Artykuł porusza problematykę rękopisów biblijnych odkrytych w latach 40. i 50. na Pustyni Judzkiej, w relacji do jedynej polskiej publikacji w języku polskim poświęconej temu zagadnieniu w całości. W artykule zawarte są informacje aktualizujące lub uzupełniające tę publikację w czterech aspektach: problemie identyfikacji tekstów biblijnych oraz sporządzania ich wykazu; kwestii kanonu biblijnego; identyfikacji rodzin tekstualnych w biblijnych tekstach z Pustyni Judzkiej; próbie wyjaśnienia wyłonionych w tych tekstach rodzin tekstualnych.
{"title":"Biblia w Qumran. Addenda","authors":"Michał Klukowski","doi":"10.21906/rbl.3700","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/rbl.3700","url":null,"abstract":"Artykuł porusza problematykę rękopisów biblijnych odkrytych w latach 40. i 50. na Pustyni Judzkiej, w relacji do jedynej polskiej publikacji w języku polskim poświęconej temu zagadnieniu w całości. W artykule zawarte są informacje aktualizujące lub uzupełniające tę publikację w czterech aspektach: problemie identyfikacji tekstów biblijnych oraz sporządzania ich wykazu; kwestii kanonu biblijnego; identyfikacji rodzin tekstualnych w biblijnych tekstach z Pustyni Judzkiej; próbie wyjaśnienia wyłonionych w tych tekstach rodzin tekstualnych.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"36 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135635251","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przyjrzano się fragmentowi cyklu o Eliaszu metodą historyczno-krytyczną. Celem było przeanalizowanie relacji proroka do króla na podstawie trzech fragmentów (1 Krl 17, 1; 18, 1–2. 41–46), które przestawiają ich interakcję. Hipotezą tekstu było założenie istnienia jednej, archaicznej tradycji, do której należały wyżej wymienione fragmenty. Nie wpisują się one bowiem w obraz interakcji Eliasza z Achabem, wynikający z kontekstu (16, 29–34; 18, 17–20; 21, 17–29), gdzie król ukazany jest jako zły i bezbożny władca, będący w konfrontacji z prorokiem. Z omawianych fragmentów wywnioskować można neutralną lub nawet pozytywną relację pomiędzy tymi postaciami. Ponadto należy wskazać na konfrontację z baalizmem, obecnym już w archaicznej warstwie tekstu i bardzo uwydatniony w jego ostatecznej formie. Zgodnie z zastosowaną metodą przeanalizowany został kontekst (bliższy i dalszy) fragmentów, została przeprowadzona ich analiza literacka, krytyka tekstu, egzegeza oraz przyjrzano się teologii z nich wynikającej. Po przeanalizowaniu tekstów można stwierdzić istnienie jednej, predeuteronomistycznej tradycji, która została w czasie kilkakrotnie przeredagowana i uzupełniona, aby pasowała do deuteronomistycznej wizji.
{"title":"Deuteronomistyczna koncepcja konfrontacji Eliasza z Achabem. Studium historyczno-krytyczne 1 Krl 17, 1; 18, 1–2. 41–46","authors":"Patryk Pikuliński","doi":"10.21906/rbl.3737","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/rbl.3737","url":null,"abstract":"W artykule przyjrzano się fragmentowi cyklu o Eliaszu metodą historyczno-krytyczną. Celem było przeanalizowanie relacji proroka do króla na podstawie trzech fragmentów (1\u0000 Krl 17, 1; 18, 1–2. 41–46), które przestawiają ich interakcję. Hipotezą tekstu było założenie istnienia jednej, archaicznej tradycji, do której należały wyżej wymienione fragmenty. Nie wpisują się one bowiem w obraz interakcji Eliasza z Achabem, wynikający z kontekstu (16, 29–34; 18, 17–20; 21, 17–29), gdzie król ukazany jest jako zły i bezbożny władca, będący w konfrontacji z prorokiem. Z omawianych fragmentów wywnioskować można neutralną lub nawet pozytywną relację pomiędzy tymi postaciami. Ponadto należy wskazać na konfrontację z baalizmem, obecnym już w archaicznej warstwie tekstu i bardzo uwydatniony w jego ostatecznej formie. Zgodnie z zastosowaną metodą przeanalizowany został kontekst (bliższy i dalszy) fragmentów, została przeprowadzona ich analiza literacka, krytyka tekstu, egzegeza oraz przyjrzano się teologii z nich wynikającej. Po przeanalizowaniu tekstów można stwierdzić istnienie jednej, predeuteronomistycznej tradycji, która została w czasie kilkakrotnie przeredagowana i uzupełniona, aby pasowała do deuteronomistycznej wizji.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43616607","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This study tried to uncover solidarity shift of young people of Surabaya nicknamed “arek Surabaya after the reformation era in Indonesia. The study was based on the assumption that solidarity is not static but dynamic. It is hypothesized that the solidarity has undergone some kinds of reformation era in Indonesia in 1998, after the fall of the new regime. It is also believed that social as well as political changes have significant impact to the social solidarity to change. .To obtain the research data a phenomenological method was utilized. The subjects of this research were people belonging to the Arek Community of Surabaya. The location of this research was in the old villages of the Surabaya City. A deep interview with the subjects and forum group discussion with people knowledgeable of arek Surabaya community were conducted. Based on the data obtain through interview and forum group discussion the research revealed that after the reformation, the condition of the people of Surabaya has changed. Large capital is more intense in Surabaya. In effect, many regions that were not previously economic centers were directed to become economic centers.
{"title":"Hybrid Solidarity Arek Surabaya Solidarity Shift in the Post Reformation Era in Indonesia","authors":"A. Ryadi","doi":"10.21906/rbl.3685","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/rbl.3685","url":null,"abstract":"This study tried to uncover solidarity shift of young people of Surabaya nicknamed “arek Surabaya after the reformation era in Indonesia. The study was based on the assumption that solidarity is not static but dynamic. It is hypothesized that the solidarity has undergone some kinds of reformation era in Indonesia in 1998, after the fall of the new regime. It is also believed that social as well as political changes have significant impact to the social solidarity to change. .To obtain the research data a phenomenological method was utilized. The subjects of this research were people belonging to the Arek Community of Surabaya. The location of this research was in the old villages of the Surabaya City. A deep interview with the subjects and forum group discussion with people knowledgeable of arek Surabaya community were conducted. Based on the data obtain through interview and forum group discussion the research revealed that after the reformation, the condition of the people of Surabaya has changed. Large capital is more intense in Surabaya. In effect, many regions that were not previously economic centers were directed to become economic centers.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47774337","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
„Róg” w Piśmie Świętym w dosłownym sensie oznacza róg zwierzęcia i wyraża jego siłę i moc. Tym samym terminem w Starym Testamencie określa się rogi ołtarza całopaleń i ołtarza kadzenia symbolizujące obecność Boga, u którego azyl może znaleźć nawet zabójca, i uchwyciwszy się rogów ołtarza – uzyskać ułaskawienie. Niektóre teksty używają terminu „róg” w znaczeniu naczynia na oliwę służącą do namaszczenia ludzi wybranych do pełnienia ważnych funkcji w Izraelu. Osoba namaszczona stawała się pomazańcem Pańskim. Mogła wtedy spełniać funkcję króla, kapłana lub proroka. Funkcje te wypełniała w imieniu Boga Jahwe. „Róg” może oznaczać też wkroczenie wielkiej Bożej mocy. Tak było w przypadku zdobywania Jerycha, gdy naród głośno zakrzyknął, a kapłani zagrali na rogach. Opis zdobycia murów Jerycha ma znaczenie teologiczne. Boża moc sprawiła rozsypanie się murów warownego miasta. Obraz procesji i dęcia w rogi został sformułowany przez redaktora kapłańskiego i podkreśla znaczenie kultyczne opisanych obrzędów. Istotne znaczenie posiada użycie terminu „róg” w pieśni Anny w 1 Sm 2, 1. 10. Tworzy on inkluzję obejmującą ten kantyk. Na początku pieśni słowa „róg mój” można odczytać w znaczeniu męskiego potomka Anny – Samuela, zaś na końcu jest mowa o „rogu mesjasza”. To właśnie Samuel namaścił Dawida na króla, którego potomkiem w sensie prorockim będzie obiecany Mesjasz. Zachariasz opowiada o Nim przy obrzezaniu Jana Chrzciciela. Wciąż otwartą kwestią pozostaje tłumaczenie wyrażenia κέρας σωτηρίας. Czy przekładać je dosłownie jako „róg zbawienia”, czy raczej jako „moc zbawczą”? Wydaje się, że dosłowne tłumaczenie jest bogatsze w treść i daje głębsze zrozumienie przekazywanych prawd. W literaturze apokaliptycznej termin „róg” symbolizuje różne złe moce, które występują przeciwko Bogu i człowiekowi. Niektóre wystąpienia terminu „róg” symbolizują walkę władców ziemskich z ludem Bożym, a nawet z samym Bogiem. Apokaliptyka jednak pokazuje, że w końcowej walce zawsze zwycięża Bóg, który przewyższa swą mocą siły zła.
{"title":"Występowanie i znaczenie terminu „róg” w Biblii","authors":"R. Bogacz","doi":"10.21906/rbl.3688","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/rbl.3688","url":null,"abstract":"„Róg” w Piśmie Świętym w dosłownym sensie oznacza róg zwierzęcia i wyraża jego siłę i moc. Tym samym terminem w Starym Testamencie określa się rogi ołtarza całopaleń i ołtarza kadzenia symbolizujące obecność Boga, u którego azyl może znaleźć nawet zabójca, i uchwyciwszy się rogów ołtarza – uzyskać ułaskawienie. Niektóre teksty używają terminu „róg” w znaczeniu naczynia na oliwę służącą do namaszczenia ludzi wybranych do pełnienia ważnych funkcji w Izraelu. Osoba namaszczona stawała się pomazańcem Pańskim. Mogła wtedy spełniać funkcję króla, kapłana lub proroka. Funkcje te wypełniała w imieniu Boga Jahwe. „Róg” może oznaczać też wkroczenie wielkiej Bożej mocy. Tak było w przypadku zdobywania Jerycha, gdy naród głośno zakrzyknął, a kapłani zagrali na rogach. Opis zdobycia murów Jerycha ma znaczenie teologiczne. Boża moc sprawiła rozsypanie się murów warownego miasta. Obraz procesji i dęcia w rogi został sformułowany przez redaktora kapłańskiego i podkreśla znaczenie kultyczne opisanych obrzędów. Istotne znaczenie posiada użycie terminu „róg” w pieśni Anny w 1 Sm 2, 1. 10. Tworzy on inkluzję obejmującą ten kantyk. Na początku pieśni słowa „róg mój” można odczytać w znaczeniu męskiego potomka Anny – Samuela, zaś na końcu jest mowa o „rogu mesjasza”. To właśnie Samuel namaścił Dawida na króla, którego potomkiem w sensie prorockim będzie obiecany Mesjasz. Zachariasz opowiada o Nim przy obrzezaniu Jana Chrzciciela. Wciąż otwartą kwestią pozostaje tłumaczenie wyrażenia κέρας σωτηρίας. Czy przekładać je dosłownie jako „róg zbawienia”, czy raczej jako „moc zbawczą”? Wydaje się, że dosłowne tłumaczenie jest bogatsze w treść i daje głębsze zrozumienie przekazywanych prawd. W literaturze apokaliptycznej termin „róg” symbolizuje różne złe moce, które występują przeciwko Bogu i człowiekowi. Niektóre wystąpienia terminu „róg” symbolizują walkę władców ziemskich z ludem Bożym, a nawet z samym Bogiem. Apokaliptyka jednak pokazuje, że w końcowej walce zawsze zwycięża Bóg, który przewyższa swą mocą siły zła.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42265564","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This article is an attempt at presenting Mary’s relationship to the Word of God within the context of two verses from Luke’s Infancy Narrative that directly refer to this topic. The analyses undertaken here concern the literary characteristics of the Greek text and the Polish translation of Luke 2 : 19, 51b, as well as an exegetical explanation in reference to the section Luke 1–2 and the entirety of Luke’s two-volume work (Luke–Acts). In light of this research, it can be said that both texts are similar, although they simultaneously have unique traits. Mary’s attitude towards the Word of God is a constant activity, which distinguishes her from other figures in Luke’s narrative.
{"title":"Maryja i słowo Boże w Łk 2, 19. 51b","authors":"Natalia Domka","doi":"10.21906/RBL.3682","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3682","url":null,"abstract":"This article is an attempt at presenting Mary’s relationship to the Word of God within the context of two verses from Luke’s Infancy Narrative that directly refer to this topic. The analyses undertaken here concern the literary characteristics of the Greek text and the Polish translation of Luke 2 : 19, 51b, as well as an exegetical explanation in reference to the section Luke 1–2 and the entirety of Luke’s two-volume work (Luke–Acts). In light of this research, it can be said that both texts are similar, although they simultaneously have unique traits. Mary’s attitude towards the Word of God is a constant activity, which distinguishes her from other figures in Luke’s narrative.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"74 1","pages":"5–15-5–15"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44484832","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Wspomnienie o księdzu Jerzym Chmielu jako znawcy judaizmu biblijnego","authors":"M. Kantor","doi":"10.21906/RBL.3678","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3678","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"73 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42236974","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Sesja naukowa dla uczczenia śp. ks. prof. Jerzego Chmiela (1935–2016), Kraków, 23 marca 2017","authors":"S. Wronka","doi":"10.21906/RBL.3677","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3677","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"73 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44817699","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The main source and basis of the pontifical liturgies is the Pontifical (Pontificale Romanum) and the Ceremonial of Bishops (Caeremoniale Episcoporum). While the former is a fully-fledged liturgical book, the latter is a book describing only the ceremonies (for the liturgy of the whole liturgical year) and the elements of the etiquette observed at former bishops’ courts, cathedrals and collegiates, describing in a way their daily life (from the election of the bishop, through the celebrations of the church year, to the detailed functions of ministers). The Ceremonial of Bishops, published for the first time in 1600 (by order of the Fathers of the Council of Trent), is in fact, as researchers and experts in liturgy point out, a Papal Ceremonial (Caeremoniale Romanum or Caeremoniale Apostolicum) adapted to the realities of the cathedral. This ceremony was the work of the so-called great masters of papal ceremonies (Agostino Piccolomini, Joannes Burchard, Paride Grassi). It turns out that the Roman liturgy (especially in its pontifical form, but also in its parish dimension), at least in its form until the beginning of the second half of the 20th century, was codified in the papal ceremonial, spreading throughout the Catholic world.
{"title":"Od ceremoniału papieskiego do ceremoniału biskupiego. Wpływ renesansowej Cappella Papale na liturgiczny rytm życia stolic biskupich","authors":"B. Krzych","doi":"10.21906/RBL.3673","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3673","url":null,"abstract":"The main source and basis of the pontifical liturgies is the Pontifical (Pontificale Romanum) and the Ceremonial of Bishops (Caeremoniale Episcoporum). While the former is a fully-fledged liturgical book, the latter is a book describing only the ceremonies (for the liturgy of the whole liturgical year) and the elements of the etiquette observed at former bishops’ courts, cathedrals and collegiates, describing in a way their daily life (from the election of the bishop, through the celebrations of the church year, to the detailed functions of ministers). The Ceremonial of Bishops, published for the first time in 1600 (by order of the Fathers of the Council of Trent), is in fact, as researchers and experts in liturgy point out, a Papal Ceremonial (Caeremoniale Romanum or Caeremoniale Apostolicum) adapted to the realities of the cathedral. This ceremony was the work of the so-called great masters of papal ceremonies (Agostino Piccolomini, Joannes Burchard, Paride Grassi). It turns out that the Roman liturgy (especially in its pontifical form, but also in its parish dimension), at least in its form until the beginning of the second half of the 20th century, was codified in the papal ceremonial, spreading throughout the Catholic world.","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"73 1","pages":"293–308-293–308"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42169893","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The paper presents a reflection on the role of the liturgical commentator in the ministry of word, comprising the issues related to the participation of lay persons in the ministry of the word and their auxiliary role in the ministry of word (1), to the homily and the introductory comment before the readings (2), and to the biblical formation of commentators (3). An auxiliary role of liturgical commentator who prepares the commentary to be read before the biblical readings in contrast to the homilist who delivers a homily which is a proclamation of the mystery of Christ was shown. The attention was paid to the kerygma, which should be signalled in the commentary and proclaimed during the homily. Lectio divina was proposed as the method of biblical formation which would prepare the commentators to the interpretation of the word of God for the liturgical purposes. An auxiliary role of liturgical commentator who prepares the commentary to be read before the biblical readings in contrast to the homilist who delivers a homily which is a proclamation of the mystery of Christ was shown. The attention was paid to the kerygma, which should be signalled in the commentary and proclaimed during the homily. Lectio divina was proposed as the method of biblical formation which would prepare the commentators to the interpretation of the word of God for the liturgical purposes. Keywords: liturgical commentator, ministry of word, biblical formation
{"title":"Rola komentatora liturgicznego w ramach posługi słowa i jego formacja biblijna","authors":"Beata Stypułkowska","doi":"10.21906/RBL.3650","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3650","url":null,"abstract":"The paper presents a reflection on the role of the liturgical commentator in the ministry of word, comprising the issues related to the participation of lay persons in the ministry of the word and their auxiliary role in the ministry of word (1), to the homily and the introductory comment before the readings (2), and to the biblical formation of commentators (3). An auxiliary role of liturgical commentator who prepares the commentary to be read before the biblical readings in contrast to the homilist who delivers a homily which is a proclamation of the mystery of Christ was shown. The attention was paid to the kerygma, which should be signalled in the commentary and proclaimed during the homily. Lectio divina was proposed as the method of biblical formation which would prepare the commentators to the interpretation of the word of God for the liturgical purposes.\u0000An auxiliary role of liturgical commentator who prepares the commentary to be read before the biblical readings in contrast to the homilist who delivers a homily which is a proclamation of the mystery of Christ was shown. The attention was paid to the kerygma, which should be signalled in the commentary and proclaimed during the homily. Lectio divina was proposed as the method of biblical formation which would prepare the commentators to the interpretation of the word of God for the liturgical purposes.\u0000Keywords: liturgical commentator, ministry of word, biblical formation","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":"73 1","pages":"307–320-307–320"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48151240","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ksiądz profesor Jerzy Chmiel wniósł niemały wkład do polskiej i światowej qumranologii, choć zapewne byłby zdziwiony określeniem go dzisiaj mianem qumranologa, ponieważ była to tylko jedna z wielu dziedzin biblistyki, którą się interesował. Chcąc wyjaśnić genezę jego zainteresowania tą wąską dyscypliną biblistyki, trzeba wspomnieć, że wśród jego profesorów w krakowskim seminarium duchownym był w latach pięćdziesiątych XX wieku ks. prof. Aleksy Klawek (1890–1969)1, który prezentował odkrycia w Qumran w środowisku krakowskim i na łamach założonego przez siebie czasopisma „Ruch Biblijny i Liturgiczny” od 1949 roku – co prawda nie osobiście, choć ściągał z zagranicy i czytał bieżące publikacje, ale piórem swego ucznia ks. prof. Stanisława Grzybka (1915–1998)2, który najpierw pomagał mu, a potem sam redagował krakowski periodyk biblijny. Ks. Jerzemu Chmielowi musiał być znany wydany w 1957 roku numer specjalny tego czasopisma3 – pierwsza całościowa prezentacja wyników badań na gruncie polskim, zanim wyjechał w roku 1961 do Rzymu celem pogłębienia studiów teologicznych. Studiował w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w latach 1961–1963 oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym w latach
Jerzy Chmiel教授对波兰和世界量子学做出了相当大的贡献，尽管他今天可能会惊讶地称他为量子学学家，因为这只是他感兴趣的众多目录学领域之一。为了解释他对这门狭隘的圣经研究学科感兴趣的原因，有必要提到他在克拉考神学院的教授中有神父。Aleksy Klawek教授（1890–1969）1，他在Cracow社区的Qumran和他自1949年以来创办的期刊“Ruch Biblijny i Liturgiczny”（圣经和文学运动）的页面上发表了这一发现——尽管他从国外下载并阅读了当前的出版物，但用他的学生Fr。Stanisław Grzybka教授（1915-1998）2，他首先帮助了他，然后自己编辑了《克拉科夫圣经》期刊。Ks。耶日·奇米尔（Jerzy Chmiel）在196年前往罗马深化神学研究之前，一定熟悉该杂志于1957年第3年出版的特刊，这是对波兰土地研究结果的首次全面介绍。196-1965年，他在宗座格里高利大学学习，年在宗座圣经研究所学习
{"title":"Ksiądz profesor Jerzy Chmiel a badania rękopisów z Qumran","authors":"Z. Kapera","doi":"10.21906/RBL.3679","DOIUrl":"https://doi.org/10.21906/RBL.3679","url":null,"abstract":"Ksiądz profesor Jerzy Chmiel wniósł niemały wkład do polskiej i światowej qumranologii, choć zapewne byłby zdziwiony określeniem go dzisiaj mianem qumranologa, ponieważ była to tylko jedna z wielu dziedzin biblistyki, którą się interesował. Chcąc wyjaśnić genezę jego zainteresowania tą wąską dyscypliną biblistyki, trzeba wspomnieć, że wśród jego profesorów w krakowskim seminarium duchownym był w latach pięćdziesiątych XX wieku ks. prof. Aleksy Klawek (1890–1969)1, który prezentował odkrycia w Qumran w środowisku krakowskim i na łamach założonego przez siebie czasopisma „Ruch Biblijny i Liturgiczny” od 1949 roku – co prawda nie osobiście, choć ściągał z zagranicy i czytał bieżące publikacje, ale piórem swego ucznia ks. prof. Stanisława Grzybka (1915–1998)2, który najpierw pomagał mu, a potem sam redagował krakowski periodyk biblijny. Ks. Jerzemu Chmielowi musiał być znany wydany w 1957 roku numer specjalny tego czasopisma3 – pierwsza całościowa prezentacja wyników badań na gruncie polskim, zanim wyjechał w roku 1961 do Rzymu celem pogłębienia studiów teologicznych. Studiował w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w latach 1961–1963 oraz w Papieskim Instytucie Biblijnym w latach","PeriodicalId":55679,"journal":{"name":"Ruch Biblijny i Liturgiczny","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48890677","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：