araştırmaları hakemli dergisi","volume":"26 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135887006","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
11 Mart 2020 tarihinde, Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından pandemi ilan edilmiş ve Koronavirüs hastalığının (COVID-19) bulaşmasını önlemek ve yavaşlatmak amacıyla, birçok ülkede uygulandığı gibi, ülkemizde de 2020 yılından itibaren üniversiteler uzaktan eğitime hızlı bir şekilde geçmiştir. Uzaktan eğitime bu ani geçiş, okulları akademisyen kapasitesi, İnternet erişimi ve öğrenci-ebeveyn hazırlığı bakımından hiç ön çalışma olmadan veya çok az ön çalışma yapma fırsatı bularak, çevrimiçi öğrenmeye geçmeye zorlamıştır. Pandemi sürecinde İç Anadolu Bölgesi’nde bulunan üniversitelerde ön lisans, lisans, yüksek lisans ve doktora düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin dijital medyaya erişim ve kullanım biçimlerini ele alıp, araştırmayı hedefleyen bu çalışma, çevrimiçi anket çalışması şeklinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya katılan, çeşitli bölgelerde ikamet eden ve demografik özellikler bakımından farklılık gösteren 3069 öğrenciden edinilen bilgiler doğrultusunda, kırsal alanda yaşayan öğrencilerin kentsel alanda yaşayanlara oranla İnternet’e erişim durumları ve İnternet kullanım beceri düzeylerinin azaldığı saptanmıştır. Çalışma kapsamında ulaşılan veriler doğrultusunda, uzaktan eğitim sürecinde öğrencilerin ikamet ettiği yerlerin yanı sıra, ebeveynlerin eğitim düzeyi ve gelir düzeyinin de aradaki eşitsizliği artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte, dezavantajlı konumda bulunan öğrencilerin çevrimiçi derslere katılım konusunda sorunlar yaşadıkları ve yaşadıkları bu sorunların başarılarını etkilediği tespit edilmiştir.
{"title":"SAYISAL UÇURUM VE COVID-19: İÇ ANADOLU BÖLGESİ’NDE ÖĞRENİM GÖREN YÜKSEKÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİ ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA","authors":"Mehtap UYAR","doi":"10.33464/mediaj.1330726","DOIUrl":"https://doi.org/10.33464/mediaj.1330726","url":null,"abstract":"11 Mart 2020 tarihinde, Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından pandemi ilan edilmiş ve Koronavirüs hastalığının (COVID-19) bulaşmasını önlemek ve yavaşlatmak amacıyla, birçok ülkede uygulandığı gibi, ülkemizde de 2020 yılından itibaren üniversiteler uzaktan eğitime hızlı bir şekilde geçmiştir. Uzaktan eğitime bu ani geçiş, okulları akademisyen kapasitesi, İnternet erişimi ve öğrenci-ebeveyn hazırlığı bakımından hiç ön çalışma olmadan veya çok az ön çalışma yapma fırsatı bularak, çevrimiçi öğrenmeye geçmeye zorlamıştır. Pandemi sürecinde İç Anadolu Bölgesi’nde bulunan üniversitelerde ön lisans, lisans, yüksek lisans ve doktora düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin dijital medyaya erişim ve kullanım biçimlerini ele alıp, araştırmayı hedefleyen bu çalışma, çevrimiçi anket çalışması şeklinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya katılan, çeşitli bölgelerde ikamet eden ve demografik özellikler bakımından farklılık gösteren 3069 öğrenciden edinilen bilgiler doğrultusunda, kırsal alanda yaşayan öğrencilerin kentsel alanda yaşayanlara oranla İnternet’e erişim durumları ve İnternet kullanım beceri düzeylerinin azaldığı saptanmıştır. Çalışma kapsamında ulaşılan veriler doğrultusunda, uzaktan eğitim sürecinde öğrencilerin ikamet ettiği yerlerin yanı sıra, ebeveynlerin eğitim düzeyi ve gelir düzeyinin de aradaki eşitsizliği artırdığı sonucuna ulaşılmıştır. Bununla birlikte, dezavantajlı konumda bulunan öğrencilerin çevrimiçi derslere katılım konusunda sorunlar yaşadıkları ve yaşadıkları bu sorunların başarılarını etkilediği tespit edilmiştir.","PeriodicalId":489692,"journal":{"name":"Uluslararası medya ve iletişim araştırmaları hakemli dergisi","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-12","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135826810","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Fotoğraf, geçmişe dair anıları ayakta tutan, hatırlanası deneyimleri ölümsüzleştirerek zamana bırakan duygusal bir aracıdır. An ve deneyimle olan ilişkisi fotoğrafı belleğin konusu haline getirir. Deneyimdeki an bir kez yaşansa da fotoğraf kareleri o anın yeniden yaşanmasına imkân tanıyarak sonsuza dek muhafaza becerisi kazandırır. Fotoğraf ve bellek ilişkisinde nostalji duygusu merkezde yer alır. Nostaljik bir fotoğrafa bakmak duygusal anlamda zamanda yolculuğa çıkmakla eşdeğerdir. Nostaljik bir fotoğraf karesi, anın büyüsünü ve samimiyetini sunarak bireyler için somut bir materyal olmanın ötesinde anlam taşır. Bir fotoğraf salt görüntülerden ibaret olmanın ötesinde içinde derin anlam ve hatıralar barındıran, kişiye birçok şey anlatan manevi birer değerdir. Bu çalışma, fotoğraf ve belleğin birlikte ele alınabildiği bir zemine, nostaljik fotoğraf deneyiminin anlamına yoğunlaşmıştır. Çalışmada, fotoğraf ve bellek ilişkisi nostaljik fotoğraflar özelinde Twitter’da yer alan DiasporaTürk isimli hesabın paylaşımlarıyla sınırlandırılmıştır. Çalışmada “Geçmişe ait fotoğrafların paylaşıldığı DiasporaTürk hesabı toplumsal hafızanın inşasında etkili midir?” araştırma sorusundan yola çıkılarak yeni medyada nostalji ve hafıza ilişkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmada DiasporaTürk adlı Twitter hesabı incelenerek bu platformda paylaşılan fotoğraflar göstergebilimsel yöntemle analiz edilmiştir. Türkiye'den Avrupa'ya göç eden insanların paylaşımlarının ve hikâyelerinin yer aldığı platformda belirlenen fotoğraflar nostalji ve hafıza perspektifinde değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda, DiasporaTürk isimli hesabın paylaşılan fotoğraflarla bellek aktarımını sağlayan dijital bir hafıza mekânı işlevi gördüğü ve göçe ilişkin bir dijital arşiv oluşturduğu bulgulanmıştır.
{"title":"GÖÇMEN BELLEĞİNİN DİJİTAL MEKÂNI: “DiasporaTürk”","authors":"Fatma Esra ÖZTÜRK, Rabiya SALTİK","doi":"10.33464/mediaj.1326068","DOIUrl":"https://doi.org/10.33464/mediaj.1326068","url":null,"abstract":"Fotoğraf, geçmişe dair anıları ayakta tutan, hatırlanası deneyimleri ölümsüzleştirerek zamana bırakan duygusal bir aracıdır. An ve deneyimle olan ilişkisi fotoğrafı belleğin konusu haline getirir. Deneyimdeki an bir kez yaşansa da fotoğraf kareleri o anın yeniden yaşanmasına imkân tanıyarak sonsuza dek muhafaza becerisi kazandırır. Fotoğraf ve bellek ilişkisinde nostalji duygusu merkezde yer alır. Nostaljik bir fotoğrafa bakmak duygusal anlamda zamanda yolculuğa çıkmakla eşdeğerdir. Nostaljik bir fotoğraf karesi, anın büyüsünü ve samimiyetini sunarak bireyler için somut bir materyal olmanın ötesinde anlam taşır. Bir fotoğraf salt görüntülerden ibaret olmanın ötesinde içinde derin anlam ve hatıralar barındıran, kişiye birçok şey anlatan manevi birer değerdir. Bu çalışma, fotoğraf ve belleğin birlikte ele alınabildiği bir zemine, nostaljik fotoğraf deneyiminin anlamına yoğunlaşmıştır. Çalışmada, fotoğraf ve bellek ilişkisi nostaljik fotoğraflar özelinde Twitter’da yer alan DiasporaTürk isimli hesabın paylaşımlarıyla sınırlandırılmıştır. Çalışmada “Geçmişe ait fotoğrafların paylaşıldığı DiasporaTürk hesabı toplumsal hafızanın inşasında etkili midir?” araştırma sorusundan yola çıkılarak yeni medyada nostalji ve hafıza ilişkisini ortaya koymak amaçlanmıştır. Çalışmada DiasporaTürk adlı Twitter hesabı incelenerek bu platformda paylaşılan fotoğraflar göstergebilimsel yöntemle analiz edilmiştir. Türkiye'den Avrupa'ya göç eden insanların paylaşımlarının ve hikâyelerinin yer aldığı platformda belirlenen fotoğraflar nostalji ve hafıza perspektifinde değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda, DiasporaTürk isimli hesabın paylaşılan fotoğraflarla bellek aktarımını sağlayan dijital bir hafıza mekânı işlevi gördüğü ve göçe ilişkin bir dijital arşiv oluşturduğu bulgulanmıştır.","PeriodicalId":489692,"journal":{"name":"Uluslararası medya ve iletişim araştırmaları hakemli dergisi","volume":"51 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135097307","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：